Liedje
Mijn eerste vriendinnetje ontmoette ik toen ik 18 was. Sterker nog, op de dag dat ik 18 werd zoende ik haar voor de eerste keer. Liedje, die eigenlijk Lydia heette, was op mijn feestje gekomen. We hadden veel gegeten, maar nog veel meer gedronken. Met het hele gezelschap hadden we zitten bomen over het White fluid-schandaal (met de vlekken in de jurk van Monica Lewinsky) en het rapport daarover van Kenneth Starr. Aan het einde van de avond kwam een gezond liefdesgeheim tot ontvouwen. Ik was nog onervaren en de hartstochtelijke zoen die wij elkaar in de openstaande deur gaven, had dan ook zeker niks te maken met opgekropte geilheid naar aanleiding van de beelden die de verhalen rondom President Clinton en zijn stagiaire bij mij opriepen. Sterker nog: ik zag eigenlijk niet zo goed wat er zo mooi was aan die stagiaire. Laat staan dat ik ook maar enigszins de behoefte voelde om me Bill Clinton in de geclaimde omstandigheid voor te stellen. Nee, deze zoen had niets te maken met de affaire in de VS. Het was puur toeval dat op de avond dat ik het meisje ontmoette waar ik mijn maagdelijkheid zou achterlaten er alleen maar over seks was gepraat.
Bovendien ook nog niet eens helemaal waar. Er was veel gepraat over die affaire en het rapport, maar zelfs de film Titanic en de dood van de zangeres zonder naam waren uitgebreid aan bod geweest. En was dit ook niet de verjaardag dat we het huwelijk tussen Leontine Ruiters en Marco Borsato bespraken? Ik weet vrij zeker dat dit in hetzelfde jaar gebeurde.
Lydia en ik leken ons beiden bewust van de zwaarte die deze relatie nog zou hebben. Iets minder dan vier jaar zouden wij bij elkaar zijn. We zouden samen naar Schotland gaan, stukken Frankrijk zien en Engeland ontdekken. Terugkijkend was die toekomstgerichtheid een illusie. Op dat moment was het een gewone verliefdheid. Niet meer dan dat.
Al snel bleef ik bij haar slapen. Nacht na nacht, totdat ik mijn kleren maar thuis op ging halen. Ik trok bij haar in. Bij haar en haar moeder. Aan de sint oloflaan. Het zou tijden lang mijn thuis worden.
En ik had de liefde gevonden. Bij Lydia had ik hem gevonden. Ik wist het zeker. Dit was liefde. Tot op het moment, 6 augustus 2002, dat ik terugkwam van een tweedaags congres in Litouwen. Liedje deed vreemd. Wat ongewoon zenuwachtig. Toen ik aandrong op uitleg barste de bom. Ze had iemand anders leren kennen. Die andere jongen, Joris uit een kleine stad in het noorden van het land, kon geen idee hebben wat hij had gedaan toen hij mijn Lydia zoende. Lydia was verliefd en ze wilde niet meer bij me zijn. Ik bleef bedrogen achter. Die liefde, waar ik jaren in geloofd had, bleek niets anders dan een illusie. Dit was geen liefde. Het was nu duidelijk. Zij had het me laten zien. Ik moest verder zoeken naar dat ene begrip, hopen dat ik het überhaupt zou herkennen.
politiekdebat.nlGeplaatst in de categorie: liefde
Liedje
1.153
Geef je reactie op deze inzending: