Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Mijn 2005

Na een korte terugblik, blijkt dit al bij al geen slecht jaar te zijn geweest. Het mag voor ons worden gecatalogeerd onder de norm ‘aanvaardbaar’, net niet ‘Grand cru.’
Dat we daar niet toe komen, ligt aan een paar inschattingsfoutjes die we de voorbije maanden hebben gemaakt. Gewoon een paar zaken die we niet zagen aankomen tot die ons vol in het gezicht raakten. Het was, en is nog steeds een klap maar die heeft ons uiteindelijk een heel stuk ‘wijzer’ gemaakt. We zijn behoedzamer geworden, kieskeurig, maar voor de rest blijven we wie we zijn of wat we waren. Allerminst alledaags dus.

Ook het jaar waar we onlangs de wettelijke bevestiging kregen dat de kinderen bij ons prima opgevoed worden. Dat ze niets tekortkomen en méér dan gelukkig zijn. Een gegeven dat wij al langer wisten, maar goed, nu staat het ook nog een keertje zwart op wit. Het getouwtrek van de andere partij kan eindelijk stoppen en voor ons valt een stuk onzekerheid weg.

Het is ook het moment dat enkelen nog wat dieper aan het zuchten gaan dan voorheen. Ze balen al van dag één dat mijn vriendin en ik samenzijn en hopen dan maar dat 2006 het jaar van ons uiteengaan wordt. Weet je, ze doen maar. Ik hou van haar en als het van mij afhangt verliezen die ‘vrienden’ zich maar in hun zelfmedelijden. Haar geluk is mijn geluk, misschien dat ze het ooit inzien en delen in de levensvreugde die zij tentoonspreidt.

Het zijn twaalf maanden geweest waarin sommige vriendschappen zich profileerden, andere bleken dan weer flinterdun en rafelden als een zwak mistveld uit elkaar.

Het waren maanden, waarin goedheid toch zijn grenzen bleek te hebben. Hoewel ik dacht dat in deze ‘materie’ ze alle te overschrijden waren. Een meer dan foute inschatting, zo blijkt, en weer een illusie armer.

De dagen zijnvoorbijgevlogen. Deels door het genot dat schrijven ons verschaft. Ik leg me nu meer toe op kortverhalen en duw mijn gedichtenschrijven wat naar de achtergrond. Misschien tijdelijk maar ik lig er niet wakker van. De maandelijkse uitgave van ons cultuurkrantje, met de welluidende naam ‘Het Poëzotje’, slorpt een groot deel van die kostbare tijd op. Toch ben ik fier dat mijn vriendin en ik er elke maand in slagen om met een fraai resultaat naar buiten te komen. We mogen er best trots op zijn. Ze gaan dan ook als zoete broodjes van de hand en dit helemaal gratis.

Neem daar nog mijn voorleesboekje ‘Dribbeltje Drup’ voor peuters bij, en af en toe de samenstelling van bundeltjes voor anderen, en je beseft dat het schrijven en alles daaromheen ons leven voor een groot deel bepaalt. Gelukkig is dit een hobby die mijn vriendin en ik delen, anders was er geen beginnen aan.
Volgens mij wordt 2006 niet anders. De bewering dat ik ‘mediageil’ zou zijn, bezit een grond van waarheid. Ik sta nu eenmaal graag in de belangstelling met niet alledaagse zaken. Mijn vriendin weet er mij vaak mee te pesten, maar evenzoveel keer staat ze achter mij met goede raad en de nodige aanwijzingen. Met andere woorden, ze houdt mij in toom!

Ik acht mij gelukkig met haar aan mijn zijde. Zij vervolledigt mij in alles en samen met de kinderen vormen we ‘het hectisch’ gezinnetje.
Lees: niet alledaags, maar best te pruimen.

Schrijver: danny cant., 30 december 2005


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 4 stemmen 833



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)