Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Verbittering

’t Enige wat je met dit huis kunt doen, is eraan wennen,’ zegt Lydia tegen haar vriendin Christien.
Ze hoort zelf hoe kribbig ze klinkt.
Goed, ’t huis zakt in elkaar van ellende, maar ‘t was niet duur en bovenal: snel te krijgen.
Dat laatste was verdomd belangrijk, belangrijk om zowel Harry, haar echtgenoot, als zijn nieuwste vriendin Mieke niet tegen hun naar seks stinkende lijven te lopen.
‘Waar héb je ‘t over,’ vraagt Christien.

Lydia grijnst malicieus.

Mijn verhaal is te stom om te vertellen, dacht ze, zelfs aan vriendinlief Christien, die stomme, naïeve teef. Zou díe niet wat zijn voor “mijn eigen Harry” als ’t misliep met Mieke?
Had ze liever gewild, liever gedumpt via Christien dan via Mieke.
Ze had Christien overigens enkel wat oppervlakkigheden verteld, ’t verhaal was immer te banaal om over uit te wijden; om te beginnen leid je een beschut bestaan als eerste-in-iemands-hart, vervolgens zegt jouw Liefste dat-ie een andere, bedoeld wordt, jongere vrouw heeft ontmoet.
Altijd gedacht: mij overkomt zoiets nooit, had beter moeten weten, scheidingen alom.
Had ze gewaarschuwd moeten zijn?

‘Waar zit je met je koppie?’ vroeg Christien, ‘ik had het net over dit deplorabele hok dat jij “huis” noemt.’
‘Ik zei je net al – ’t enige wat je met dit huis kunt doen, is eraan wennen. Maar ik voel me hier hartstikke senang, precies mijn smaak , zestiende-eeuws, die sfeer hè, die snuif je hier op.’
‘Wat ik hier in hoofdzaak opsnuif, is de pestlucht van een ondeugdelijke riolering.’
‘Fijn dat je ’t zo aanvoelt, dat geeft iets aparts aan ’t geheel, zeg zelf!’
‘Apart? Wat ik apart vind aan jou is je drankzucht!’
‘Stel je niet aan, die paar borrels… ’
‘Ik zeg ’t je maar eerlijk: de zure walm slaat van je af. Wanneer heb jij je bijvoorbeeld voor ’t laatst gewass…’
‘Haha, da’s de kooklucht bij de buren.’
‘Lydia! Ik ben je vriendin!’
‘Nou dan. Een vriendin vergelijk je niet met een beerput, haha.’
‘Lydia, hoe kom jij aan die buil op je hoofd?’
‘O, dat. Tja, weet je, ik wilde mijn matras verschuiven, ding wou niet, heb toen een deken opgevouwen en ben onder het bed gaan maffen. Maar toen ik ’s ochtends wakker werd wist ik dat alles niet meer, dus knoerde ik met m’n harses tegen de onderkant van het bed.’
Lydia lacht vrijuit nu, begint dan onverwacht te huilen. Klapt voorover, de handen voor het gezicht.

Zacht wordt Lydia overeind getrokken.
Armen omvatten haar liefderijk.
Een troostrijke stem aan haar oor… ‘Lydia… Lydeke toch…’

Al even zacht pakt Lydia het mes van onder haar hoofdkussen vandaan.
Via de haar liefderijk omvattende omarming weet ze precies waar Christiens hart zit.
Steken is niet moeilijk, merkt ze.
Aan mededogen heeft ze geen behoefte, en wat Harry betreft, diens beurt komt nog!

Schrijver: Femmy, 4 januari 2006


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

3.0 met 6 stemmen 973



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)