Vlak na de Tweede Wereldoorlog werd de wijk Korte Akkeren in Gouda geteisterd door een bende fietsendieven, die de hele wijk in hun greep had. Niet dat ze alleen in Korte Akkeren opereerden, maar daar hadden ze wel hun onderduikadressen en enkele kopstukken van de bende woonden in die wijk. De houthandelaar Harm Wiepkema werd al lange tijd door de politie…

's Morgens bevond hij zich al in de troosteloze verlatenheid van de steppe. Hoeveel dagen duurde Michaels trektocht? Elke nacht sliep hij onder de blote hemel. Overdag at hij af en toe wat zaden, die hij uit lange halmen pelde. Michael schrok er niet voor terug om wat van het vlees te eten, dat roofdieren van hun prooi hadden overgelaten. Michael vond…

Ergens, in het hart van Afrika, hoedde de jonge neger Michael een kudde geiten. Met al zijn dieren liep deze herder heen en weer over bruin, taai gras. Als Michael de ene kant op keek, zag hij de vlakke, dorre steppe. De andere verte toonde de rand van een groot oerwoud. De oudste geit van de kudde heette Diamant. Waarom? Als het zonlicht scheen op…

Ik zat in de bus naar Assen. Het was stil in de bus, hoogstens tien passagiers. Buiten was het zacht winterweer. Bij een halte stapte een man in. Ik schatte hem in de zestig. Hij droeg een korte leren kas en droeg een pet. Kon wel een boer zijn. Hij ging naast mij zitten. Hij keek mij aan en zei: ''Goedemorgen mijnheer, troosteloos weer hé. Al dagen…

Terwijl in Amsterdam een sneeuwstorm woedde was het bij mij in Drenthe bloedheet. Toen ik ging informeren hoe dat kwam bleek de oorzaak te zijn een zeer warme golfstroom vanaf de Atlantische Oceaan. De golf was maar acht kilometer breed en bewoog zich als een slang en zag kans via de sluizen van de Afsluitdijk het IJsselmeer te bereiken. Vissers…

Het is eerste Kerstdag 1888 en Wiebe Kolenstoker zit gemoedelijk in zijn antieke fauteuil een pijp te roken. Hij woont nu drie jaar in zijn herenhuis aan de Omgong 4 en dat bevalt hem uitstekend. Het uitzicht op de graven rondom de Sint-Gangulfuskerk uit 1220 maakt hem wel eens wat weemoedig, maar dat lost hij graag op met een paar jenevertjes. Vandaag…

Het vroor dat het kraakte en het oude kasteel stond er verwaarloosd bij. ‘Roep de ridders bij elkaar!, riep de kasteelheer galmend door de zalen. De wind vloog door de vertrekken en hier en daar viel iets om of vloog iets van de muur. De ridders, Griekse huurlingen, stonden er dapper bij. ‘Luister!, riep de kasteelheer die vanwege zijn hardhorendheid…

‘Kijk, als ik die pool losknip dan kun je via deze twee bananenstekkers inpluggen op de centrale versterker.’ We zijn al een half uur bezig om geluid uit mijn gitaar te krijgen. ‘Je moet onze installatie nemen Trawant, dat versterkertje van jou heeft geen bereik.’ De beide technici die zich met het probleem bezig houden lijken nog het meest op Buurman…

Nou kan ik best, op mijn dooie ( nu nog niet natuurlijk) gemak over de wind schrijven, want vanmiddag gaat het weer stormen, ik kan over de zon schrijven die vandaag nog eventjes, voor de storm die verwacht word, heerlijk naar binnen schijnt, ik kan schrijven over mijn maatje, die ligt te snurken op de bank- en dat mag want dat komt dan weer van de…

Het regent pijpestelen, terwijl de groene legertrucks vol gehelmde soldaten over de Grote Markt van Groningen scheuren. Met gierende banden stoppen ze voor het statige Scholtenshuis en even later sleuren ze enkele verzetsmensen naar binnen. Op de hoek van de Oosterstraat staat Erik Wiepkema in een portiek het tafereel gade te slaan. 'Donderdju!, ze…

Het komt regelmatig voor, dat ouderen overvallen worden in hun eigen huis. Vroeger toen mijn ouders in een dorp woonden kwam dat niet voor. Je kon de deur gewoon open laten. Kolhorn heet dat dorp in de kop van Noord-Holland, dichtbij Schagen. Iedereen groette elkaar en hielp wanneer je het moeilijk had. Ik behoor nu zelf tot de ouderen (84) en woon…

Levendig herinner ik mij kerstmis in het jaar 1944. Het westen van ons land was nog steeds bezet door het Duitse bestuur en leger. Moeder en haar vier zoon woonden in Amsterdam. Ik was de oudste. Vader was een jaar eerder wegens verzet tegen de bezetter overgebracht naar een concentratiekamp in Duitsland. Wij kregen geen bericht meer van hem. We lagen…

Frans Coster is pas drie jaar de koster van de Hervormde Gemeente in Elspeet. Hij woont naast de Hervormde Kerk en naast zijn kosterschap is hij de postbode van het pittoreske dorp. Hij heeft geschiedenis aan de universiteit van Utrecht gestudeerd, maar in het tweede jaar is hij gestopt, omdat hij overspannen raakte. Terug in Elspeet is hij door de…

Wouter en Mien, beiden al in de tachtig, zaten in de huiskamer achter de geraniums. De telefoon ging. Zij nam de hoorn van het toestel en noemde haar naam. ''Ja lieve Mien, ik herken je stem. Je spreekt met Rutte uit Den Haag.'' Zij antwoordde: ''Dag mijnheer de president, ik heb het gezien op de televisie. Ze moesten u wel hebben, hé.…

Een paar weken geleden kregen we post van Stedin: men zou 18 december een zogenaamde 'slimme meter' komen plaatsen, tijdstip was variabel, tussen 8 en 10 uur 's morgens. Afijn, dat wordt wekker zetten want je wilt zo'n man niet in je pyjama ontvangen natuurlijk. Vroeg op is niet meer zo mijn ding, maar ja, wat moet: dat moet nietwaar? En zo…

Als ik zo in de druilerige regen zit ....geknield en geriefelijk voelend ....levend wezentje Max....tegen me aan....dan besef je ineens waar alles voor staat....de regen vandaan komend waar een soort van vrede heerst....de regen heeft al heel wat gezien....als een soort van kleine oogjes kunnen ze dan naar onder vallen....soms kunnen het ook grote…

  Toen mijn oom in 1963 terugkwam van de oorlog waarin hij zijn hand had verloren, brak in ons gezin de pleuris uit, omdat iemand zijn geliefde roeiboot had gestolen. De roeiboot had gedurende de oorlog aan de kade gelegen, maar bij de terugkomst van mijn gewonde oom was de roeiboot weg. Gestolen, verdwenen.  Wij als kinderen kregen overal de schuld…

November 1977. Ik zat alleen in de woonkamer van mijn kleine appartement en voelde me verdrietig. Nadat ik ruzie had gekregen met één van mijn beste vrienden had hij me toegebeten dat hij niets meer met me te maken wilde hebben. Dat maakte me zo boos dat ik hem hartgrondig vervloekte. Daarmee bedoel ik geen gewone verwensing, zoals wanneer je in gedachten…

In november 1972 lag ik alleen in een ziekenhuiskamer. Ik voelde me zó ellendig dat ik dacht dat het met me gedaan was. Toen ik langzaam begon weg te zinken en het me zwart voor de ogen werd, gebeurde er echter iets vreemds. Plotseling zag ik een tunnel voor me die onder een hoek van 45 graden omhoog wees; aan het eind daarvan gloorde licht. Het schijnsel…

Ik was een vrek,ook in mijn gevoelens. Ik lag altijd op een ligbank met een dikke zonnebril van een modehuis peperduur of zo bij de nagelstiliste. De vieze kont van mijn man heb ik nooit gewassen. Zelfs een pan met Macaroni bereiden voor mijn man zat er bij mij niet bij.'Ga maar naar de snackbar',snauwde ik dan. Ach tien minuutjes wat armzalige elleboogjes…