Zonder jou kan ik niet

‘Weet je wel dat ik het altijd heb gewaardeerd dat je elke zaterdag een bosje bloemen voor me mee nam? En dat ik het heel lief vond als je de afwas voor me deed, terwijl je heel de dag hard gewerkt had?’ Je had een vreselijke hekel aan winkelen, en toch deed je het. Geduldig ging je de ene winkel in en de andere winkel uit. Ik liet het niet merken, maar stiekem was ik toch wel heel erg trots op je hoor!

En nu lig je daar zo kwetsbaar. Het maakt me bang. Je zit vastgeketend aan allerlei slangetjes die weer in verbinding staan met ingewikkelde machines. Piep…piep... Zie je nu wel, daar begint het weer. Ik schrik me altijd wezenloos als dat infuus begint te piepen. Het lijkt net of dat gepiep zeggen wil: ‘Nog één keer ademhalen, en dan stop ik ermee’.

Elke morgen en elke avond ga ik even bij je kijken. Je ligt er dan nog. Je ligt daar zo trouw te wachten. Heel lief! Net of je gewoon even aan het slapen bent. Ja, net of je elk moment wakker kan worden. Ik praat dan tegen je. Het lijkt dan net of je me hoort.
En toch zeg je niets. Het zijn altijd de machines die even met me willen praten. En de stilte….ja, die is zo onwerkelijk. En tegelijkertijd brengt het me weer bij de werkelijkheid.
Heel tegenstrijdig. ‘Maar dat ben jij toch ook?’ Je kunt wakker worden, of inslapen. Ach,…wist ik het maar, wist ik maar wat je wou.

Vandaag ben ik een beetje huilerig. Ik wil me groot houden maar dat lukt me niet. Ik moet namelijk vandaag een beslissing nemen of ik je wel of niet in leven wil houden. En dat doet me zo’n pijn. Zonder jou kan ik niet leven weet je. Nu ben je nog bij me, ook al slaap je de hele dag. Ik kan tegen je praten. Ik kan je aanraken. Ik kan je zelfs kussen, of heel even mijn hoofd op je schouders leggen als ik het even niet meer zie zitten. En als je dood bent is dat ook weg. Dan heb ik zelfs je slapende liefde niet meer.

Ik moet nu echt opschieten. Nog tien minuten en dan moet ik naar jouw arts. Maar voordat ik ga wil ik nog iets tegen je zeggen: ‘Ik hou van jou! En ik zal nooit ophouden van je te houden. Ik heb alleen één wens: Zeg wat tegen me! Alsjeblieft! Doe iets als je wilt. Al was het maar je laatste adem. Hoor je me?’ Piep, piep, piep…. O, nee! Je hartslag gaat veel te snel! Wat is er toch met je? Heb je me wel gehoord? Je knippert met je ogen. Dat heb ik je nog niet eerder zien doen. Ik voel dat je wat wilt gaan zeggen. Ik zie dat je me gehoord hebt. Je hebt met je ogen geknipperd. Dank je…voor mij heb je geantwoord.

Het is tijd. Ik laat de stekkers in het stopcontact. Ik wil dat je blijft leven. En ik ga je nu kussen. Ik zal je mijn lippen laten voelen. Ik hoop dat je ooit de kracht krijgt me terug te kussen. Maar nu ga ik. Ik laat ze niet langer op mijn antwoord wachten.
Want….liefste, ik kan niet zonder jou!

coma liefde liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 976