Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Dag juf

Kleine Anne kwam op vier-jarige leeftijd naar de basisschool. Het meisje had prachtig lang haar, golvend en gitzwart. Ze had een hele lieve verlegen gimlach.
De eerste schooldag werd ze door haar vader en broertje Andreas gebracht en ze maakte kennis met kleuterjuf Marleen. Die zei dat ze blij was, dat Anne bij hen in de klas kwam.
"Zeg maar, dag juf!", stelde vader voor. Maar Anne lachte lief en sprak geen woord.
Aanvankelijk dacht iedereen, dat Anne nog een beetje moest wennen en dat ze vanzelf wel zou praten. Tot ieders verbazing bleef ze zwijgen. Navraag leerde dat Anne heel graag naar school ging en het een straf vond als ze niet naar school kon, omdat het weekend was!

Aan alle activiteiten deed ze vrolijk mee, ze speelde graag in de hoeken en communiceerde met andere kinderen in gebaren taal. De andere kleuters werden handig in het raden van haar wensen en gedachten. Anne hoefde vaak alleen maar ja te knikken of nee te schudden.

Tijdens een huisbezoek vroeg de kleuterjuf, of Anne overal zo zwijgzaam was, maar nee, dat bleek niet het geval. Integendeel zelfs, Anne sprak overal en tegen iedereen, maar niet op school.
Wel kwam ze enthousiast thuis met hele verhalen, wat de kinderen op school hadden gedaan, welke verhaaltjes de juf had voorgelezen, alle nieuwe liedjes werden feilloos nagezongen.
Ook tijdens het buitenspelen sprak de kleine Anne niet, wel lachte ze veel en speelde met duidelijk plezier op het plein. Ze was duidelijk geliefd bij de kinderen van haar groep. Opvallend was dat Anne ook niet met haar broertje praatte.

's Morgens als haar moeder haar naar school bracht en nog even in de kring bleef zitten en praatte met de juf, zweeg Anne in alle talen. Juf Marleen begon zich af te vragen, wanneer het meisje niet meer tegen haar ouders praatte en die grens was duidelijk aan te geven, namelijk bij het hek voor de school.

Deskundige hulp werd ingeroepen en observaties in de klas volgden. Er bleek een etiket voor dit verschijnsel te bestaan en er werd actie ondernomen.
De leerkracht zou Anne vaker apart nemen en samen met een ander kindje spelletjes doen. Door het nauwere contact zou Anne zich misschien vrijer voelen en vanzelf beginnen met praten.

Inmiddels was Anne zo populair, dat ze ook werd uitgenodigd op kinderfeestjes of gevraagd werd om na schooltijd te komen spelen. Ook bij andere kinderen thuis volhardde Anne in haar zwijgen.
Na een jaar sprak Anne nog steeds niet en de hoop werd gevestigd op de komst van haar zusje, die inmiddels ook vier jaar was geworden. Alice en Anne werden nu beiden naar school gebracht door vader of moeder, maar nu werd Alice een handige tolk voor haar grote zus. En de kans dat Anne spontaan zou beginnen met spreken, was de bodem ingeslagen.

De deskundigen hadden uit vakliteratuur genoteerd, dat de oorzaak wellicht zou liggen in de heel andere cultuur, waaruit het gezin vandaan kwam. Mogelijk was een trauma de oorzaak, het gezin was naar Nederland gevlucht en had in diverse opvangcentra gewoond.

Op school begonnnen de leerkrachten zich zorgen te maken, want Anne zou na de zomer naar groep 3 gaan. En hoe moest dat met lezen en taal en de toetsen niet te vergeten!

Schrijver: Bij, 10 augustus 2006


Geplaatst in de categorie: school

3.0 met 1 stemmen 765



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)