Liefde aan de zeedijk

NUVER POESTJE WIEND AN DIEK

Voordat Thomas Haar tegenkwam bij de dijk van Lauwersoog en in haar ogen keek en de zon en de sterren zag stralen was er al heel wat werk aan vooraf gegaan. Hij zag haar terwijl hij op de dijk liep waar de weerman van de locale zender altijd over sprak met een “nuver poestje wiend an diek”. Het waaide maar het was wel dertig graden, de zon scheen en er waren allerlei mensen op de dijk om afkoeling te zoeken. Ze had een badpak aan met bolletjesstippen, a polka dot bikini, en was over de veertig maar had mooi krullend bruin geverfd haar. Ze zag er uit om te zoenen vond Thomas, maar hij lachte maar een beetje en zei zachtjes “Hoi”. “Hoi”, zei ze tot zijn verbazing terug, maar Thomas liep door.

Zo ging dat altijd bij Thomas omdat hij niet verder durfde te gaan maar daar had hij iets op gevonden. Hij had een meesterlijk plan in elkaar gezet. Hij had geld geërfd en had een Charleston-deux Cheveaux gekocht, ook wel eend genoemd. Hij had een visitekaartje laten drukken met zijn gegevens en was op pad gegaan. Een soort modern daten avant la lettre. Hij ging op pad door heel het land en sprak leuke vrouwen aan en gaf ze dan na een kort gesprekje zijn kaartje, wees op zijn automobiel en maakte een uitnodigend gebaar voor een ritje als ze iets van zich liet horen. Dat was echter nog niet gebeurd.

Stella, zo heette de vrouw bij de dijk. Thomas knoopte een kort gesprekje aan over het weer. Ze kwam uit België en was op vakantie met haar dochter van achttien. Lachend keek ze hem aan toen hij zijn kaartje gaf en zei dat ze vroeger ook een eend had gehad die vaak kapot was maar er zo leuk uitzag. Nu had ze een nieuwe Kever Cabrio, vertelde ze met een Vlaams accent. Thomas voelde zich erg onzeker en ging een stukje verder op zitten in het droge gras en stak een sjekkie op.

Na een uur was er niets gebeurd. Thomas liep de drooggevallen waddenzee op totdat hij een halve kilometer uit zicht was. Toen dacht hij aan zijn tas op de dijk en was bang dat daarmee iets zou gebeuren en liep haastig terug. Hij keek nog een keer goed naar Stella en liep de dijk af en startte met moeite zijn eend en kreeg het nog warmer. De zon scheen al twee weken. Stella deed hem denken aan zijn Franse vakantievriendin. O, wat zou hij graag een ritje maken en haar hand vasthouden. Hij lette niet erg op de weg en raakte even in de berm, zette de radio zachter met het Tour de France bericht en veegde zijn voorhoofd af.
Zijn mobieltje ging af. Het was Stella. “Kom je nog even terug voor een terrasje?’ zei ze met haar mooie stem. “Ja hoor, ik kom terug, ik zie je zo!” bulderde Thomas in het toestel waarvan de batterijen opraakten. Hij keerde op de weg en gaf gas om zo vlug mogelijk bij het terras bij de haven te zitten. Hij arriveerde en stapte uit. Daar zat ze in al haar glorie. Het werd een dag om nooit meer te vergeten. Stella babbelde honderduit en het werd erg laat. Te laat om nog te slapen maar niet om verder te dromen om wat de zomer nog brengen kon. Liefde is Thomas zijn Religie, hij had het meteen zwaar te pakken.
Fin

Schrijver: foppe oostenbrug, 13 augustus 2006