Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Anne Wadman, portret Friese schrijver

ANNE WADMAN, SCHRIJVER, EEN BESPREKING DOOR FOPPE

Op het Atheneum had ik als zevende vak Fries. Op donderdagmiddag van drie tot vijf zodat ik de twintig kilometer alleen naar huis moest fietsen met de walkman op met de plaat van U2 October en vele gedachten gingen door mijn hoofdje en ik was moe, bekaf was ik.
We hadden les van een goede leraar Fries die zelf ook boeken schreef in het Fries, een wat ouderwetse man met een knap gezicht, zijn zoon zat ook in de klas, het was maar een klein groepje van zes scholieren.
We leerden Friese taal en spelling en spreekwoorden, cultuur en boeken moesten we lezen, dertig stuks.

In mijn geval werden dat dertig boeken van de schrijver Anne Wadman, een oudere man die ook nog leraar was. Het waren monologen en gedachten en er gebeurde weinig in, veel mooie oude Friese woorden waarover ik struikelde, dat wel, het was voor mijn gevoel heel hoogdravende literatuur en dat vond ik toen mooi. Ik wist er dan ook alles van af en legde het mondelinge examen goed af al was ik zenuwachtig.

Het is nu 2009 en Wadman keert terug in mijn leven als was het gisteren, want er is een documentaire op televisie van Omrop Fryslan en ik koop en herlees zijn eerste boekje waar mee het begon 'de Reedridder'.
Het is een korte novelle waarin hij een hekel heeft aan schaatsen en hij heeft een mislukte relatie met een vrouw die wel goed kan schaatsen, die trouwt met een sportman later en hij blijft alleen achter en is er niet rouwig om.
Nee, een held is Wadman niet en met mensen en het leven lukt het niet zo best maar hij kan geweldig schrijven en is een goede leraar. Wadman houdt overigens best van vrouwen hoor maar zijn geestelijke bagage maakt het hem onmogelijk hier iets van te maken. Wadman is nu eenmaal een intellectueel.
In de documentaire komt hij er ook niet heel genadig af maar ook hier weer het op een hoger plan brengen van de literatuur. Wadman is een echte schrijver en ontvangt een prijs voor zijn oeuvre.

Nu, zoveel jaren later blijkt 'de Reedridder' een lezenswaardig boekje maar wel erg droog en ouderwets te zijn. Toch vind ik de zinnen nog steeds heel mooi.

Een keer hield ik in Sneek, waar hij les gaf en ik stage liep in de openbare bibliotheek, een schrijversavond met hem. Daar vroeg ik hem een handtekening en die kreeg ik, hij was toen al aardig oud en vroeg me wat ik er mee wilde: ik zei om te bewaren omdat ik al uw boeken las. Zo heb ik hem ook in het echt ontmoet.
Wadman had een wat eigenaardig nors gezicht en een grote bril en was vrij groot. Hij woonde vroeger in Langweer en zijn vader had een goede baan en hij ging naar de HBS en studeren in Amsterdam.
Wadman liet een groot oeuvre achter maar wordt geloof ik maar weinig meer gelezen maar hij werd altijd gewaardeerd.
Wadman vond zichzelf niet een geslaagd mens, en dat vind ik jammer, altijd maar weer dat kritische, maar zo was hij nu eenmaal en zo ben ik ook wel eens en ik schrijf ook op mijn eigen manier over mijn denkwereld.

Dag meneer Wadman, fijn uw werk gelezen te hebben.

Schrijver: foppe oostenbrug, 3 december 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.2 met 10 stemmen 241



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
4 december 2009
Email:
ag.schulztiscali.nl
De beleving van een taal, vooral die uit jouw geboortestreek, in al haar schoonheid en met al haar zeggingskracht, streelt ongemerkt voortdurend jouw zintuigen. Alles nestelt zich voor de rest van jouw leven diep in je ziel en zal altijd een vertrouwd en warm gevoel oproepen. Dat meen ik uit jouw bijdrage te lezen, die weer voortreffelijk is.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)