Yuga - de held, de mythe (deel 1)

SUTRA 1: DE VERGADERING VAN DE GODEN
1. Eeuwen verstreken. Nova's vlamden op en doofden weer uit; waterstofwolken kolkten traag rond en balden zich tot nieuwe zonnen samen. Zo nu en dan scheerden sterren rakelings langs elkander; andere botsten in een hel van vuur op elkaar.
2. Op aarde bleef echter alles bij het oude. Vadsige koningen stonden op en bestreden andere vadsige koningen. Rijken vergingen, andere bloeiden op. Maar het hart van de mens veranderde niet. Volgelingen van grote profeten verminkten het goddelijk licht dat hun geschonken was en stichtten nieuwe godsdiensten, waarmee zij elkaar te vuur en te zwaard bestreden. De vier windstreken der aarde vloeiden daardoor over van het bloed en onophoudelijk fluisterden de zielen der gestorvenen tot de goden om wraak en gerechtigheid.

3. Op zekere dag nu besloot Asra, dit ziende, de andere goden bij elkaar te roepen. Toen zij het geluid van zijn machtige ramshoorn hadden gehoord, verzamelden zij zich op de berg Gods, die in de Orion is. Asra sprak:
4. "Mijn hart is vertoornd vanwege de zondigheid van de mens. In zijn ziel, die ik eerlang heb geschapen, trof ik slechts duisternis en tweedracht aan. Geleerden heb ik laten afdalen naar de aarde: Copernicus, Erasmus, Newton en Einstein. Ja, ook profeten heb ik naar de aarde gezonden. Maar nog steeds is in de mens het licht der liefde, de zin voor het schone en het ware, niet ontvlamd. Integendeel: de volgelingen van mijn profeten leveren nog steeds strijd met elkaar. Ook zijn er velen, die zich een nieuwe god gemaakt hebben, de god der Rede, waarmee ze mij verachten. De aanhangers van deze demon voeren op hun beurt strijd met de volgelingen van alle andere goden.
Zeg mij daarom, onsterfelijken, wat ik zal doen met de mens. Zal ik hem verdelgen, of zal ik hem een nieuwe boodschapper zenden?"

5. De andere goden begonnen daarop met elkaar te redetwisten. Sommigen, waaronder Kalishastra, waren van mening dat alleen een nieuwe geleerde uitkomst zou kunnen bieden. De tweelinggod Rama-Yaka stond een algehele ontbinding van de aarde voor met behoud van slechts enkele zielen, om daaruit een nieuw mensengeslacht te laten voortkomen. Maar anderen, waaronder de machtige Devatar, de Wijze, opperden dat er een profeet moest worden gezonden. Hij sprak:
6. "Ik ben van mening, goede Asra, koning van hemel en aarde en alle andere bewoonde werelden, dat gij iemand moet zenden die begiftigd is met de gave van het woord, iemand, die eerst de duisternis in zijn eigen ziel zal moeten overwinnen om tot inzicht te komen en daarna van dit inzicht getuigenis zal afleggen in woord en daad.
Doordat hij de zwakheden in het binnenste van de mens ten volle kent, zal hij het volk voor zijn lering weten te winnen. Schenk hem een buitengewoon rijke gave van het woord, zodat hij nog tijdens zijn leven alles naar waarheid op schrift kan stellen en zijn volgelingen later geen misbruik van zijn inzichten zullen maken, zoals met de vorige gezanten is gebeurd."
7. "Wat zal ik echter doen als deze man Gods zijn plicht verzaakt?", antwoordde Asra. "Zal hij niet, merkende, dat zijn woord werelden kan doen ontvlammen, ons van onze troon proberen te stoten om zichzelf tot god te laten uitroepen, zoals Bhagwan heeft gepoogd?"
8. "Heer, zend hem dan een tweede boodschapper mee, gelijkvormig aan de eerste, onopvallend, maar met de macht deze van een dergelijke streving te weerhouden.”
9. "Wijs zijt gij, Devatar. Daarom zal ik Uw wijsheid belonen. Uw woord worde waarheid, Uw gedachte worde vlees."

10. Aldus besloten de goden. Ze trokken zich in de lichtende stilte van het wereldrulm terug om uit hun gedachten twee nieuwe mensen te vormen, die de aarde van het kwaad moesten verlossen.
11. Jaren verstreken. De zon kwam op de aarde op, rees aan het uitspansel en verdween weer in de weidse verten van de schemering. Toen, op een bladstille zomerdag, waren de goden met hun taak gereed. Twee kinderen zagen het levenslicht.

- wordt vervolgd -

goden kosmos kwaad kosmos kwaad

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 4 stemmen 130