Yuga - de held, de mythe (slot)
SUTRA 3: DE TERUGKEER NAAR DE DUALITEIT
1. Dankzij de invloed van de leringen van Yuga en Yatavarta werden alle valse profeten en vadsige koningen onttroond. Wijze mannen en vrouwen zwaaiden voortaan de scepter over de vier windstreken der aarde. Zij vormden een wereldregering die het voedsel eerlijk onder de volkeren verdeelde. Ook gaven zij opdracht al het wapentuig, dat nog resteerde, te vernietigen.
2. Op aarde heersten voorspoed en eensgezindheid nu het kwaad uit de mensen was geweken.
3. Op zekere dag nu kwamen de goden weer in vergadering bijeen. Omdat zij gezien hadden wat er op aarde was geschied, waren zij allen zeer verheugd.
4. "Laten wij Asra prijzen", zeiden zij, "want dankzij zijn wijsheid is de aarde van het kwaad der verdeeldheid verlost en zij wij weer bij machte tot het hart van de mens te spreken."
5. Maar één stond er in droef gepeins verzonken. Het was Devatar, de Wijze.
6. "Wat staat gij daar te treuren, terwijl de stervelingen zich verheugen en de hemelen méédelen in deze vrolijkheid?" sprak Shastra, de Opmerkzame.
7. Na een lange stilte opende Devatar zijn mond.
"Gij ziet", sprak hij, "dat de verdeeldheid, die de mensen van elkander scheidde, is opgeheven. Dat is goed, een sterveling behoort zijn dagen niet in kommer en kwel te slijten. Maar toch is er reden tot bezorgdheid. Wat is immers de waarde van een goed geweten, als het het kwade niet kent? Kan ooit een mens goed genoemd worden, als hij niet bewust voor dit goede heeft kunnen kiézen? Komen de diepste uitingen van geloof en moed niet steeds daar tot stand, waar een mens in alle vrijheid zijn houding kan bepalen tegenover het kwaad en de onvolkomenheden in en buiten hemzelf, om vervolgens bewust de strijd tegen dit kwaad aan te binden?
8. Door ons ingrijpen echter zijn de wortels van het kwaad op aarde weggenomen. Daardoor hebben wij de mens beroofd van de prikkel die hem tot bewust en waarachtig handelen aanzet. Want door alle onvolkomenheden op aarde ontstaat in de mens het verlangen deze beperkingen te boven te komen. Nu door ons toedoen evenwel de mensen volmaakt zijn geworden, brengen zij het goede alleen nog maar in praktijk omdat zij het kvaad niet kennen.
9. Door hun de keuze tussen goed en kwaad te onthouden hebben wij hen niet alleen onwetend gemaakt, maar hen ook van hun vrijheid beroofd. Hun rechtvaardigheid hebben wij immers verankerd in hun menselijke natuur. Daarmee hebben wij hen onvrij gemaakt om hun eigen keuzes te bepalen. Hun door ons opgelegde rechtschapenheid is dan ook wreed, zinloos en leeg. Zij zou door de mens zelf moeten worden verworven door een voortdurende strijd tegen de onwaarachtigheid in en buiten hemzelf, een strijd die hij nooit volledig in zijn voordeel zal kunnen beslechten, omdat steeds de mogelijkheid moet blijven bestaan dat hij dit gevecht verliest.
10. Bedremmeld zwegen daarop de goden. Uiteindelijk was het de demon Yakshavarta die de stilte verbrak.
"Dit betekent", sprak hij, "dat het kwaad, en dus ook het kwaad der verdeeldheid, op aarde oneindig vermeerderd moet worden om de mens zo krachtig mogelijk tot het goede aan te zetten."
11. Devatar schudde echter zijn wijze hoofd. "Geenszins. Goed en kwaad moeten elkaar in evenwicht houden: het één mag niet voor het ander wijken. Evenzo moeten er vele godsdiensten zijn, opdat de mens zich, door de wisselwerking tussen tegengestelde waarden en leren, van zijn eigenlijke taak en roeping bewust kan worden. Ontvlamt elk vonkje bewustzijn immers niet door de spanning tussen twee tegenpolen? Waar is dan de prikkel die de mens tot steeds diepere inzichten voert, als allen delen in dezelfde bron en de wijsheid, die zij daaruit hebben verkregen, niet meer door dwaze leringen op de proef wordt gesteld?
12. Welnu, de hoogste vorm van dwaasheid is de eredienst aan de god der Rede. Zijn aanhangers vereren immers slechts een aspect van zichzelf als god. Toch zou ik niets liever willen dan dat ook deze ketterij op aarde opnieuw gehoor zou vinden. Want zoals de verscheidenheid der godsdiensten de mens prikkelt om zich welbewust voor het één, en tegen het ander uit te spreken, zo dwingt de ketterij der Rede de volgelingen van alle andere goden om rekenschap af te leggen voor hun daden, riten en praktijken. Uiteindelijk zal er dan een gezuiverde kern van gelovigen overblijven die de mensheid weer op het rechte spoor zal brengen. Niets roept immers op den duur zó sterk het verlangen naar het geestelijke op, dan een samenleving die is doordrenkt van de materialistische leer van de god der Rede.
13. Verdient een dergelijke, uit de mensheid zelf voortgekomen oplossing, niet verre de voorkeur boven de ijdele harmonie die wij door ons goddelijk ingrijpen tot stand hebben gebracht?
14. Bovendien zal de hoogmoedig geworden Rede, die geen andere goden naast zich duldt, door haar onderzoek naar de krachten die de stoffelijke wereld beheersen, zelf ook goddelijke samenhangen gaan ontdekken. Is de rede, die wij de mens hebben geschonken, zelf immers ook niet van goddelijke oorsprong en daardoor in staat een glimp van het eeuwige op te vangen?"
15. "Wijs zijt gij, Devatar. De enige hulp, die wij aan de mensheid kunnen geven, is de steun aan het geweten van een ieder die zich onder welke naam of vorm dan ook voor onze inwerking openstelt. Laat daarom het kwaad der tweedracht en de aanbidding der rede terugkeren naar de vier windstreken der aarde, opdat de mensen zelf, door schade en schande, tot inzicht zullen komen", besloot Asra.
16. Eeuwen streken als een windvlaag voorbij. De zon kwam op over bozen en goeden, rees aan het uitspansel en verloor zich weer in de weidse verten der schemering. Vadsige koningen bestreden andere vadsige koningen. Rijken vergingen, andere kwamen op.
17. En het hart van de mensen was als vanouds. Godsdiensten bestreden elkander en gezamenlijk werden zij door de hoogmoedige Rede verdrukt. Toch zou geen god het meer gewagen de aarde van dit vruchtbare kwaad te verlossen.
Geplaatst in de categorie: religie
goden
356
Geef je reactie op deze inzending: