Wat was ik blij voor haar

De huisbel ging en ik stond op van mijn fauteuil en slenterde naar de deur en maakte die langzaam open, je weet maar nooit, want in de buurt is pas een bejaard echtpaar op klaarlichte dag beroofd door twee bandieten. Ik ben bijna 80, maar ik heb wel in de paraplubak naast de buitendeur een honkbalknuppel om te gaan rammen als iemand mij lastig valt. Avonds doe ik niet meer open als de bel gaat of het moet mijn dochter zijn. Mijn buurvrouw Sjaan, ook bejaard stond voor de deur en ik zag dat ze huilde.
''Kom binnen, lieverd, wat is er aan de hand?''
Ze liep met me mee naar de huiskamer en ging met een zakdoek in haar hand aan de tafel zitten en huilde. Dat arme mens, vol rimpeltjes in haar gezicht, pakte mijn hand en zei:

''Kees, ik ben bestolen, een man heeft al mijn spaargeld meegenomen.''
Ik werd kwaad en zei:
''Wie heeft je bestolen, heb je de politie niet gebeld?''
''Dat kwam nog niet in mij op. Vanmorgen zat ik vóór het raam een kopje koffie te drinken toen een man op het raam tikte. Hij zei wat, maar ik kon hem niet verstaan, want ik had mijn gehoor apparaatjes nog niet achter mijn oren geplaatst, dus liep ik naar de gang en opende de deur. De man zei, dat hij gebeld had, maar ik heb die niet gehoord. Hij zei, dat hij van de AOW was en ik nog geld te goed had, omdat ik drie jaar niet de verhoging had gehad.''

''En toen'', zei ik.
''De man zag er netjes uit in een zwart kostuum en ik liet hem binnen. Hij ging aan mijn tafel zitten en haalde een map uit zijn tas. Ik was natuurlijk erg nieuwsgierig wat ik dan nog te goed had.''
''Ja mevrouw, er worden wel eens fouten gemaakt, maar gelukkig hebben ze die ontdekt en nu blijkt, dat u ook te weinig vakantiegeld heeft ontvangen, zodat het totale bedrag zevenhonderd euro is.''

''Kees, wat was ik blij, zevenhonderd euro is niet niks, en ik werd er zenuwachtig van. Ik dacht meteen aan mijn enige zoon, die het niet zo breed heeft, dan kan ik hem wat toestoppen.''
''Wat zei die verder'', onderbrak ik haar.
''Ik vertrouwde die man volledig en ik had nog een kopje koffie voor hem gehaald uit de keuken.''
''Niet verstandig Sjaan, je moet nooit iemand alleen in je huiskamer laten zitten. Voor je er erg in hebt heeft zo'n persoon wat gestolen.''
''Maar hij maakte zo'n vertrouwelijke indruk, buurman. Hij zei ook nog, dat er nog meer ouderen in deze buurt achterstallig geld kregen, het was een fout van de computer.''

''Wat gebeurde er verder'', zei ik.
''Hij zei, dat hij die 700 euro onmiddellijk mocht uitbetalen en vroeg of ik wisselgeld in huis had, 300 euro was goed, omdat hij 1000 euro bij zich had. Ik vond het wel een beetje raar, want meestal wordt dat op je bankrekening gestort, maar ik geloofde hem en zei, dat ik zes briefjes van 50 euro had en die gaf ik hem. Hij pakte dat aan en stopte het in een map en deed die in zijn aktetas.''
''Kreeg je toen die 1000 euro, buurvrouw?''

''Neen, hij vroeg of hij naar het toilet mocht, omdat hij last had van een blaasontsteking en dat hij niet kon wachten. Ik liep met hem mee en wees de wc in de gang. Ik zei nog of hij nog een kopje koffie wilde en dat vond hij prima. Ik liep naar de keuken en schonk nog een kopje koffie in en zette die op de tafel in de kamer en bleef in mijn stoel wachten. Het duurde wel erg lang, hij kwam maar niet opdagen. Ik werd ongerust, hij zou toch niet onwel zijn geworden, dus ik voelde aan de deur en riep hem, maar ik hoorde geen antwoord. Toen deed ik voorzichtig de deur open en hij was weg met mijn geld. Hoe kon ik zo stom zijn en ik beefde over mijn hele lichaam.''

Ze huilde nog steeds en ik kreeg diep medelijden met haar en zei:
''Kom Sjaan, we rijden naar het politiebureau en gaan dat melden. Weet je nog goed zijn signalement?''
''Ja, dat weet ik nog wel.''
''Oké, kom mee.''
Ik liet haar voorzichtig in stappen in mijn Opeltje en we reden naar het politiebureau in de buurt. De wachtcommandant stuurde ons naar de recherche. Toen we op de kamer van de recherche werden toegelaten zei Sjaan opgetogen:
''Dat is hem, hij heeft mij bestolen.''

Achteraf bleek, dat hij het later nog bij een bejaard echtpaar had geprobeerd, maar de man des huizes was een gepensioneerde politieman en had de zaak door. Hij had in de huiskamer de oplichter tegen de grond gewerkt en zijn vrouw het bureau laten bellen. Binnen vijf minuten arriveerde twee agenten en namen de man geboeid mee. De rechercheur nam de aangifte van Sjaan op en nam overleg met de Officier van Justitie of hij die driehonderd euro, die de oplichter nog in zijn tas had, mocht teruggeven aan de vrouw. Dat mocht.
Wat waren we blij, de buurvrouw en ik, en namen op de goede afloop bij mijn thuis een jonge borrel.