Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hij is in de war

Daar is ze weer, de grote volle maan en haar licht van de zon. Prachtig om haar te zien. Haast heeft ze niet, langzaam zie ik haar vanuit mijn raam langs de hemel gaan en dan zich achter een hoge boom verschuilen. De hemel is helder en ook de sterren komen als het donker wordt. Dan ga ik fantaseren en denk ik, dat de maan vriendschap sluit met de sterren, die nog hoger aan de hemel staan. Ik zit op mijn kamertje vlak voor het raam en blijf naar ze kijken en dan ineens hoor ik de sterren neuriën, een prachtig lied, ''Heer ik kom tot U''. Ik zing zachtjes mee en een gevoel van blijdschap overvalt mij. Steeds luider hoor ik ze zingen, want zingen doen ze graag.

Opeens hoor ik voetstappen de trap opkomen en zie ik mijn vrouw de kamer in komen en zegt met luide stem:
''Hé ouwe, je moet je pillen nog innemen en zing niet zo achterlijk.''
Weg is mijn droom.
''Kom je naar beneden, ik heb koffie gezet en de televisie aangezet.''
''Ik kom, darling, even de computer afsluiten.''
In de huiskamer zag ik weer op dat nare kastje de harde realiteit wat de mensen op de aarde elkaar aandoen. Oorlog hier en oorlog daar. Een bom in een auto wordt tot ontploffing gebracht, lichaamsdelen liggen bloedend her en der op de grond.

Ik dacht weer aan moedertje maan en haar sterren en hoorden ze weer zingen. Ik kon mij niet bedwingen en liep naar het raam om ze nog even te zien, maar weg waren ze, de hemel was bedekt met wolken en ik zag druppels op het raam vallen. Het regende, wat jammer nou.
Toen mijn vrouw de kopjes koffie op de tafel zette, zei ze:
''Wat is er met jou aan de hand? Je stond met je snoet zowat tegen het raam en ik hoorde je zingen, Heer ik kom tot U. Je begint toch niet achterlijk te worden, hé?''

Ik zei:
''Darling, ik dacht aan vrede op aarde en die vrede zag ik in de hemel, maar vreselijk jammer is het, dat velen van God vervreemd zijn, want ze kennen zijn diepste wezen niet, dat is zijn liefde voor ons en zijn verlangen naar verzoening.''
''Wat heb jij in godsnaam, ik ken je niet meer? Sinds de buurman jou een bijbel heeft gegeven en ik je daarin vaak zie lezen, verander je met het uur. Je drinkt minder, vloeken doe je niet meer en buurvrouw Carla vroeg zich ook al af, wat er met jou aan de hand was. Ik maak mij grote zorgen.''

''Maak je geen zorgen, darling. De Heer heeft zijn zoon gezonden met de opdracht de verzoening tot stand te brengen. Hij is nog steeds bezig de wereld te herscheppen, er komt een nieuwe wereld, waar vrede en liefde zal heersen en we kunnen er nu al daarmee beginnen. Het wordt een feest, darling.''

''Moet jij dat zeggen, schooier. Je hebt vanmiddag weer een hoop mensen in de bus de stuipen op het lijf gejaagd door je witte muizen los te laten. We hebben weer een flinke boete moeten betalen door je idiote gedrag. Ik bel morgen de dokter en vraag hem of hij je weer doorstuurt naar psychiater Mallesnol.''

Schrijver: kees niesse, 16 juni 2011


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 3 stemmen 115



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 juni 2011
Lees eens het gedicht 'Onsterflijke sterren' van Christine D'Haen, je zult verwantschap ervaren. Verder vind ik je humor aanstekelijk en volg ik graag je bezoeken aan Mallesnol! Heb je echt zo'n sacherijnige vrouw? Arme man!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)