Extreme verfstreken

(voor Max Liebermann (1847 - 1935))

Je bent geboren in Berlijn, waar je vader als hardwerkende zakenman een keurig bestaan had opgebouwd, hij kwam dan ook uit een oud koopmansgeslacht en hij hield ervan zich te omringen met luxe en waardevolle meubels, je deftige moeder eveneens en ze hoopten dat je later ook in de zaken ging, maar dat liep gelukkig anders, want op je negende werd al duidelijk waar je passie lag, want je maakte al buitengewoon scherpe tekeningen. Het was de kunstschilder Carl Steffek, die jaren later je tekeningen zag en je daarom op je zestiende in de leer nam, tot ontsteltenis van je ouders. Op je negentiende begon je een filosofiestudie aan de Universiteit van Berlijn, terwijl je soms wat rommelde met een nachtelijk scharrelkipje incluis sappige druiventrossen en je te goed deed aan het reine bier. Op je tweeëntwintigste ging je naar de Groothertogdomse Kunstschool in Weimar, je ziel raakte voorgoed verknocht aan de scheppende wonderen van het artistieke verfwerk. Je bezocht in Düsseldorf het atelier van de Hongaarse kunstschilder Mihály Munkácsy, wiens realistische stijl gelijk oversprong op jou en je reisde door naar Nederland, waar je de oude meesters bestudeerde, je tuurde van zeer nabij naar hun gebruik van de verfkleuren en hoe ze licht en donker lieten samenvloeien tot een harmonieus geheel. Op je vijfentwintigste schilderde je 'Vrouwen die ganzen plukken', met een donkere gloed, die doet denken aan 'De aardappeleters' van Van Gogh. Je vertoefde in Amsterdam om Frans Hals te kopiëren en je hoofd liep rood aan bij het zien van zijn genialiteit en daarom knapte je bijna uit elkaar toen je als een dief zijn stijl gapte. Je ging naar Parijs, waar je bevriend raakte met Courbet, Millet, Ribot, Manet en Daubigny. In de zomers schilderde je in Barbizon en tijdens drankgelagen met de door jou zeer bewonderde Courbet bezong je de schoonheid van zijn ontzagwekkende schilderijen, terwijl hij je meesleurde naar zijn favoriete bordeelhoeren, waar je dankbaar gebruik van maakte. Na Parijs doolde je wat rond in Tirol en je bekeek de waterstad Venetië vanuit een gondel, wat je wat bibberende schetsen opleverde. Je schilderde 'De twaalfjarige Jezus in de tempel', maar omdat je Jezus als een normale jongen afbeeldde, vielen vele boze geestelijken over je heen, alsof je blasfemische kunst had gemaakt, terwijl je hun arrogante ophef niet begreep en slechts nog twee keer een schilderij van Simson en Delila maakte, maar daarmee was de bijbel passé. Vergoddelijken of vermenselijken, je deed er niet meer aan mee. Tijdens een tentoonstelling van de Hollandse Tekenmaatschappij in Den Haag ontmoette je de zeer sympathieke Jozef Israëls en je mocht bij hem logeren in het mooie Scheveningen. Je schilderde een strandtafereel in Noordwijk, een slagerij in Dordrecht, een schoenmaker in Dongen, een oude vrouw die sokken stopt, een boerin die varkens voert, een boerendochter met geiten, boerinnen die witte lakens bleken op het gras. Geen wonder dat Vincent van Gogh je adoreerde, want hij sloot daarbij volkomen aan, in die Drentse tijd, toen jij in Zweeloo bivakkeerde en hij wat verderop. Jullie maakten een afspraak om elkaar te ontmoeten en Vincent reed met paard en wagen naar Zweeloo, pijpwolken achterlatend en zich warm houdend met een kruik jenever en brood met spek. Hij verheugde zich op de ontmoeting, maar jij liet verstek gaan, omdat je op dat moment liever met een wilde boerin in de hooiberg lag te wippen. Zeer ongalant van je en je had je kapot geschaamd als je de tranen van Vincent had gezien, die van nature al zo eenzaam was en door het plebs werd uitgescholden. Keek je soms op zijn armoede neer? Was jij meer de spion van het arme boerenleven en hij de nederige dienaar, die arm was met de armen? Het lijkt er verdacht veel op en je keerde op je zevenendertigste terug naar Berlijn, waar je trouwde met de bijzonder schone Martha Marckwald, die tien jaar ouder was, maar dat kon je qua uiterlijk niet zeggen, want ze blaakte van jeugdige erotiek en ze heeft je levensstijl danig opgekrikt, want de vurige seksnachten deden je overdag glimlachen als een jonge, Griekse godheid. Je ingeteerde gelaat werd door de gespeelde borstvoeding weer blozend rond en je vierde je huwelijk in hotel Hamdorff te Laren, waar de kunstschilders van de Haagse School vaak bijeenkwamen. Daar werkte je in het atelier 'De Vlasschuur' en je werd geïnspireerd door het schilderwerk van Anton Mauve. Je schilderde een blote moeder met een bevallige achterkant, die haar kind voor het eerst laat kennis maken met water. Afgezien van de twee blote Delila's en een ruwe schets van een copulerend stel, is dit één van je zeldzame naakten. Altijd nog meer dan Van Gogh, moet je maar denken, maar wel opvallend puriteins. Je kreeg een gouden medaille op de Berlijnse Kunstexpositie en bovendien werd je tot professor verheven. Op je drieënzestigste bewoonde je een vorstelijk landhuis aan de Wannsee en je portretteerde enkel nog beroemdheden en rijken. Je compassie met de armen was verleden tijd en eenmaal stinkend rijk gedroeg je je daar ook naar, al weigerde je pertinent om je elitaire modellen te verfraaien, dus toch nog een socialistisch aandenken. Je werd president van de Pruisische Kunstacademie en je nipte lekker van je alcoholische verwennerijen. Op je zesentachtigste moest je gedwongen aftreden als president, daar je joods was en tevens geen joodse schilderijen meer mocht tentoonstellen. Je werd op oude leeftijd nog gepest en genegeerd door jonge, sadistische, aspirituele nazi's, waardoor je overlijden als een uitkomst kwam, al liet je Martha niet graag alleen bij die vervloekte monsters. Acht jaar na jouw heengaan lag Martha op haar bed bij te komen van een beroerte, terwijl ze door de nazi's was opgeroepen om naar het concentratiekamp Theresienstadt te worden vervoerd, maar ze aarzelde geen moment, kuste een foto van jou en ze maakte er zelf een einde aan, het aardse geduvel zat en volop verlangend naar jouw subtiele liefde.

Max Liebermann Extre Extreme verfstreken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 104