Oude eik

Ze gingen wandelen in het dichtbij gelegen park, want het was mooi weer.
''Doe mij een plezier Wouter, ga niet weer met een boom praten, ze praten toch niet terug.''
Daar liepen de twee oudjes, zij als altijd gekleed in een lange gebloemde jurk met daaronder witte sokken en platte bruine slippers en het haar loshangend rond haar gezicht en ze stak wel een halve meter boven hem uit, het kleine manneke, gekleed in een zwarte broek en blauw overhemd met een zwarte stropdas en hij droeg een geruite beige pet.

De hemel was strak blauw en de zon liet haar warme stralen voelen en de bomen begonnen weer bladeren te krijgen. Bij de politie stond hij bekend als een notoire inbreker, maar de laatste jaren was hij niet meer betrapt. In zijn vroegere jaren werd hij vaak waargenomen in rijke buurten met en zak op zijn rug. De buit werd snel verkocht en van het geld aten ze rijk belegde broodjes met roomboter en de duurste vleeswaren. Nu hij tachtig is kon het inbreken niet meer, want ze beentjes waren niet zo snel meer om hard weg te lopen als de politie naderde.

Mien was een struise blonde dochter van een keuterboer, maar had geen zin het bedrijf van haar vader over te nemen en vond een baan als bewaakster in de gevangenis, waar ze Wouter leerde kennen, die vast zat. Ze werd verliefd op hem en daar had hij voordeel van, want stiekem gaf ze hem heerlijke kroketten en repen chocolade. Toen hij vrij kwam trouwden ze en gingen in een volksbuurt wonen. Bijna zestig jaar kennen ze elkaar, maar hij had zijn streken. Toen een jonge gescheiden buurvrouw naast hun kwam wonen bleek deze vrouw ondanks het grote leeftijdsverschil verliefd op hem te worden.

Menigmaal heeft Mien haar vent betrapt in een innige houding met het blonde knappe vrouwtje en dreigde ze van hem te scheiden, maar met zijn belofte het nooit meer te doen, probeerde ze het met hem maar weer, maar ze hield hem in de gaten en daarom moest hij altijd met haar mee, of wandelen of naar de markt, maar ze ging nooit alleen ergens naar toe. Zelf was ze ook niet brandschoon, want toen ze een keer op een verjaardag van haar zus haar vroegere vrijer, malle Japie ontmoette, ging ze met hem vrijen in een hooiberg, maar ze had er spijt van en keerde midden in de nacht terug bij haar man, die haar binnen liet en koffie voor haar zette met een boterham. Daarna liepen ze dan samen gearmd de trap op en hadden elkaar lief in bed.

Daar liepen ze dan over een smal zanderig pad tussen de sparren, maar toen ze op een open grasveld kwamen gebeurde het. Daar stond een oude eik en hij liep er naar toe en omarmde de boom en legde zijn oor ten luister. Mien hoorde hem zeggen:
''Hoe gaat het met je lieve boom en zeg eens wat terug.''
Mien:
''Idioot, kom terug, bomen praten niet. Je kunt wel tegen een boom praten, maar hij zegt toch niets terug, halvegare. Die eik is veel te oud, probeer het liever bij een spar of een populier.''

''Toch voel ik wat darling, want de boom straalt energie uit en daar word ik blij van en als ik mijn oor tegen de stam houd, dan hoor ik de nieuwe blaadjes ritselen en de vogels druk bezig nestjes te bouwen en kan ik beter ademen door de zuurstof, die de boom geeft.''
Stress kreeg ze van hem, die kerel van mij wordt steeds gekker. Ze nam een besluit en pakte haar mobieltje en belde dokter Brouwer. Ze had geluk en kreeg hem persoonlijk aan de lijn, en zei:
''Hij doet het weer, dokter.''

''Wat doet hij weer, mevrouw?''
''Mijn man staat hier in het park een boom te omhelzen en vraagt hoe het met hem gaat. Ik word er niet goed van dokter, hij denkt steeds dat bomen kunnen praten.''
''Mevrouw, maakt u zich niet ongerust, bomen kunnen wel praten, maar tegen elkaar, wij mensen horen dat niet. Trouwens elke boom leeft niet zoals wij, want ze zitten met hun hoofd in de grond, daar komt het voedsel vandaag, dus horen ze ons niet.

Nog een vraag mevrouw, in de krant stond dat een man in de bus naar Assen witte muizen losliet, omdat zijn vrouw bonje had met een gigolo. Was uw man dat, want ik herinner mij, dat hij dat wel eens flikte.''
''Dat klopt dokter, weer een hoop ellende gehad met de passagiers en de politie. Wouter kreeg een bekeuring van 300 euro, de boete om muizen los te laten in het openbaar vervoer was pas verhoogd. Ik krijg wat van mijn kerel. Kan hij niet een keer onderzocht worden door een psychiater?''

''Nou, dat lijkt mij niet direct nodig, maar als u er op staat wil ik wel overleg plegen met psychiater Mallesnol, verdient ze ook weer wat.''
''Als u het wilt doen, graag dokter. Gelukkig laat hij de boom weer los en gaan de verder wandelen, nogmaals bedankt en een fijn weekend. Dag dokter.''
''Groetjes aan Wouter hé, doei.''

Schrijver: kees niesse, 17 december 2011

c.h.niessekpnplanet.nl

Biografie van deze schrijver

wandelen oude eik do oude eik dokter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 168