Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ongehoorzaam

In mijn vorig leven was ik erg ongehoorzaam en ik weet nu hoe ik op deze wereld terecht ben gekomen. De vrouw des huizes trof mij als muis aan op de aanrecht, waar ik lekker zat te smullen van een appelgebakje. Dat lieve mens schrok vreselijk en begon te gillen. Normaal zou een gewone muis wegrennen, maar ik niet en bleef gewoon van de appelpunt eten, ik moest zelfs lachen, want in mijn vorig leven was mijn moeder ook bang voor muizen. Ik begrijp nog niet waarom zo'n grote jonge vrouw bang was voor een muisje. Dat schepseltje zou een mens toch niet aanvallen, maar zij was van de schrik flauw gevallen. Ik moet wat doen, dacht ik en paste mond op mond beademing op haar toe en toen ze bijkwam zag ze mij niet meer als muis, maar als een mens, de reïncarnatie had zijn werk gedaan. Na mijn dood in het vorig leven is mijn ziel overgegaan in een ander levend wezen, de muis dus. Zo moet het gegaan zijn.

Een nieuw leven begon als een zevenjarige jongen. Het echtpaar, net in de dertig, nam mij liefdevol op, maar kregen grote problemen met de Overheid. Die wilde weten waar ik vandaan kwam, totdat een geleerde hen kon overtuigen, dat nog steeds reïncarnatie plaatsvond, meestal te zien aan het uiterlijk van de nieuwe mens. Hij stelde, dat de overgang in een ander levend wezen, dat meestal de hond of de muis is en dat was aan de mens duidelijk te zien, of je had een hondenkop of je leek op en muis door je spitse hoofd.
Met nadruk zei hij, dat het niet voor alle gevallen van toepassing is, dus je kunt ook een hondenkop hebben zonder dat van reïncarnatie sprake is geweest.

Toen ik in de spiegel keek, zag ik duidelijk het spitse hoofd van mij en wat natuurlijk ook heel goed bleek, dat ik van kaas hield. Aan mijn nieuwe ouders moest ik uitleggen hoe ik dood ben gegaan in mijn vorig leven en dat moet zo gebeurd zijn:
Mijn vader, een bouwvakker, ging zeven jaar geleden zijn huis verbouwen, want het huis zag er lelijk uit. Ik vond het fijn die herrie in huis en de mannen die vader hielpen waren heel aardig voor mij. Toen het volk naar huis was gegaan zag ik de ladder staan en ging een paar treden op, maar papa zag het en ik moest onmiddellijk de trap afkomen. Veel te gevaarlijk zei hij.
''Ik zal het niet meer doen, papa'', zei ik.

Toen gingen vader en moeder wandelen en de ladder stond er nog, dus die beklom ik weer, maar de ladder wiebelde en gleed onderuit en ik kwam met mijn hoofd op een puntig voorwerp terecht en toen werd het donker in mij. Spoedig kwam ik weer bij, maar zag, dat ik een muis was geworden en ben toen gaan zwerven, totdat u mij ontdekt heeft. Wie mijn echte ouders waren kan ik mij niet meer herinneren, maar ik ben blij bij u terecht te zijn gekomen en zal ik voortaan voorzichtig zijn en zeker geen ladders meer beklimmen.

Schrijver: kees niesse, 11 november 2012


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 1 stemmen 176



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)