Engelse ziekte

“Wat betekent ‘Engelse ziekte’?” Mijn verloofde is bezig bijschriften van een medische fototentoonstelling van het Nederlands in het Lets te vertalen. Het museum voor de geschiedenis van de geneeskunde in Riga heeft de collectie van het Utrechtse universiteitsmuseum geleend en nu blijkt onze relatie erg nuttig voor haar werkgever. Normaal vertaalt ze Griekse en Latijnse teksten, maar dit keer komt haar goede kennis van het Nederlands van pas. Maar deze uitdrukking is nieuw voor haar. Ze is zeer geamuseerd door mijn uitleg dat het om rachitis gaat. Deze ziekte komt voort uit een gebrek aan vitamine D en veroorzaakt x- en o-benen, waaraan veel Britse bleekscheten leden.

Ik geef haar deze opheldering in het land dat de naam aan de ziekte heeft gegeven. We hebben namelijk Engeland maar gekozen als ontmoetingsplaats, want door de absurde regels mag mijn ‘Máxima’ Nederland niet in zolang zij wacht op een Machtiging tot Voorlopige Vestiging met het oog op een huwelijk. De wettelijke termijn van acht weken is allang verstreken, zelfs de termijn van drie maanden die de vorige Nationale Ombudsman Oosting in een vergelijkbaar geval als nog acceptabel beschouwde, wordt niet gehaald. De bevoegde ambtenaren geven toe dat er in ons geval geen vuiltje aan de lucht is en toch overtreden ze straffeloos de wet, te weten artikel 4.13.1 van de Algemene Wet Bestuursrecht, die overheidsinstanties verplicht binnen acht weken te beslissen om daarmee de burger in de gelegenheid te stellen in beroep te gaan. Ik wist niet dat ik zo gelijk had toen ik mij op 6 juni beklaagde bij de Commissie Gelijke Behandeling over feodale discriminatie ten opzichte van drs. W.-A. van Oranje Nassau, wiens verloofde hier rustig mag blijven.

Al deze maanden mag mijn verloofde op haar Letse paspoort zonder visum heel Europa in behalve Nederland. Het argument dat door het verblijfsverbod illegale vestiging wordt voorkomen, is volstrekt onzinnig bij de open onderlinge grenzen. Ze kan bij Kranenburg zo de grens over, maar anders dan de ambtenaren houden wij als brave burgers ons aan de regels.
We maken het beste van de dwaze situatie door langs aparte luchtwegen naar Engeland te komen.
Wat is dat toch een duur land geworden. Gelukkig zijn de musea en de meeste kathedralen nog wel gratis, hoewel je steeds dringender wordt verzocht een bijdrage aan het onderhoud van het unieke monument te leveren. Soms moet je een loket passeren waar je je ‘vrijwillige’ gave kwijt kunt. Tot spot van mijn partner beperk ik als echte Hollander mijn donaties tot het minimum: ik moet al genoeg betalen aan verblijf, eten en reizen. Het Britse treinkaartje is schrikbarend duur. In Groot-Brittannië kunnen we zien wat de gevolgen van ongebreidelde privatisering zijn. Want de British Railways zijn onder de feeks Thatcher opgesplitst in allerlei zelfstandige ondernemingen. Op de stations verwelkomt het regionale treinbedrijf je met de hartelijkste woorden. Vervolgens kost het enige moeite uit te vinden wanneer de gewenste trein gaat, want de diverse maatschappijen hebben hun eigen panelen. Als je ten slotte voor duur geld een kaartje hebt bemachtigd, mag je gelaten op het perron wachten of het Great Anglian Network zo goed is een trein voor te rijden.
Onlangs formuleerde een Engelse het verschil tussen de Nederlandse en Britse spoorwegen zo: “In Nederland ergert men zich als een trein te laat is, in Engeland ben je al dolgelukkig als een trein op tijd vertrekt.” De beroerde dienstverlening en de onveiligheid deren de directieleden niet. Zij spelen onbekommerd particulier bedrijf. Ze delibereren over logo’s en kennen zichzelf schaamteloos hoge salarissen en bonussen toe.

Ook in Nederland blijven sommigen heil zien in de privatisering van de spoorwegen. Laten we ons alsjeblieft bewaren voor die moderne Engelse ziekte.

Biografie van deze schrijver

privatisering trein trein engeland

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 23 stemmen 2.277