Ik was genezen
Toen ik een jaar of twintig was heb ik een bijbelcursus gevolgd en ben gaan geloven in God. Elke zondag zat ik in de Evangelische kerk, maar niemand bemoeide zich met mij, ook de dominee niet. Toch ben ik een aardige jongen, maar ik had de vervelende eigenschap bij het naderen van iemand, waar het ook was, zachtjes klootzak te zeggen en ik liep dan gewoon door en lachte in mijn vuistje. Niemand durfde mij aan te spreken, omdat ik eruit zag als een woesteling met armen van staal. Mijn eigen schuld dus, dat ik mij eenzaam voelde.
Laatst zat ik in Amsterdam in de tram en zei ik weer tegen een passagier een naar woord, namelijk boerenlul. Het was bedoeld voor een kerel, die naast een hoogblonde vrouw zat, maar zij stond op en gaf me met haar tas een hengst voor mijn harses. Ik liet mij maar slaan en deed niets terug. Vrouwen sla je niet. De volgende halte ben ik maar uit gestapt. Dit was de eerste keer, dat iemand wel reageerde. Daarvoor reageerde nooit iemand, ook een forse man niet. Ze hebben natuurlijk gedacht, die vent is niet goed wijs. Toen heb ik gedacht, ik moet daarmee stoppen.
De volgende zondag zat ik weer in de kerk en niemand ging op de rij zitten waar ik plaatsgenomen had. Ze waren natuurlijk weer bang uitgescholden te worden, maar ik had mijn nare gewoonte verlaten na vaak bidden tot de Lieve Heer. Het koste mij wel moeite, maar het lukte mij niks te zeggen, maar wel vriendelijk te kijken naar iemand die langs mij liep. De persoon keek mij wel schichtig aan, want die dacht weer, dat ik weer iets naars ging zeggen.
Nu voelde ik mij echt eenzaam, niemand bemoeide zich met mij en ik dacht waarom reageren die christelijke mensen zo, ze moeten toch liefde uitstralen. Terwijl iedereen psalmen aan het zingen waren bad ik tot God en vroeg Hem mij te helpen en ook van mijn eenzaamheid af te helpen. Ik woonde toen bij een hospita en die bemoeide zich ook niet met mij, alleen als ze de huur wilde hebben, zei ze wat.
Opeens vijf minuten later kwam een jonge vrouw naar me toe en zei:
''Dag jongeman, mag ik naast je komen zitten?''
Ik was verbijsterd, God heeft mijn gebed gehonoreerd, dat moet wel. Ik was natuurlijk erg blij en heb met dat meisje verkering gekregen. Ik was genezen, dank zij de Lieve Heer.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: religie
kerkbezoek
100
Geef je reactie op deze inzending: