Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HET ROEIBOOTJE (tweede deel)

Zodra het roeibootje weer in het water lag, werden er een paar nieuwe roeispanen gebracht. Zijn oude roeispanen had het verloren bij de storm op zee.
Het roeibootje had nu een best leven. Elke man of vrouw van het eiland mocht er mee gaan varen. Ook veel kinderen gebruikten het om eens lekker op het meer rond te dobberen.
Het bootje mocht door iedereen gebruikt worden. Het was immers van niemand! Merkwaardig was het dat het begrip "iets in eigendom hebben" op dit rijke edelstenen eiland onbekend was!
Iedereen kon zoveel edelstenen verzamelen als hij maar wilde. Alle huizen waren gemaakt van parels en diamanten. Maar niemand bezat een huis. Alle mensen sliepen de ene nacht in dit huis, de andere nacht weer eens in dat huis. Iedereen mocht kleren, brood en levensmiddelen uit de pakhuizen halen; maar wel op voorwaarde dat hij af en toe wat edelstenen afstond aan de knechten van het pakhuis.
Vaak ruilden de mensen ook kleren met elkaar.
Op het eiland waren ook veel boerderijen, akkers en weilanden. Maar niemand was zelf echt boer. Alle mensen van het eiland zaaiden gezamenlijk het graan, molken allemaal koeien. De oogst werd eerlijk onder alle mensen verdeeld. Ja, de bewoners van het eiland hadden eigenlijk niets en tegelijk alles. Eigendom bestond niet op dit edelsteneneiland.
Het roeibootje vond het heerlijk om elke dag weer te varen op het meer. Maar hij wilde toch zo graag een vaste eigenaar hebben.
"Was ik maar iemands eigendom," zuchtte hij af en toe.
De rietstengels aan de oever van het meer verstonden zijn taal. Ze brachten de woorden van he bootje over aan een oude, slimme waterrat. Wat die rietstengels hem vertelden, liet die rat aan alle dieren weten. Tenslotte spraken ook de kraaien en de papegaaien erover. Ja, en die vogels konden ook de mensentaal spreken.
"Het roeibootje, krr _ krr _ krr wil eigendom van iemand zijn!!!" riepen de papegaaien de hele dag door.
Die mooie vogels kwamen op het eiland veel voor. Ze vlogen overal vrij rond.
Prompt trokken een paar sterke mannen het bootje uit het water en sleepten het door bossen en velden.
"Dat bootje zal verbrand worden," zei een van de mannen. "Een ding dat één enkele eigenaar wil hebben, hoort niet bij ons thuis."
Het roeibootje zat in doodsangst.
"Wat zal er nu met me gebeuren? Ach, was ik toch maar altijd op de oever gebleven waar meneer Dirksen mij heeft achtergelaten. Ik was dan wel afgedankt, maar mocht tenminste blijven bestaan."
De mannen beklommen een heel hoge heuvel. Op het kleine topje was maar net plaats genoeg voor het roeibootje, de mannen en de dode takken, die daar allang lagen.
Er werd een groot vuur aangestoken. Het roeibootje voelde de warmte en dacht: "Werd ik maar van de heuvel afgegooid. Ik val liever stuk dan dat ik word verbrand!"
Een man nam een lange brandende stok. Daarmee wilde hij het bootje aansteken.
De bovenste planken van het vaartuigje begonnen al te schroeien en zwart te worden. Opeens viel die man tegen het roeibootje aan. Hij deed zich zo'n pijn dat hij woedend weer overeind sprong en het roeibootje een geweldige duw gaf. Dat kantelde en rolde van een erg steile, ja bijna rechte helling af. Gelukkig eindigde die helling in de zee! Een grote plons en het bootje brandde niet meer!
Prinsheerlijk dobberde het op de golven en werd voortgeduwd door de bekende zeepalingen met hun jongen, die al flink gegroeid waren.
's Nachts ging het verder, onder een prachtige sterrenhemel. Tenslotte kwam het roeibootje terecht op het strand van een groot onbekend eiland.
Voortaan behoorde het toe aan de prinses van dat eiland, een heel mooi donker meisje. Ze had prachtige halskettingen en schelpjes. De prinses ging heel dikwijls met haar nieuw bootje varen. Op de riviertjes van het eiland was het altijd even prettig. Maar de tochten op zee, rondom het eiland, waren geweldig. De prinses en haar vriendjes die meevoeren, roeiden achter de vogels aan, de horizon tegemoet.
De roeiboot was gelukkiger dan hij ooit had durven hopen.

Schrijver: Han Messie, 14 maart 2014


Geplaatst in de categorie: reizen

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
cornil
Datum:
19 maart 2014
Email:
cjwterenstrahome.nl
Een heel mooi geschreven sprookje.Het ontroert mij,knap staaltje schrijfkunst.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)