Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Alie was erg verdrietig

Achter mijn huisje in Drenthe heb ik een groot stuk land. Daar loopt mijn lieve paard, die ik Bles noem, omdat hij bij zijn neus enkele witte haren heeft. Wanneer hij mij ziet komt hij al naar mij toe galopperen, zo blij is hij dan. Suikerklontjes en worteltjes vindt hij dan heerlijk. Wulpse Alie was vanmorgen op koffie visite en was erg verdrietig, want haar lesbische vriendin was na een ruzie midden in de nacht vertrokken.

Ze vertelde mij haar verhaal met tranen in haar ogen. Daarna vertrok ze lopende in de richting van het dorp. Ik besloot haar achterna te gaan en zadelde Bles, die van blijdschap begon te hinniken. Met veel pijnlijke kreten besteeg ik Bles, die nog achterom keek of ik wel goed zat.

Bles begreep al meteen waar ik naar toe wilde, dus hem besturen was niet nodig. Tot mijn grote geluk zag ik haar midden in het dorp op een terras zitten met een grote pot bier voor zich. Die drinkt haar ellende weg, dacht ik. Bles zag haar ook en stopte bij een dikke boom en keek naar me of hij zeggen wilde, ga naar haar toe en neem ook een pilsje. Hij kent mij precies. Met veel gekreun kwam ik van Bles af en strompelde naar het terras.

Wulpse Alie keek mij verblijd aan of ze zeggen wilde, wat ben je toch een schat. Ik vroeg of ik bij haar mocht zitten en tot mijn genoegen omhelsde ze mij en bestelde bij de ober een grote pils voor mij. Bles zag dat en begon te hinniken, hij had natuurlijk ook dorst. De ober, een aardige jongeman, had het meteen door en haalde en bak lekker fris water voor Bles. Wat kan het leven toch mooi zijn.

Opeens begon Alie weer te wenen, omdat haar liefje midden in de nacht was weggegaan. Ik wist een remedie om haar kalm te krijgen en keek naar de dikke boom, een beuk en zei:
''Alie, omhels die boon en vertel wat je overkomen is.''
''Zeg ouwe, ben je achterlijk geworden?''
''Ik ben achterlijk geboren, maar doe het nou maar, het helpt, het is de geest die zo werkt. Je moet het zo zien, de boom praat niet terug, maar je voelt een soort trilling.

Bomen stralen namelijk energie naar je uit en daar word je rustig van. Zelf doe ik het ook wanneer ik de slaap niet kan vatten. Dan doe ik een jas over mijn pyjama en loop naar de eik voor mijn huis en omhels hem. Mediteren helpt dan en thuis gekomen neem ik een stevige whisky en slaap weer rustig zonder nare dromen.''

Ik wist dat de natuurvolken, zoals de indianen, het ook deden. Zelfs de christenen vereerde bomen en planten, want zonder hen is er geen leven mogelijk, dachten ze.
Gelukkig deed ze het en omhelsde de beuk en gaf hem zoentjes en praatte tegen de boom, maar Bles begon te poepen en niet weinig. Sommigen op het terras kwamen niet meer bij van het lachen. Ze rook natuurlijk de weeë lucht van paardenstront en liet de boom los en kwam weer naar mij toe, en zei:
''Had je Bles niet wat verderop kunnen stallen, hij poepte bijna op mijn schoenen.''

Ze was inderdaad rustig geworden en trakteerde op een kopje koffie met een taartje. Toen we weer huiswaarts gingen was Bles blij, dat Alie niet op haar rug zat, ze bleef naast hem lopen. Weer thuis gekomen bleef ze bij me en ging nasi goreng bakken, een recept van de Marine. Het smaakte heerlijk met een pilsje en ijs toe.

Schrijver: kees niesse, 18 mei 2015


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 2 stemmen 82



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)