Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Dat vind ik jofel van je

Wat ben ik toch blij met wulpse Alie. Ze is wel bijna zeventig, maar ze ziet er uit als zestig, echt wulps in haar korte leren rok met daaronder die roomkleurige dijen. Ze had bij de warme bakker twee slagroom gebakjes gehaald en die zaten we voor het raam gezellig op te peuzelen met een bakkie koffie.
''Krijg nou wat ouwe, er stopt een grote zwarte auto voor de deur met twee vaantjes op de motorkap.''
''Ja, ik zie het. Nou breekt mijn klomp, het is de minister-president. Hij is mijn vriend, een heel aardige man.''

Ik opende alvast de deur.
''Hai Kees, hoe gaat ie, ik heb iets leuks voor je, Mazzelpik?''
''Komt u binnen, baas. Wilt u een bakkie koffie of een lel bier?''
''Liever bier, mijn chauffeur zit nog in de auto. Hij heeft een lijst met namen van schuinsmarcheerders die niet helemaal tof zijn geweest, kleine patsers en daar hoor jij ook bij, Kees. Die gaan we verwennen.''

In de huiskamer groette hij Alie met een buiging, en zei:
''Verwen Kees maar goed hoor, op feestjes van de VVD schenkt hij altijd de glazen tot aan de rand vol en zijn gebakken kippenpootjes zijn overheerlijk. Wij zijn zeer tevreden over hem als hij bij ons is als butler. Wat ik wel vreemd vind is, dat na afloop van het feest een paar flessen jajem zoek zijn. Maar nu wat anders. Ik heb een uitnodiging voor een boottocht op het IJsselmeer, met alles er op en aan, neem ook Alie mee als ze wil. Het is een luxe salonboot en iedereen krijgt een pond paling op mijn kosten, dat beloof ik. Nou ik ga weer, want er zijn nog meer mazzelpikken waar we langs moeten.''

''Mijnheer de president mag ik u nog wat vragen'', zei Alie.
''Natuurlijk.''
''U bent een hoogwaardigheid bekleder. Is het waar, dat u kont wordt afgeveegd door een afveegster als u een grote bolus heeft gedeponeerd?''
De president keek geërgerd naar haar, en zei:
''Wat dat betreft ben ik een schlemiel, ik moet zelf mijn kont afvegen. Op het toilet zijn we allemaal gelijk.''
Stom wijf, mompelde hij.
''Maar ik ga weer, want ik heb het druk. Tot ziens.''

De dag van vertrek was aangebroken Met de Daf van Alie reden ze naar de haven. Spoedig vonden ze de salonboot, De Abel Tasman. Op de kade speelde en orkestje gezellige zeemansliedjes. De minister zelf zat ook in het orkest en speelde fluit. De kapitein, een grote dikke man met baard en snor, kwam zijn hut uit en gaf een matroos opdracht de genodigden aan boord toe te laten. Ze werden naar hun plaatsen begeleid door in topless geklede jonge dames.

Toen de aanwezigen genoten van een heerlijk kopje koffie en een slagroomgebakje, hield de kapitein een hartelijk welkomstwoord. Het orkest begon weet te spelen. Nu deed de minister mee als slagwerker en hij ramde er behoorlijk op los. De tafels stonden na de koffie spoedig vol met grote glazen pils en voor de liefhebbers wijn en jajem. Ook de nootjes ontbraken niet. Allemaal heel gezellig en iedereen zong uit volle borst mee.

In de pauze nam de minister het woord. Voor de gein had hij een oranje hoed opgezet. Hij deelde mee, dat hij zou zorgen voor de warme hap van boerenkool met worst en gortenpap toe. Hij kreeg een oorverdovend applaus. Hij gaf het woord aan een schaars geklede dame, die iedereen uitnodigden het spel Bingo mee te spelen. Je moest met geld voor de dag komen en de formulieren werden uitgedeeld.

De minister riep de cijfers af. Alie had een rijtje goed en riep met een bulderende stem BINGO. Een dame bracht haar wat ze gewonnen had, namelijk een muizenval.
Ze keek woest, en zei:
''Achenebbisj, wat heb ik daar nou aan, hoe bedenken ze het.''
Nu had ik BINGO en won een pond oude kaas.
''Attenoje, voor de muizen'', riep ik.

De minister, die al heel wat achterover geslagen had, viel bulderend van het lachen achterover. Het spel ging door en de laatste prijs was weer voor Alie, een veiligheidsspeld. Dat deed bij haar de deur dicht. Ze pakte de muizenval, het kaas en de speld en gooide het hele zooitje naar de leiding van het spel, en riep naar de minister:
''Vreet jij die kaas maar op en zet die muizenval maar onder je bed.''
De kapitein die het allemaal met lede ogen aanzag, gaf het orkest opdracht het Wilhelmus te spelen. Iedereen zong luidkeels mee en het was weer rustig.

Thuis gekomen zei Alie:
''Heb jij die pond paling nog gehad die beloofd was?''
''Dat is waar ook, helemaal vergeten. Ik heb niemand met paling zien lopen. Natuurlijk de president weer, veel beloven en niets geven. Rij maar even naar Assen, daar is een visboer, kopen we zelf wel een pondje paling.''
''Oké Kees, ik betaal.''
''Dat vind ik jofel van je, schat.''

Schrijver: kees niesse, 3 augustus 2015


Geplaatst in de categorie: reizen

2.5 met 2 stemmen 4.443



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
4 augustus 2015
Het is erg dubieus in hoeverre je VVD-gezind bent, het valt of staat namelijk bij de hoeveelheid gratis lekkernijen, die je wel of niet krijgt. Snobistisch hedonisme, meer niet, maar misschien wel een geniale persiflage van spelende gentleman Rutte en consorten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)