De Sprong - Liselore gaat samenwonen (1)

In het jaar dat Liselore twintig werd, kwam haar slang naar haar toe. Deze kwam vrij vroeg, nog voor de zomer, terwijl haar verjaardag pas in de winter zou zijn. Op de dag van de ontmoeting, liep Liselore van de tovermarkt naar huis door het toverpark. Opeens hoorde ze een sissend geluid vanuit een van de appelbomen. Ze keek op en zag een zeegroene slang naar beneden kronkelen. "Hallo Lissssselore", siste de slang, en kroop naar haar toe. "Als je mij mee naar huisssss neemt, kom ik bij je wonen", vervolgde het beest, en ze gleed om Liselores voeten. Liselore bukte en liet de slang om haar armen en schouders kruipen. De slang streek met haar tong langs Liselores hals en kronkelde zich een weg naar het middel van de jonge heks. Daar legde ze een soort van knoop in haar eigen staart en kop, zodat ze een levende slangenleren riem leek. "Ja, jij mag met me mee naar huis, Zara."

En zo kreeg de slang van Liselore haar naam, en vanaf dat moment was ze onafscheidelijk verbonden met Liselore, net als Spetter de dolfijn, Hoorntje de eenhoorn, Lana de draak, en dwergfeetje Bibi. Die avond vierde Liselore met al haar dieren de thuiskomst van het nieuwe familielid. De volgende dag zag ze Aran en ze vertelde hem het grote nieuws. "En dat gebeurt net als ik een avond vergaderen moet!", zei hij vol quasi zelfmedelijden. Maar zijn brede lach en de twinkeling in zijn ogen verrieden zijn echte gevoelens. Hij nam haar in zijn armen en kuste haar teder. "Dat is geweldig nieuws, schatje. Maar je weet wat ik gezegd heb. Jij geeft het aan, en eerder gebeurt er niets." Ze knikte en vleide zich met een veilig gevoel in zijn armen. Zij zou beslissen wanneer ze een stap verder zouden gaan. En zo was het goed. Terwijl ze elkaar nogmaals innig zoenden, vonden hun beide slangen elkaar rond hun middel en beet zijn slang speels in de staart van de hare.

Een aantal weken later, toen Aran en Liselore een weekend alleen thuis waren in het huis waar Aran woonde, zette Liselore de stap waar ze zich nu al een paar maanden op voorbereid had. Hoewel Aran een aantal jaren ouder was, was het ook voor hem de eerste keer. Na elkaar eerst liefkozend gestreeld te hebben, gleed hij bij haar naar binnen, maar stopte meteen toen ze hard "Au!" riep. Vragend keer hij haar aan. Kon hij verdergaan, moest hij er weer uit? "Even wachten", zei Liselore, en hij gleed uit haar en trok haar liefkozend tegen zich aan. "Geeft niet, schat". Zeg jij maar wanneer je het opnieuw proberen wilt." Ze vielen in elkaars armen in slaap. De volgende ochtend werden ze strelend in elkaars armen wakker. De jonge heks ging op de jonge tovenaar zitten en gleed over hem heen. Deze keer deed het geen zeer. Alsof ze nooit anders gedaan had, reed ze op en neer en gleed hij in en uit haar grotje, dat ze ritmisch samentrok, wat het genot voor beiden nog vergrootte. Ze was zelf verrast door het effect, zowel op haarzelf als op hem, en ze genoot met volle teugen van dit nieuw ontdekte intieme liefdesspel.

Voor Liselore ging een nieuwe wereld open. Ze kocht een paar heksboeken over alle mogelijkheden van het intieme liefdesspel, en ze wilde alle standjes uitproberen. Maar Aran dacht daar anders over. Beetje bij beetje kwam ze erachter dat hij minder genoot van hun samenzijn dan ze gehoopt had. Tot haar teleurstelling bleek hij niet echt te kunnen genieten als hij haar genieten zag. Dat snapte ze niet zo goed. Maar het sloop er langzaam in, dat hij geen dingen meer wilde doen waarvan hij wist dat zij ervan genoot. Ontdekte hij dat zij bepaalde dingen juist niet graag deed, dan wilde hij dat steeds weer opnieuw doen. Liselore was hierdoor in verwarring. Ze wilde hem graag plezieren, maar ze dacht dat het toch echt de bedoeling was dat dit wederzijds was. En dat was blijkbaar niet het geval. De vakantie zat eraan te komen, en ze hoopte dat dingen zouden veranderen in een andere omgeving. Vreemd genoeg was dat ook zo. Ver weg, in een ander land, kon Aran zich blijkbaar helemaal overgeven aan het liefdesspel. Liselore kreeg de indruk dat dit te maken had met de afstand die hij in dat andere land voelde tot zijn familie, waar hij erg streng door was opgevoed. Hier, in hun hekstentje op het Frananse toverstrand, kon hij daar blijkbaar afstand van nemen. Ze brachten dan ook vele uren door in hun liefdesnestje om alle intieme kanten van het magische liefdesspel te onderzoeken. Hier kon hij echt genieten en ook haar laten genieten.

Op de laatste dag van hun vakantie in het zuidelijke Franaland, voelde de jonge heks aan, dat de mooie tijd die ze samen gehad hadden weer over zou zijn zodra ze thuis waren. Ze was daar zo van overtuigd, dat ze de hele laatste vakantiedag moest huilen tijdens het inpakken. En het was inderdaad waar, dat eenmaal thuis, hij op hun intieme momenten weer vreemd op slot ging, althans waar het haar plezier betrof. Zij mocht blijkbaar niet genieten van hem. Ze vermoedde dat hij niet had mogen genieten van een heleboel mooie dingen in het leven, wat ook uit kleine dingen bleek. Zo was hij er bijvoorbeeld jaloers op dat zij heerlijk kon genieten van een zacht gekookt eitje te eten, lekker uit te lepelen, zonder brood. Dat had hij nooit gemogen, en hij kon het zichzelf nog steeds niet toestaan. Daar moest brood bij, want anders deed hij iets fout. En zo was het ook met seksualiteit. Het voelde fout voor hem als zij genoot. En daardoor genoot zij steeds minder. Ondanks de intieme problemen, gingen de jonge heks en de jonge tovenaar na de zomer samenwonen, zoals gepland, aan het toverpark boven een hekscafé, waar ze een hele verdieping huurden van drie kamers, een keuken en een badkamer.

~ wordt vervolgd ~

... De illustraties bij de verhalen van Liselore zijn van de getalenteerde kunstenares Josephine Wall, zie link. ...

Zie ook: http://www.josephinewall.co.uk/

Schrijver: Lilith de Wit, 10 oktober 2015

Biografie van deze schrijver