De dochter, de moeder, de droom en de dood.

Het daasde even voor haar ogen, die langzaam opengingen, de slaapkamer verkende en zich realiseerde dat zij een heel bijzondere droom had gehad, maar deze was wel zeer uitzonderlijk.

Ze zat op het puntje van haar bed, doorgaans na te genieten van een verkwikkende nacht en prettige dromen, maar ook fijne vooruitzichten voor de dag, maar deze nachtdroom bleef hangen, verbazen.

Ze was nu in haar 70ste levensjaar en haar moeder in die van haar 110e.
Ja, zij was een verrassing geweest, haar moeder had haar op haar 40ste nog gebaard, een wolk van een baby, een toegift op nog 5 andere kinderen.
Haar moeder leefde nog, moeder leefde al 110 jaar en kwam al voor in de lijst van krasse oudste vrouwen van Nederland.

Ook zelf vond ze dat ze al een heel lang leven leefde, waarin ze ook het leven had doorgegeven.
Ze had een zoon gekregen, inmiddels 35 jaar oud, met wie ze een uitstekende relatie onderhield.
Haar man, zijn vader, was veel te vroeg overleden, maar haar ontstane weduwe solobestaan had ze uiteindelijk bewust gecontinueerd.
Er was wel eens een vriend die er uitsprong, maar ook vriendinnen betekende veel voor haar.

Ze werkte als senior ook nog af en toe als verpleegkundige, een beetje voor het geld, maar vooral voor de maatschappelijke impulsen.

Ze las veel, het liefst op bed, kon ze zo in slaap vallen en dan wist ze, dan werd ze verrast door dromen, maar deze van vannacht was wel een zeer uitzonderlijke:

De droom:

Ze bracht een bezoek aan haar familie, haar zussen, haar broers, haar intussen overleden vader en haar superoude moeder, maar dan terug in de tijd, 70 jaar terug, jaren 40/50 vorige eeuw.
De huiskamer zat vol, zoals een huiskamer hoort vol te zitten met een groot gezin.
Ze zag haar 40 jarige moeder en ze zag een kind, een meisje van 6 maanden in haar armen.
“Mag ik haar vasthouden” vroeg zij aan haar moeder. ”Ja natuurlijk lieverd, neem haar maar, je bent het zelf, houdt haar maar goed vast”
En daar stond ze dan met haarzelf in haar eigen oudere armen.
Haar moeder sprak “Lief kind, ik heb jou het leven gegeven, opdat ook jij het leven weer door mocht geven”.
En als in een metamorfose veranderde ze van een 40 jarige in die van een 110 jarige en vervolgde
“En dan op een dag ga ik dood, ik ga nu nog niet dood, want de dood wil me blijkbaar nog steeds niet hebben, maar eens zal je toch afscheid van me moeten nemen, levenseeuwigheid bestaat niet, nou wellicht even dat eeuwigheidsgevoel als je je kind wiegt zoals jij nu jezelf wiegt. Het kind verlangend naar haar moeder, de moeder naar haar kind en moeder en kind versmelten in een ogenschijnlijk eindeloos geluksmoment. Ook ik, lieve dochter, zal naar mijn moeder gaan verlangen en me zo klein mogelijk maken om weer te mogen worden gewiegd om uiteindelijk te mogen wederkeren in haar moederschoot”

De droom had haar niet meer losgelaten en de volgende morgen na zelfs van een nieuwe droom even bewust te zijn, kwam deze droom snoeihard doch open en oprecht weer bij haar binnen.

De telefoon ging over, ze stapte uit bed en sprak enigszins vrolijk “een goede morgen”

“Ja lieve zus met je oudste broer, moeder is overleden, moeder is vannacht heel rustig, bijna wiegend, in haar slaap overleden en weet je wat het wonderlijke was, ze had een echte lieve glimlach op haar gezicht, maar ook tranen, maar toch ook weer geen spoor van verdriet, maximale intense tevredenheid”

Ze voelde tranen en heel veel verdriet opkomen, maar toen dacht ze aan die droom van eergisternacht, aan het zo innige contact met haar moeder en met zichzelf, met het leven, het leven wat je doorgeeft, maar ook moet, mag loslaten. Als vanzelf veerde ze op en met haar nog wat stramme ledematen maakte ze een vreugde- dansje en schaterde emotioneel van onwerkelijke blijf- en blijdschap.
Door die droom had de dood een zo vanzelfsprekende betekenis gekregen voor het geleefde leven van haar moeder maar bovenal voor het nog te leven leven van haarzelf.

Intense vermoeidheid overviel haar en ze liet zich op bed vallen, viel als een blok in slaap na een laatste knippering van natte ogen!