Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

UITSTERVENDE SOORT LEEFT VOORT

Van de week kwam ik tot de onthutsende ontdekking dat wij, u die dit leest en ik, zo langzamerhand tot een uitstervende soort behoren. Gemakshalve maar te noemen de homo literatus. Helaas is mijn kennis van het latijn niet van dien aard dat ik helemaal kan overzien wat het allemaal omvat, maar vrij vertaald zou ik, denk ik mogen zeggen dat dit zoiets betekent als: de geletterde mens.
De mens die nog weleens een boek leest of zelfs een aantal letters in een logische volgorde op papier zet, zodat er zoiets als een verhaal, gedicht, column of weet ik wat – kortom iets leesbaars – wordt gecreëerd.
Het schijnt dat de jeugd niet of heel erg weinig leest en dat dit voor hun verdere ontwikkeling in denken en leren steeds meer een belemmering dreigt te worden – een vorm van degeneratie zou je het kunnen noemen lijkt me.

De vraag is dan ook, is dat erg? Misschien wel, misschien ook wel niet. Heel misschien is het juist wel de redding van de mensheid, een soort pas op plaats, een status quo. En misschien biedt dat juist wel ruimte voor bezinning en heroverwegingen, over van alles en nog wat. Het zou best eens zo kunnen zijn, dat net als bij hardlopers juist even een pauze goed is. Want niets voor niets zegt men weleens hardlopers zijn doodlopers. En om eerlijk te wezen dat doemscenario bedreigt de huidige mensheid overduidelijk. Inderdaad we lopen te hard, we lopen en rennen onszelf voorbij.

Maar laten we eerlijk zijn wij, de nu nog volop aanwezige soort, homo literatus vinden het over het algemeen jammer, dat de gewoonte van het lezen en het zelf iets moois en zinvols op papier te zetten dreigt te verdwijnen. Maar we moeten daarentegen ook zo eerlijk wezen te erkennen dat tijden, vroeger en nu, eenmaal veranderen. Beschavingen verdwijnen. Bepaalde manieren van iets aan het papier of daarvoor zelfs nog, al beitelend aan een steen toevertrouwen, verandert constant.

Ach, pas met de vondst en ontcijfering van de tekens op de steen van Rosetta kon men de hiëroglyfen lezen.
Wie weet gaat dat over enkele tientallen eeuwen ook met ons cultureel erfgoed gebeuren.
Het lijkt een sombere gedachte, maar hoeft het echt niet te zijn. Het is best mogelijk dat we tegen die tijd nog erg weinig hoeven te lezen om ons bepaalde kennis eigen te maken. Waarschijnlijk worden we tegen die tijd, zo af en toe, gekoppeld aan een apparaatje dat onze hersentjes even bijvult met actuele kennis zonder enige moeite.

Inderdaad zult u denken, wie weet, wordt dan eindelijk iedereen gelijk – allemaal even veel kennis, evenveel mogelijkheden, kortom een gelijke start voor iedereen.
Natuurlijk weet ik het niet, maar de mens blijft mens en zal dat natuurlijk nooit toelaten en zal in het toedienen van kennis weer verschillende klassen creëren. Stel je voor, iedereen even intelligent – dat wil de mens toch niet. Leer mij de mens kennen – verschil moet er blijven is het levensmotto door de eeuwen heen.

Wees maar niet bang, het zal nog wel een kleine 100 jaar duren voor zoiets kan. Maar wie weet graaft men over enkele tientallen eeuwen een mensachtige op met in zijn binnenzak z’n favoriete dwarsligger, en is dat dan weer iets wat het verleden oprakelt en bloot legt. Ach, het zou zo maar kunnen, maar het kan ook best zijn dat het allemaal wel meevalt.
Gisteren zag ik een jongeman met Servische roots in een programma van de omroep Max een rap opdreunen opgedragen aan z’n moeder, die naast hem zat. Alhoewel zij het al meerdere keren had gehoord, kon de jongeman het zelf dit keer niet droog houden en wist hij de tekst maar half voor te rappen. Echt wel een beetje ontroerend – niet geplande tranen vloeiden.

Maar wat ik er mee wil zeggen is, dat net zoals er heel heel lang geleden een homo erectus is geweest die de homo habilis opvolgde en vermoedelijk ook nog met hem samen heeft geleefd. Zo zal op een andere, enigszins vergelijkbare, manier de homo literatus ook voortleven. Rap is een nieuwe vorm daarvan. Want geloof me ook in de ons opvolgende mensensoorten zal altijd een deel homo literatus blijven voortbestaan. Net zoals u wellicht bekend, er nog steeds 2 tot 5% DNA van de Neanderthaler in het onze aanwezig is.
De eeuwenoude grottekeningen bewijzen het immers, de uitbeeldende en vertellende mens, kortom de creatieve mens, bestond toen ook al en zal altijd blijven bestaan.

Hoe dat kan? Dat kan omdat er in de homo literatus een deel zit wat altijd zal vererven en dat is een erg krachtig deel van ons, dat nooit gevonden zal worden omdat het in ons hart zit en dat is de overbekende altijd en alles overlevende, ons allen bekende homo romanticus.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 13 december 2019


Geplaatst in de categorie: taal

5.0 met 1 stemmen 232



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)