Aardbeving Zonder Remmen
====================
Ze reden zuidwaarts, achter het zonlicht aan.
De gringo rookte met één hand en schakelde met de ander.
Zij had haar benen op het dashboard, roze teennagels, het soort dat zegt: 'Zeg er dan wat van.'
‘Denk je dat we ooit stoppen met vechten?’ vroeg ze.
‘Nee.’
‘Mooi,’ zei ze. ‘Dan is het echt.’
Bij het tankstation kocht zij mangolimonade en kauwgom in de vorm van schattige schedels in neon-kleuren..
Hij kocht motorolie die hij al maanden nooit meer nodig had.
De kassière droeg een kruis en een kogelvrij vest.
Niemand vroeg waarom. Niemand vroeg waar iemand heen ging.
Ze parkeerden bij een opgedroogd meer.
Geen wind, alleen een hagedis die kronkelde in het zand.
Hij trok een biertje open.
Zij trok zijn verleden open.
‘Ben jij ooit vreemdgegaan?’ vroeg ze.
Hij knikte.
‘Ik ook,’ zei ze.
Ze dronken in stilte.
Ze zoog op de woorden alsof het een mango was in juni.
Dachten aan hoe ver ze waren gekomen,
en hoe ver er nog te gaan was.
Dit wordt serieus, man.
Toen de zon zakte, ging ze op de motorkap staan, armen gespreid, haar in de war.
Geen regie nodig.
‘Ik ben de koningin van niks!’ riep ze.
Hij lachte.
Toen kuste hij haar.
‘Coño de madre. Eres una terremoto, un moto sin frenos.’
De motorkap boog onder hun gewicht.
Later, toen de sterren kwamen, fluisterde hij:
‘Ik hou van je.’
‘Leugenaar,’ zei ze.
Maar ze kustte hem terug. Lang, nat, en vurig als de hel.
====================
====================
... Een verhaal over een man, een auto, een latina, en pompend remmen... ...
Zie ook: https://www.gedichten.nl/account/profiel
Schrijver: Simon K., 9 augustus 2025
Geplaatst in de categorie: liefde