Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Walkmen ondingen?

‘Vergeet de juspan niet’, roep ik en passant, als één van mijn zoons staat af te wassen. Geen antwoord. Nee, natuurlijk niet, die heeft weer een walkman op z'n hoofd. Als ik ergens een hekel aan heb, zijn het die dingen wel. Ongezellig. Hoewel, ik moet bekennen dat ze soms best nuttig kunnen zijn. Tijdens lange autoritten bijvoorbeeld. Sprookjesbandjes, later popmuziek, op de achterbank en het bleef vrij rustig tot diep in Frankrijk. Zelfs mijn moeder schafte zich zo'n ding aan om haar Spaanse lessen in haar hoofd te stampen. En mijn man spreekt zijn lessen vanuit het boek op het bandje in, om daarna via de walkman van zichzelf les te krijgen. Maar ik blijf roepen: ‘Mij niet gezien, zo'n ding op m’n kop’.
Dan komt de dag dat ik in het ziekenhuis beland. Ik krijg de keus: algehele narcose of een ruggenprik. Ik kies voor het laatste. Als ik klaarwakker op de operatietafel lig vraagt de anesthesioloog: ‘Muziekje erbij?’ Ik weifel. Hij knikt vriendelijk: ‘Ik zou het maar doen’. En daar lig ik met een koptelefoon op, terwijl de specialisten hun werk doen.
Mijn kinderen geloven hun oren niet. ‘Haha, die mamma met een walkman!’ En ja hoor. Bij het volgende bezoekuur komen ze met een CD aanzetten: John Denver, mijn favoriet. Ik wil nog vragen wat ik daarmee moet in het ziekenhuis, maar dan vliegt er al een bandje mijn bed op: ‘We hebben hem meteen voor je opgenomen. En mijn walkman mag je lenen, mam’, lacht mijn jongste…
Die nacht slaap ik weinig. Met al die de slangetjes kan ik me niet draaien, dus lig ik wat onrustig heen en weer te schuiven en wacht op het ochtendgloren. Dan herinner ik me de walkman. Hij ligt startklaar op m’n kastje. En even later klinkt die warme John-Denver-stem in m'n oren. ‘Snoezelen in een wollen deken’ stond er indertijd in een recensie over zijn concert waarvan ik zo had genoten. Daar lig ik nu écht te snoezelen in mijn ziekenhuisbed. En als hij het lied inzet ‘Open up your eyes and see the brandnew day’ is daar de zuster met een: ‘Goedemorgen dames, zes uur, de thermometers’.
Soms kan een mens z'n mening herzien.

Schrijver: Nell van den Bosch, 13 mei 2003


Geplaatst in de categorie: overig

4.2 met 80 stemmen 1.488



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)