Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Verlichting

Ik verlicht, zij verlicht, wij verlichten.
Het had zo mooi kunnen zijn en dat was het ook: geen decennium, geen lustrum, maar slechts de helft van laatstgenoemd tijdperk. Verwoede pogingen werden ondernomen het tij te keren. Helaas mochten deze niet baten. De vloek ging er met de liefkozing vandoor. Niet vanwege niet houden van. Wel vanwege opgekropte frustraties. Aanwezig, in een relatie waar twee verschillende handicaps de boventoon voeren, behoren te zijn om te beginnen de liefde. Vervolgens respect en tenslotte uithoudingsvermogen. In onze relatie samen waren dit de belangrijkste kernpunten. Uiteraard zijn er tientallen andere te noemen. Op deze wil ik nu niet ingaan, uitgezonderd hobby en interesse. Hierover later meer. Ernstige ziektes hebben invloed op een relatie. Soms een positieve, vaak een negatieve.

Als gevolg van mijn ziekte moet ik 'bij de les worden gehouden'. Niet vanwege wegzakken in een diepe droom of door nalatigheid, maar 'slechts' vanwege een complex proces in mijn geheugen dat niet meer zo stabiel is als voor de aanslag.
Tranen vloeiden, woorden vielen en apart van elkaar dachten we te weten wat het beste zou zijn voor ons allebei.

Verdriet over de ranglijst van niet-aangeboren gebreken. Gebrek aan capaciteit, dus omvang van deze herinneringsbron voor wat betreft het Korte Termijn Geheugen
(KTG), is de belangrijkste oorzaak van de breuk voor haar. Een maar half-functionerend KTG is funest in een relatie waarbij de partner eveneens is 'gezegend' met een handicap. Een aandoening van een heel ander kaliber, die een ernstige wissel trekt op een relatie met beperkingen. Grenzen die door mij bewust werden verlegd. Naïef, daar ik niet door had óf niet door wou hebben. Een handicap met een zwaarte die voor mensen-op-afstand niet is te bevatten en ook nooit te begrijpen zal zijn daar mensen-op-afstand niet voelen wat zij voelt en nog mínder ervaren hetgeen zij ervaart. Dat geldt ook voor die van mij. Mensen met ervaringen zoals zij en ik, lezen, weten en voelen wat hier staat. Drama's die in eerste instantie niet te overzien zijn, worden feit bij directe confrontatie als je er middenin staat. Verkerend tussen waan en werkelijkheid. Als de waarheid werkelijk tot je is doorgedrongen zonder dat je er ook maar iets aan kon doen, is het aantal W's verdubbeld; naast de Waan en de Werkelijkheid van de Waarheid, die duf, duister en doordrenkt van Woede bezit neemt van je bewust-zijn, voegen zich W.A.O. en W.W. bij deze. Deze gaan hand in hand vaak samen. Niet omdat zij dat willen, maar slechts door een zeer beperkt inlevingsvermogen. Dit gaat gepaard met subjectie, faalangst en een diepgeworteld onvermogen tot ook maar enige reflectie bij mensen die regeren vólgens en handelen náár een niet-bestaande wet.

Cultureel gezien zijn interesses die overeenkomen toch wel van wezenlijk belang. Alleen al ter voorkoming van eilandjes-vorming, waarbij toch ieder zijn of haar eigen weg bewandelt. Eenheid was er tijdens eenwording. Na deze helaas opnieuw ver te zoeken. Onmacht beheerste ons leven. Vloeken tierden welig. Van mijn kant. Vloeken is een teken van zwakte. Ik bevestig dat.

Zij uitte zich op een waardige manier. Samen hebben onze woorden een slang van zinnen gevormd, waarbij moet worden vermeld dat ik mijn best deed en zij heer-
ste. Incidenteel trok ik aan het langste eind. De Wending kreeg gestalte na de bevestiging. De ongeneeslijke spierziekte moet een plaats krijgen. Het plaatsen van 'iets' dat ongeneeslijk is, heeft invloed op en behéérst zo'n leven. Niet even, voor weken of jaren, nee, helaas voor altijd.

Liefde is er altijd geweest en zal er altijd zijn.

De kracht ontbrak. De wil brokkelde ons bij de handen af door de kracht die ont-
beerde.

Gevangen in een net word ik met haar over de oceaanbodem gesleept. Zij klampt zich aan mij vast, terwijl ik met mijn tanden het net probeer stuk te bijten. De stroming is sterk en de zuurstof tanende, maar de Verlichting nabij. Een gat in het net gerealiseerd. Uitgeput en hongerig bereiken we de kust van het eilandje dat altijd tot de verbeelding zal blijven spreken. We vielen in een droomloze slaap die ons beiden de nodige rust heeft gegeven.

Oriënterend en realiserend zijn we tot een conclusie gekomen die de buitenwacht versteld heeft doen staan. Direct-betrokkenen voelden de broei van het zaad dat ontkiemde en hebben zowel argumenten-voor als argumenten-tegen in de wind geslagen.

Met z'n drieën bivakkeren zij nu op het eiland dat jaren geleden hun redding was en tot nu hun PARADIJS!

Schrijver: Annejan Kuperus, 26 september 2004


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.8 met 12 stemmen 2.010



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Flamine
Datum:
3 december 2008
Vloeken een teken van zwakte? Helemaal niet, integendeel. Eén keer in je leven geweldig hard vloeken dat de muren kraken lucht geweldig op. Achteraf ben je voor de helft genezen.
Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
30 september 2004
Email:
ajkuperushotmail.com
Afgeleid, heb ik verzuimd op hobby en interesse in te gaan. Misschien bewust afgeleid daar deze voor 'Verlichting' verder niet relevant zijn.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)