Roodborstje is haar naam (2)

Het liet me niet los in de auto op weg terug. Mijmerend kwam de associatie met het roodborstje van die ochtend in me op. Dat tere wezentje tegen het raam. Kwetsbaar. Het vogeltje vloog weg. En de vrouw? Zou zij nog uitvliegen of was ze voor eeuwig vleuggellam. Haar schoenen ook figuurlijk te groot.
Ik besloot haar te vereeuwigen in een gedicht. Haar zo een naam en eeuwigheidswaarde te verschaffen. Zodat er iemand aan haar zou denken bij het lezen ervan.
Weer terug in Nederland begon ik eraan.
.....................................................
Vandaag vloog er een roodborstje
met een bons tegen mijn raam.
Roodborstjes tíkken toch, dat ik.
laat mij erin, enzo.......
........................................................
De redactie zal me wel hardvochtig vinden, misschien, dacht ik. Ze komen er wel achter dat het nog erger wordt, als de rest er staat, neem ik aan.

.............................................................
Vandaag zoekt een mager ruggetje
beschutting tegen het glas van het grote warenhuis.
Ineengedoken bibberend met opgetrokken spillebenen
in veel te grote wandelschoenen
bij zeven graden onder nul.
..............................................................
Ik overweeg dat zeven graden onder nul weg te halen. Het is nu net voorjaar. De zon schijnt heerlijk. Maar aan de andere kant maakt die kou een essentieel onderddeel uit van mijn gedicht. (Wie heeft haar toch die schoenen gegeven?)

............................................................
De stad stapt stevig door.

Het kooppaleis met panoramaraam
dat van plafond tot vloer uitzicht biedt over de stad

ziet niet wat aan haar voeten ligt:

Een roodborstje met wandelschoenen.
..................................................................


Klaar! Ik lees het mijn man voor. Hij blijkt het meisje wel degelijk gezien te hebben. Hij herkent onmiddellijk de situatie.
Ik stuur het gedicht in.
Helaas zal het ongelezen blijven: de inhoud spreekt de redactie niet voldoende aan.
Ik noem de jonge vrouw vanaf nu: het roodborstje met de wandelschoenen en bid voor haar.

maatschappij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 5 stemmen 1.047