Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een positief bericht

De veronderstelling dat de Nederlandse samenleving verhardt, is een open deur die ik het liefst zou willen sluiten, want zo vanzelfsprekend is het helemaal niet. Ik zie althans in mijn omgeving tal van initiatieven ontstaan die juist de samenhang tussen verschillende bevolkingsgroepen, jong en oud, autochtoon en allochtoon, arm en rijk, proberen te verstevigen. Het vindt weliswaar plaats in de marge van een wijk in een gemeente als De Bilt, nu niet bepaald een rode stip op de landkaart van probleemgebieden die de ministers Donner, Remkes en Verdonk ongetwijfeld op hun werkkamer hebben hangen. Maar het gebeurt wel en ik vind het hoopvol.

Nemen we Jan. Hij is al jaren uit de running; ik wil niet zeggen dat hij geestelijk gestoord is, maar als je een praatje met hem maakt weet hij van geen ophouden. En hij spreekt met een volume dat de hele straat gratis mee kan luisteren. Jan weet zich te handhaven in onze maatschappij, maar menigeen was toch wel bezorgd om hem, of hij niet agressief zou worden of op een andere manier door het lint zou gaan als er iets vervelends voor hem zou gebeuren. De man maakte zo'n eenzame, verbitterde indruk en niemand leek met hem begaan.

Maar daar kwam verandering in toen Jan eens op een huis-aan-huismailing van de bewonerscommissie reageerde. Daarin werd gevraagd of mensen zich vrijwillig wilden melden om te helpen de straat schoon te houden. Jan was altijd wat negatief jegens de leden van de commissie, maar ineens ging het roer om. Hij meldde zich aan en sindsdien loopt hij vrijwel elke dag door de straat om zwerfvuil te rapen, de commissie heeft gezorgd voor een grijper, dat spreekt vanzelf. Ook heeft hij prachtige theorieën ontwikkeld over mensen die hij 'asociaal' noemt; volgens hem schamen deze zich voor een nette beurt en zien ze liever dat het er smerig is, want dan voelen ze zich er beter in thuis. Ze hebben er geen belang bij dat het goed gaat in een buurt, want dan wordt hun eigen gedrag bedenkelijker. Door alleen al de straat schoon te houden zorg je er volgens Jan dan ook voor, dat ze zich timider en beschaafder gaan gedragen, want de onhebbelijkheden van hun gedrag vallen nu extra op en dat willen ze liever niet. Zowaar geen domme gedachte van die Jan! Het is de oude wijsheid, dat wie goed doet, goed ontmoet.

Nemen we het buurthuis. Dat is in de jaren zeventig neergezet in de buurt om de sociale cohesie te versterken, zoals dat zo mooi heet. Het lijkt wel alsof het dit nu pas werkelijk doet, ondanks de vele bezuinigingen die het buurtwerk plagen. Er zijn slechts twee beroepskrachten werkzaam, maar ze worden bijgestaan door meer dan honderd (!) vrijwilligers. Elke dag is er van 's morgens vroeg tot 's avonds laat van alles te doen voor iedereen en door iedereen. Het is er gezellig, de sfeer is er goed en open, iedereen voelt zich er snel thuis, niemand hoeft zich ongemakkelijk te voelen. Het draait echt fantastisch! Ook allochtonen hebben er hun weg gevonden; zo worden er ook lessen in de Nederlandse taal gegeven, naast sollicitatiecursussen, computerlessen, kooklessen, etc. Ook is er ruimte voor iedereen die zich om wat voor reden dan ook ongelukkig voelt of niet weet wat te doen. Je kunt er altijd een praatje maken, zo is er steeds een gastvrouw of -heer aanwezig die vrijwillig bardienst draait.

Natuurlijk zijn er ook wel eens conflicten, maar die worden altijd goed uitgepraat en de betrokkenen blijven niet lang voortmodderen. Dat het juist in deze tijd zo goed draait is opmerkelijk, het is ook wel eens anders geweest. Door de constante stroom van negatieve berichten lijkt het wel alsof mensen zich er nu meer bewust van zijn geworden hoe belangrijk het is dat iedereen meedoet in een samenleving en niemand wordt uitgesloten. Wie goed bejegent, goed ontvangt.

Nemen we de tienerdisco, die in dat buurthuis wordt gehouden. Daarbij is de opkomst groot, bijna volledig: iedereen in de buurt doet mee, van snotjoch tot giechelmeid, van de grootste raddraaier tot de brave verlegen Thomas; niemand is uitgezonderd of voelt zich buitengesloten. Marokkaanse meisjes dansen er met Hollandse jongens, en omgekeerd. De raddraaier gaf een prachtige play-back performance en Thomas durft zijn buurmeisje wel te omarmen bij het langzame schuifelen. Hier vallen verschillen weg en voelt niemand in de groep zich wezenlijk anders. Wie zich goed voelt en niemand uitsluit, vindt altijd iemand om te dansen.

In het buurthuis ben ik samen met anderen bezig, een wijkinformatiewinkeltje op te zetten. De laatste tijd komen veel mensen met vragen over van alles en nog wat, vaak ligt er een dieper probleem aan ten grondslag. Door de slechte economische tijden zijn er veel mensen met schulden en huurachterstand, ook in de relatief rijke gemeente De Bilt. De bedoeling is dat we mensen gaan helpen met het invullen van formulieren en doorverwijzen naar andere instanties als dat nodig is. Ook dit is een initiatief dat vooral door vrijwilligers zal moeten worden uitgevoerd, maar daaraan is tot nu toe in De Bilt geen gebrek. En zoals het nu in De Bilt gaat, zo kan het ook elders gaan, daarvan ben ik overtuigd. Nederland is niet zo ziek als de media en de politiek ons willen laten doen geloven! Dit mag ook wel eens gezegd!

Schrijver: Anton van Amerongen, 11 april 2005


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 1 stemmen 695



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)