Ik leef! Moet ik leven?

Ik voelde dat er aan mijn arm werd gerukt. ‘Wat?….Wie?…’, stamelde ik slaperig. Ik deed mij ogen open en staarde in het gezicht van Yusuf. ‘Er is telefoon voor je. Ik weet niet wie het is. Maar ik ga dit zaakje grondig uitzoeken Kyra’. Nu zat ik helemaal rechtovereind in me bed. ‘Wie dan?’. ‘Ene Jorrit’.

Mijn gedachten gingen razendsnel. Dat is de vriend van Sjoukje. Er moet iets heel ergs aan de hand zijn anders belde hij niet. Ik sprong uit het bed en rende naar de telefoon. ‘Met Kyra‘. ‘ Ja, je spreekt met Jorrit. Sjoukje heeft een ongeluk gehad ‘. ‘Wat? Hoe is het gebeurd? fluisterde ik in paniek’. ‘Ze was de dakkapel aan het schilderen. Doordat ze met kapotte slippers in een dakgoot stond, is ze uitgegleden en achterover van het dak gevallen. Kyra, zei Jorrit met een gebroken stem. Je moet onmiddellijk naar Nederland komen. Het is zeer ernstig. Ze is niet meer aanspreekbaar...

Ik begon te huilen. Yusuf die achter me stond probeerde het gesprek af te luisteren.
‘Leg de telefoon neer. Die vent maakt je alleen maar aan het janken’. Ik kon niets meer zeggen. Dus pakte hij de telefoon uit mijn hand en legde die neer.

‘Wat moest die vent van je. Nou? Geef antwoord. Of ik sla het antwoord eruit’. Ik was als verdoofd, en voelde de harde klap in mijn gezicht nauwelijks. Maar het bracht me wel weer tot mijn positieven. ‘Mijn Nederlandse vriendin Sjoukje heeft een ongeluk gehad snikte ik. Die Jorrit is haar vriend’. Het is zeer ernstig. Met een spottende lach op zijn gezicht keek Yusuf mij aan. ‘Aha…zeer ernstig zei je?’. ‘Ja. Hoezo?’. Vragend keek ik hem aan. ‘Niets’. En lachend liep hij weg.

Maar een paar minuten later kwam hij terug. ‘Vrouw als ik merk dat jij naar Holland toe gaat. Vermoord ik je persoonlijk’. Ik voelde mijn hart snel tekeer gaan. ‘Nee, ik ga absoluut niet’, loog ik. ‘Ik heb er het geld niet voor’.

Maar de werkelijkheid was anders. De volgende ochtend toen Yusuf een bezoek bracht aan mijn broer Aram waar hij heel goed mee op kon schieten, staarde ik naar mijn ticket. En met een schok zag ik wat er op stond. Ik moest vandaag vliegen. Om vier uur. Anders was hij niet meer geldig. Nadenken Kyra en vooral rustig blijven, zei ik tegen mezelf. Ik besloot het te doen, en probeerde niet te denken aan de gevolgen.

Maar één ding hield me wel bezig. Hoe moest ik op het vliegveld in Izmir komen? En wie haalde mij in Amsterdam van Schiphol op?

Wordt vervolgd….

moslim geweld geweld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.1 met 10 stemmen 854