Tijd

Brief aan een vriendin die ik vergat te posten, we raakten elkaar uit het oog, mogelijk leest ze de brief alsnog.

september 1995

Lieve K,

Je schreef me een kaartje met de woorden dat tijd alle wonden heelt en voegde er aan toe dat het een raar begrip is "tijd". Je hebt gelijk, omdat ik een zee van tijd had in het ziekenhuisbed liggend en ik op dat moment in een boek las van Umberto Eco "Het eiland van de vorige dag", dat toevallig ook over het begrip tijd handelt, en wel de verleden tijd en het nu en het stukje tijd dat verloren gaat tussen gisteren en vandaag begrijp je dat ik daar natuurlijk over na moest gaan denken.

Het begrip tijd houdt mij al langer bezig, maar vreemd genoeg ontbrak mij steeds de tijd om me daar echt mee bezig te houden. Tenslotte is het een materie die de mens zelf heeft bedacht door aan de hand van de voortgang en opeenvolging van de gebeurtenissen alles in een tijdvak te plaatsen. Daarbovenop alles in nog kleinere vakjes te verdelen met de zon als het centrale middelpunt.

Onze geest is te klein om het universum te kunnen bevatten. We zijn slechts een cel, een positief of negatief deeltje in het geheel en kunnen niet begrijpen waar alles uiteindelijk toe dient. We proberen alles naar onze zelfbedachte normen en waarden te becijferen, de mens als maat van alle dingen, en komen steeds tot dezelfde conclusie, dat we helemaal niets voorstellen in de immense totaliteit. Ook al zijn er stervelingen die beweren dat we op de drempel staan van een nieuwe tijd waarin verlichting ons deel zal zijn, kunnen we niet om het feit heen dat men dat 2000 jaar geleden, berekend met onze tijdmaat, ook al reeds beweerde. En als de voor ons achterliggende tijd in het teken van verlichting stond, zullen we er maar niet over nadenken wat ons de nieuwe verlichte tijd zal kunnen brengen.

Wat is tijd als je bedenkt dat regeringen zomaar kunnen beslissen wanneer de klok voor- of achteruit gezet kan worden. Of zoals men eeuwen geleden de kalender aanpaste en veranderde met de Gregoriaanse kalender.
Het Egyptische zonnejaar, Een Juliaanse periode, De Gregoriaanse tijdmaat, iedere tijd een andere maat.
Men kan zomaar als de Christenen en de Islamieten vanaf een punt opnieuw gaat tellen alsof er voordien nooit een tijd is geweest.
De Joden hebben een eigen tijd evenals de Chinezen. Greenwichtijd, zomertijd, wintertijd, kortom we leven in tijd zonder te weten "waar" in de maalstroom van de opeenvolging der gebeurtenissen. Een opeenvolging van rariteiten.
De Islamieten leven nog in de Middeleeuwen; tenminste als je er vanuit gaat dat we nu in 1995 leven en dat terwijl men de ouderdom van onze planeet ergens tussen de 9 en 12 miljard jaar schat.

Wij hebben de pretentie in een beschaafde tijd te leven, terwijl er al verschillende grote beschavingen totaal zijn verdwenen.
Zoals de Inca's, de Maya's, de Kelten, de Skieten, de Grieken en de Romeinen, de Egyptische beschaving om er maar een paar op te noemen. Ik vraag me slechts af: waar blijft de tijd en waar komt die tijd toch vandaan? En waar hebben deze beschavingen toe gediend?
Waarom zijn we hier nu op dit moment op deze planeet aanwezig en houden zoveel mensen tegelijkertijd zich met dit fenomeen bezig.

Iedereen probeert zijn geestelijke niveau te verhogen, iedereen is op zoek naar zijn of haar ware identiteit. De zoektocht naar de graal, het zelf, komt dat omdat de tijd daar nu rijp voor is? Als het allemaal om energie gaat en het niveau van de geestelijke groei op aarde, waarom heerst er dan nog zoveel ziekte en honger? Waarom roeien hele volkeren elkaar dan nog steeds uit en pleegt een kleine minderheid genocide op hele bevolkingsgroepen? Waarom laat men dit dan toch steeds opnieuw gebeuren in een tijd als deze?

Wanneer men de hoogste beschaving heeft bereikt zal men de opgebouwde energie toch beter moeten gebruiken. Niet om onze planeet te ruïneren, en niet om mens en dier te vernietigen.
Energie heeft twee kanten; er is een energie die kan verwarmen en stralen, maar volgens mij gebruiken wij alleen nog maar de duistere kant van deze materie om alles te laten exploderen en te laten verbranden. We zullen deze energiestroom ten goede moeten ombuigen. Als we daar nu niet mee beginnen pakt het waarschijnlijk voor onze planeet en haar bewoners desastreus uit.

Wat ik nu probeer te zeggen is dat wij ons teveel laten beïnvloeden door degeneratieve krachten. We hebben zoveel positieve energie in ons die we alleen nog maar moeten leren gebruiken, mede voor onze medemens. Als we iets willen veranderen moeten wij gewoon bij het begin beginnen, bij onszelf. Als we van onszelf kunnen houden en goed voor onszelf kunnen zijn dan zij we automatisch ook goed voor een ander. En zoals je zelf al zei, dat kost tijd, veel tijd. Gun jezelf die tijd, geef jezelf de ruimte en los je problemen een voor een op. Keulen en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd. (Wat een lekker cliché hé?)

Je bent een microkosmos in het universum, onmisbaar voor het geheel en belangrijk voor heel veel mensen die van jou houden zoals je bent. Probeer een beetje rustig aan te doen. Je balans te vinden op het wiebelige slappe koord van het dagelijkse leven zonder steeds op de tijd te letten.
Hardlopers zijn doodlopers. (Heb je er weer een, zo'n cliché.)
Stap voor stap bereiken de echte vechters de top; en ik weet zeker dat die top voor jouw bereikbaar is en nog wel binnen de voor jouw afzienbare tijd.

liefs Willy

Biografie van deze schrijver

Tijd desastreus brie desastreus brief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 7 stemmen 1.317