Het is de avond van 22 juni 1978 en ik ben beland op mijn hotelkamer in Bali. Frupsels,veelpotige grupsels en glimmende deksel gravers kruipen uit de donkere aarde. De haren op mijn arm lijken op het wuivende riet en de poriën in mijn huid zijn zo groot dat ik er bijna zelf in kan stappen. Flitsen van neon lichtreclames schieten door mijn hoofd en…

Veel mensen in dit land van kaboutertjes,kikkermensjes met aangeblazen rode hoofdjes zijn zo hoekig. Dit land wat eens een groot moeras bijna was waarin je wegzonk. Het land met haar vele hoekige mensen en molenwieken. Velen hier doen niet eens de moeite om aardig gevonden te worden door de ander. Het blijft bij hoekigheid in de omgang met de…

Warm, heet zelfs. Het asfalt smelt bij deze temperaturen. Zeg maar: boven de 34 graden. Hier, in Boudy-de-Beauregard, loopt de D124 van Bordeaux naar Cahors al honderden jaren langs het huis waarin wij drie jaar geleden zijn komen wonen. In de jaren 50 liep er nog een spoorlijn die de belangrijkste steden in de Lot-et-Garonne met elkaar verbond…

‘Ik maak me ongerust over Fons,” zei Muis. “Die komt wel weer terug,” zei Olifant. “Hij is nog nooit zo lang achter elkaar weg geweest.” “Denk je dat hij de weg niet meer terug kan vinden?” “Nee, dat geloof ik niet. Maar er kan van alles gebeurd zijn. Hij kan in het water liggen of in een schuurtje opgesloten zijn. Misschien is hij wel in een auto…

“Ik moest over spokenspinsels schrijven vanavond,” zei Olifant toen hij weer thuis was. Muis keek minachtend. “Je vindt het zeker niets hè,” “Dat heb je goed geraden. Ik zou er helemaal niet tegen kunnen.” “Nou ik zat ook behoorlijk in de moeilijkheden. Als het nou nog hersenspinsels geweest waren.” “Ja, hersenspinsels heb jij genoeg” Muis keek…

Ik werd vernederd waar iedereen bij was het werd in Nederlands verteld en vervolgens in het Portugees vertaald. Die woorden sneden in mijn hart net als glas, het gelach van iedereen om me heen, oh wat voelde ik me klein en onbegrepen. Ik schreeuwde: jij weet heel goed hoe het zit en wat de waarheid is waarom doe je dit? Het gelach werd luider…

Na de lunch liepen ze verder. Het was een uitgestrekt gebied. Ze hadden er een kaart van. Muis had geen kompas bij zich. Volgens zichzelf had ze een aangeboren richtingsgevoel. Olifant had zijn kompas toch maar meegenomen. Nergens waren borden of wandeltekentjes die je door het gebied leidden. Het netwerk van paden was eindeloos vertakt. Ze konden alleen…

Ik val meteen maar met de deur in mijn stukje en zeg het maar eerlijk, ik heb gerookt in mijn vakantie. Verkeerd, fout, vreselijk natuurlijk! Na mijn laatste rookweekend in september 2009 had ik me nog zo voorgenomen om er niet meer in te trappen, in dat roken. ‘k Had het ook weer netjes volgehouden. Met hier en daar een misstap, zo af en toe, stiekem…

“Waar heb ik die schaar nu gelaten?” Jenny trok aan een keukenla, die soepel rollend op haar afkwam en haar bijna omver wierp. Ze zag potjes met kruiden, boterhamzakjes, een schroevendraaier en nogal wat troep, maar alles behalve een schaar. Na nog twee laden te hebben opengetrokken vond ze wat ze zocht. Ze pakte de schaar en knipte een hoekje van het…

“Hee, hee,” zei Olifant. “Wat is er,” vroeg Muis “Oh nee, niets….nou ja….ik dacht dat we hier rechtsaf moesten, maar ik zat verkeerd, ” “Wil je me niet meer zo laten schrikken.” Ze naderden een voorrangskruising. Olifant zat op de kaart te turen, maar kon het kruispunt zo snel niet vinden. “Wat moet ik nu,” vroeg muis geagiteerd. “Eh …eh…ik…

......one of those moments op de studentenflat, zeventiger jaren. We fotografeerden toen alles wat los en vast zat, maar hadden geen aparte foto van Linda Ronstadt. En ineens was daar kennelijk behoefte aan, dus op een goed moment stonden we in mijn kamer, platenhoes van Linda op de grond, camera op statief, korte telelens, draadsluiter voor trillingsvrije…

't Is een stille morgen, vol lichtblauw en donkergrijs. Lytse Boarn ontwaakt tussen de huizen van Grou. Hij zwerft over de stille, sluimerende straten, maar vlucht weldra voor opkomende drukte. Auto's vertrekken brullend. Fietsen doen ook van zich spreken. Kinderen fietsen of lopen naar school toe. Grote mensen gaan naar hun werk. Lytse Boarn zoekt…

Ik moet droomloos geslapen hebben want toen ik wakker werd zag ik in het ochtendlicht mijn huid als fluweel. Op de gracht ben ik ‘s ochtends altijd bezweet, want ik droom wat af. Normaal weet men niet waarover die dromen dan gingen, maar ik kan altijd een nauwkeurig verslag geven van mijn nachtelijke beslommernissen. Nu was ik volledig ontspannen.…

Ik keek rond in de kamer. Ik had mijn tas en koffer in een hoek gezet, ter latere afhandeling. Ik reis altijd mager. Zo min mogelijk troep, want thuis blijkt altijd dat ik de helft niet gebruikt heb. Ik gooide de tas ondersteboven zodat de inhoud op de grond viel. Een paar schone onderbroeken voerden de boventoon, want men weet maar nooit. Maar wat…

Het is een warme meidag, in de buurt van Terherne. Een groepje pinksterbloemen wordt urenlang gestreeld door een zuivere zonnestraal. Daardoor wordt een zuchtje geboren. "Ik heet Lytse Boarn!" blaast de kleine dwergwind, terwijl hij rondbuitelt over de weilanden van het vriendelijke Terherne. Lytse Boarn kringelt uitgelaten langs dichte graspollen…

Mijn benzinetank zat weer zo goed als vol, dus ik kon op weg naar de Berliozstraat te Amersfoort. Ik hield me keurig aan de snelheidsnormen en ik luisterde naar een cassette van Stevie Nicks, mijn geliefde zingende heks, die ik ooit op een paar meter genaderd was tijdens een concert van Fleetwood Mac. Haar stem is zo aards, magisch en betoverend, het…

Het interieur was quasi-rustiek. Een koperen olie-hanglamp, met een losslingerende elektrieke draad verbonden aan een stopcontact. Een chaise longue, waarop verdachte vlekken zichtbaar waren. Een dikke pers op de lage tafel, zo een waar je beker op omvalt. Op het hout ingebeitste kringen van glazen en wat aangekoekte koffiekopjes. In een hoek stond…

Ik parkeerde mijn gewassen BMW tegenover de pastorie, waar ik vier jaar in vertoefd had. De patatzaak was er nog steeds, overgenomen door de zoon van de toenmalige eigenaar. Omdat we daar vaak nog 's avonds patat haalden of een broodje warm vlees, bestelde ik die combinatie vergezeld met een volksmerkbiertje. Ik had honger gekregen van de autorit,…

Ik zag een jongen met drie broden in zijn mand, hij groette me spontaan en ik zag mezelf, hoe ik als jongen samen met mijn broertje broden moest halen voor mijn moeder, bij die bakkerij even over de snelweg richting Leeuwarden, waar ze zulke heerlijke Friese taart verkochten, van die zoete koek met slagroom en mandarijntjes. Ik parkeerde mijn BMW…

Beijing. In een zijstraat van Qian Men Street liepen twee vrouwen de koopwaar te inspecteren. Het straatje was aan beide zijden volgepakt met kraampjes, waarop van alles werd aangeboden. Van kleding, schoenen, “echte” Rolexen en snuisterijen tot allerlei etenswaren, waarvan met name van het vlees niet direct duidelijk was welk dier eraan ten grondslag…