Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Door Hem en in Hem

Het één volgt uit het ander. Aan iedere gebeurtenis gaat een andere vooraf. En deze gebeurtenis gaat weer vooraf aan een andere. Dat gegeven staat voor mij vast. Er zijn geleerden die deze zekerheid proberen te ontkrachten door middel van 'bewijzen' uit de quantumtheorie, maar ik ben ervan overtuigd dat ze zich vergissen. Alles, al het zijnde, is causaal met elkaar verbonden.
Zo maken ook wij, mensen, deel uit van alles dat bestaat.

Al vanaf het begin, vanaf het moment dat mensen met elkaar gingen communiceren, door middel van taal, kwam er het besef, dat zij deel uitmaakten van iets dat hun eigen 'zijn' gigantisch oversteeg. Dat ze deel uitmaakten van een ontzagwekkend geheel. Het besef brak door, dat datgene dat hen omringde onmogelijk door mensenhanden geschapen kon zijn. Er moest sprake zijn van iets groters. Iemand of Iets moest hieraan vooraf zijn gegaan.
Een Schepper.
Deze Schepper noemden ze: God. En aan zijn Naam koppelden ze een Beeld: een Godsbeeld.
Ze dichtten hun God menselijke emoties en beperkingen toe. Hoewel ze Hem daarmee in feite verlaagden. Ze projecteerden hem als een toornige God, een jaloerse God, een vergeldende God.
Maar de mensen twijfelden wel. Ze wilden een bewijs van zijn bestaan, een mens van vlees en bloed.
Deze mens creëerden ze zich, door middel van bijbelverhalen, in de persoon van Jezus. De Zoon van God. Een toonbeeld van Liefde.
Dit is het godsbeeld vanuit de christelijke geloofsbeleving. We weten dat er ook andere godsvoorstellingen bestaan.

Misschien lijkt het dat ik hier schamper over doe. Maar dat is niet zo.
Wij mensen hebben het moeilijk. We onderscheiden ons als mensen van de rest van de schepping door ons bewustzijn.
We wéten dat we maar een klein deel uitmaken van het gigantische geheel.
Dat kan angstig en onzeker maken. We zoeken naar iemand die ons helpt en steunt. En bij wie kun je nu beter steun zoeken dan bij iemand die groter is dan jij?
We zoeken een vaderfiguur en diegenen die liever voorgeschreven krijgen waar ze zich aan te houden hebben: een leiderfiguur, die een spoor uitzet en verkeersregels geeft.
Maar we zoeken ook iemand die we de schuld kunnen geven als het fout gaat.
We roepen God te hulp in angstige tijden en geven Hem de schuld bij rampen, als overstromingen en aardbevingen. We leggen Hem de schuld op. Christenen zeggen het zelfs letterlijk: Hij die onze schuld op zich nam.

Zoals gezegd de mensen, de meeste mensen, maken zich een Godsbeeld met menselijke trekken. Verlagen hem tot hun eigen niveau.
Dat kan meestal geen kwaad. De steun die ze op deze manier vinden, vinden ze in wezen niet buiten zichzelf, maar 'in' zichzelf. De kracht die ze aanroepen, boren ze in zichzelf aan. Ze blijken sterker dan ze zelf gedacht hadden.
Als gebeden worden 'verhoord', schrijven ze deze gebeurtenis toe aan God. Zo niet, dan keren ze Hem wrokkig de rug toe.
Erger wordt het als er mensen zijn die, op basis van dit beeld, menen andere mensen allerlei regels te moeten opleggen uit naam van God of de Heere (let op de conservatieve, vooroorlogse spelling van De Vries en te Winkel).
Wanneer ze menselijke gedachtespinsels aan God toedichten of bezeten van een belachelijke zelfoverschatting van mening zijn dat een mens de absolute waarheid in pacht kan hebben en dat het ondoorgrondelijke doorgrond kan worden. Zodat zij, juist zij, nauwkeurig weten wat die god wil en denkt en bedoelt. En dat terwijl alles dat we aan godsspraken kunnen vinden, in welke 'heilige boeken' dan ook, altijd door mensen is bedacht. Ook als ze zogenaamd door God aan de schrijver in de mond zijn gelegd.
In deze persoonlijke God nu geloof ik niet (meer). Dit doet mijn godsbeeld tekort.

God bestaat, maar anders. Veel beter dan Iemand tot Schepper uit te roepen, lijkt het me de hele schepping tot God uit te roepen. God is van en in alle dingen.
Hij is het Begin en het Einde. Door Hem en in Hem zijn wij en alle dingen.
Zo zijn wij niet alleen in God, maar is God in ons. Door alles heen. Wij en alle dingen met elkaar verbonden. En in die zin zijn we voor elkaar en voor de aarde en al wat erbij komt: verantwoordelijk.

In Liefde

Schrijver: Rina van Dijk, 18 januari 2006


Geplaatst in de categorie: religie

4.0 met 19 stemmen 738



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Rikus Kiers
Datum:
4 oktober 2006
Briljant. Zo machtig en machteloos zijn we dus!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)