Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Waarom?

Had ik het kunnen doen? Jullie oppakken en verderop zetten? Vanmorgenvroeg.

Ik denk niet dat je het toegelaten had. Je beschermde hem immers, je kleine jongen. Nog wat onzeker op de pootjes. Hij had het al ver geschopt, tot een twintigtal meters van het veilige grasland.
Onverantwoord dicht bij de rotonde.
Zo hartverscheurend compleet: zwartwitte donsveertjes, ontroerend rood snaveltje. Kievitje. Pas enkele weken geleden uit het ei gekropen.
Je was zo trots op hem. Alleen nog een beetje bijvoeren, een paar dagen nog, dan zat je werk erop.
Nu, een paar uurtjes later, zit je daar, ontredderd, bij een hoopje veren, een onbestemd hoopje rommel.
En je begrijpt het niet. Je begrijpt het niet...

Schrijver: Rina van Dijk, 19 juni 2006


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.2 met 4 stemmen 968



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Femmy
Datum:
7 juli 2006
Kort maar daardoor juist extra aangrijpend. Graag gelezen.
Naam:
Günter Schulz
Datum:
21 juni 2006
Email:
ag.schulztiscali.nl
Kort, indringend en vooral beeldend geschreven. Ik was gewoon ontroerd. Dat overkomt mij maar zelden naar een paar zinnen. Klasse!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)