Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ralfje 2

Wat is een Kewukkeltje?

Vlak voor het slapen gaan kwam Ralf nog even met zijn slaperige hoofd om het deurtje van het kastje.
- Zeg, hoe ging dat versje over die Kewukkel ook al weer precies?
- Ga nu maar slapen, gebood ik hem, morgen is er weer een dag.
Alleen het kleine mannetje rustte niet voor dat ik het versje- dat ik ooit voor de grap in een klein chinees boekje had opgeschreven- voorlas.

En het ging zo;

Wat is een Kewukkeltje?
Het is geen blaar, geen pukkeltje.
Het is niet geel en ook niet grijs,
Doet wel eens dom, is vaak niet wijs.

Het is niet groot
Ook niet erg klein,
Kortom het kan van alles zijn.

Het is niet van plastik of van steen.
Op de hele wereld is er maar een.
En ga je voor de juiste spiegel staan,
Kijkt plotseling een echte Kewukkel jou aan.

Ralf klapte in zijn handjes en sprong in het rond. De spiegel in het kastje rammelde vervaarlijk.
- En nu naar bed. Voor Ralf nog iets kon zeggen, had ik het licht uit gedaan.

Ziezo, dat was dat! Ik hoorde Ralf mopperend zijn kleertjes aan het haakje hangen en even later kraakte het houten kistje dat als bed dienst deed. Voor de zekerheid sloot ik het kastje goed af. ‘t Idee dat er een kabouter tot diep in de nacht door ons huis zou dwalen gaf me geen rustig gevoel. Nauwelijks lag ik onder het dekbed of 't door het gesloten deurtje gesmoorde stemmetje van Ralf botste tegen mijn trommelvliezen.
Hardop herhaalde hij het versje, keer op keer. Na de tiende keer hees ik mezelf uit bed en tikte tegen de spiegel.

- Is het nu eens afgelopen'?
Tjeempie… wat kon je last hebben van een zelf verzonnen figuur. De hele nacht bleef hij het versje herhalen, uiteindelijk viel ik toch in een diepe slaap.
Natuurlijk dacht ik de volgende ochtend dat ik het hele verhaal gedroomd had. Dat gebeurt wel vaker nietwaar? Al droom ik niet zo vaak over kabouters en nog minder over Kewukkels.

Glimlachend kamde ik mijn haren voor het oude spiegelkastje. Ralf de Ermse kabouter, hoe verzin je het.
Toen werd mijn oog naar de barst in de rechter benedenhoek van de spiegel getrokken, het leek wel of de barst groter was geworden.
Ik pakte een doekje en wreef er over, zonder erg mompelde ik het malle versje; ‘wat is een Kewukkeltje ’.

Ik was nog niet eens op de helft van de tekst toen het leek of er een groen oog vanuit de barst naar me gluurde. Drie groene vingertjes verschenen links, drie groene vingertjes verschenen rechts uit de scheur. Alsof het de opening van een trekkerstentje was week de scheur uiteen.
Een vreemd wezentje kwam naar buiten. Grote, slaperige, dromerige ogen staarden me aan. Mijn mond viel open.

- Zo, daar ben ik dan. Heb je nu je zin, honderd jaar zou ik mogen slapen, opgeborgen in een chinees boekje. Niemand wist welke spiegel de mijne was en de eerste de beste Ermse berm-kabouter maakt me wakker en haalt me in een verhaal. En zoals gewoonlijk vraagt niemand of ik dat wel wil!

Als een soort geest uit de fles liet het figuurtje los van de spiegel en zweefde doorschijnend en fragiel in de ochtendzon. Dus dit was nu een Kewukkel?
- Let niet op de groene kleur dat ben ik alleen in het begin; als je wilt dat ik groen ben, dan blijf ik wel groen hoor?
- Nee, let niet op mij stamelde ik, word rustig de kleur die je zelf wilt zijn.

- Tja dat is nu mijn probleem, ik heb geen wil. Tenminste niemand heeft mij ooit iets gevraagd kletste de Kewukkel verder, dus weet ik niet wat ik zou willen.
Ik voeg me wel naar jouw gedachten. Ik vertegenwoordig de kleuren in jouw hoofd; denk je aan groen dan ben ik groen, denk je aan de lucht, dan wordt ik stralend blauw, precies zoals jij de hemel wilt hebben. Wanneer je boos bent of verdrietig, dan zal ik alles donkerder kleuren. Zoals je ziet heb ik weinig keus, dit is het trieste lot van een betoverde…. Och zelfs dat mag ik niet verklappen; anders blijf ik zo tot het einde der tijden.

En alsof er een orakel sprak ging de Kewukkel verder. Het einde der tijden is dichterbij dan we zouden willen. Pas op de deur en hoedt u voor de vreemdelingen, let op de vogel op het hek!

Wel, wel, dit beloofde nog wat. Ralf had de Kewukkel gewekt met zijn gedram vannacht. Nu zat dit schepseltje ook al in het verhaal dat ik nog moest gaan bedenken. Het werd wel ingewikkeld voor iemand die nog nooit een verhaal over kabouters en Kewukkels had geschreven. En de Kewukkel sprak in raadseltjes waar ik al helemaal niets van begreep.

Wordt vervolgd

Schrijver: Willy Vittali, 9 november 2008


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.7 met 3 stemmen 216



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)