Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De alwetende God

'' Hij komt er weer aan, ouwe.''
'' Wie?''
'' Wim de gelovige, hij heeft zijn bijbel bij zich.''
'' Niet opendoen, Mien.''
'' Hij heeft mij al gezien, want hij wuifde.''
'' Nou, doe dan maar open en geef hem alleen koffie, geen drank hoor. Ik kom naar beneden.''

Wim en zijn vrouw Alie wonen verderop in de straat en hij is tot het geloof gekomen door een folder. In september lag in de gang een uitnodiging van de Evangelische gemeente om een bijbelcursus te volgen, geheel gratis. Nu was het zo, dat hij genoeg had van zijn huidige levenswijze, namelijk barkeeper in een buurtcafé. Daar kreeg hij te maken met nette lui, maar ook met prostituees en bajesklanten en vechtpartijen. Hij dronk zelf ook teveel en toen de baas Rooie Bart en zijn vrouw met vakantie waren, moest hij de zaak waarnemen.

Dat hij geen overwicht had op de klanten hadden ze gauw in de gaten en met het afrekenen werd hij belazerd, er kwam dus minder geld binnen. Ook was het café ver na sluitingstijd nog open en dat werd vanwege het lawaai door de omwonenden doorgegeven aan de politie, die hem bekeurde wegens overtreding van de drankwet.
Rooie Bart zou in de loop van maandag weer thuis zijn, maar hij kwam al maandagmorgen, het was nog nacht, thuis. Hij vond het vreemd, dat er nog licht brandde boven de bar. Toen hij met zijn vrouw zachtjes het café binnen kwam, zag hij konijnen Jopie, een prostitué, in haar blote kont op het biljart liggen, waar ze bewerkt werd door Wim, de barkeeper.

Rooie Bart en zijn vrouw zagen dat en begonnen toch een partij tegen die twee te schelden, dat ze maar gauw de benen namen. Bart schreeuwde hem na, dat hij ontslagen was. Met konijnen Jopie is hij vervolgens met zijn auto naar een stille plek gereden en hebben hun bruut afgebroken liefdesspel voortgezet. Veel zin had hij eigenlijk niet meer, maar Jopie was zo oververhit geraakt, dat ze tijdens het rijden zijn piemel bleef vasthouden, bang dat ze was, dat hij zou slinken. Hij moest dus het werk afmaken en dacht ondertussen aan zijn vrouw Alie, die natuurlijk al lang lag te slapen, en dat dit eigenlijk geen stijl was wat hij flikte.

Daarom besloot hij zijn leven te verbeteren en dat zag hij in de mogelijkheid de lessen van de bijbel te leren en gaf zich op voor die cursus. Met volle overgave leerde hij teksten uit de bijbel en de mooie verhalen. Ook had hij ander werk gevonden als vuilnisman bij de gemeente. Zijn collega's hadden natuurlijk in de gaten, dat hij gelovig was, omdat hij bad voor de maaltijd. Ook zijn vrouw werd er niet goed van, want zij wilde niks met het geloof te maken hebben. Hij ging iedere zondagmorgen naar de kerk en pas laat thuis kwam en na het eten weer in de bijbel ging lezen. Het gaf spanning in het huwelijk, maar Alie bleef hem toch trouw.

Mien opende de deur, en zei:
''Kom binnen buurman, kopje koffie? Wouter komt al naar beneden.''
''Lieve Mien, God is in vrede bij jou.''
Ze schrok zich te pletter, want met een stoïcijnse blik zei hij dat. Wat een gluiperd, vier weken terug was hij hier ook en voelde ze, dat hij in haar kont kneep, toen hij een paar borrels op had. Wat is die man veranderd na die bijbelcursus, dacht ze. Nu probeert hij Wouter ook te bekeren.

Wouter begroette hem hartelijk en ging tegenover hem zitten. Mien kwam met de koffie en gevulde koeken binnen. Als hij maar niet over het geloof begint, dacht ze. Maar ze had pech, want na een paar minuten begon hij al over het geloof, en zei:
''Zeg Wouter, ik moet je toch wat zeggen, wat mij niet bevalt. Verleden week zei je, dat God wel zou bestaan, maar zich alleen bemoeit met de grote dingen in het heelal en dat hij op aarde niet iedereen persoonlijk kent en dat jij Hans en Grietje de eerste mensen noemde. Gelukkig wist Mien, dat het Adam en Eva waren. Je moet toch de bijbel die ik je hebt gegeven beter lezen, Wouter.''

Mien hoorde dat, en zei:
''Weet je niks beter Wim, dat gezeik van jou over het geloof, gaat mij behoorlijk vervelen.''
''Sorry Mien, ik wil alleen maar zeggen, dat God iedereen kent, jou ook, ook als je niet in Hem gelooft.''
''Nou, dat is toch mooi, als God Wouter persoonlijk kent, dan hoeft hij toch niet meer te bidden, God weet dan toch precies wat jij denkt en voelt, want Hem ontgaat toch niets? Hij weet reeds alles van je, het is gewoon een gesprek met Hem, toch?''

''Dat ben ik niet met je eens, Mien. God is je beste vriend, die jou het beste kent, dus bidt wel met Hem en praat over je diepste zorgen, door te bidden krijg je een band met Hem en zijn zoon Jezus Christus, die naar ik hoop terug zal keren op aarde en dan zal het een feest zijn, we krijgen dan een nieuwe wereld, waar de mensen gelukkig zullen zijn en in vrede met elkaar leven en we kunnen er nu al mee beginnen.''
Wouter schudde zijn hoofd, en zei:
''Wil je een borrel, Wim?''
''Je kunt me niet blijer maken, Wouter.
Mien was kwaad.

Schrijver: kees niesse, 22 september 2011


Geplaatst in de categorie: religie

2.0 met 2 stemmen 179



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Henrik Klaassens
Datum:
22 september 2011
Email:
klaassens38zonnet.nl
Dit verhaal lijkt me uit het leven gegrepen. Je schrijft altijd van die lekker smeuïge verhalen die ik met plezier lees. De typetjes die je neerzet zijn levensecht. Enkele mensen van hetzelfde slag als de Wim uit dit verhaal ken ik ook.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
22 september 2011
Je ogenschijnlijk oppervlakkige bespiegelingen zijn in de kern hoogst lachwekkend vermaak en ik geniet dan ook volop van je volkse wederwarigheden, die je als geen ander typerend weet te omschrijven! Simon Carmiggelt opvolgend!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)