Tijdsbeeld

Van de week kreeg ik een mailtje van een kennis die vertelde dat hij de laatste twee boekjes van mij was tegengekomen onder een stapel papieren.
Hij had het ene boekje gelezen en meende dat het een mooi tijdsbeeld was.
Ja dat klopt, dacht ik. Ik schrijf namelijk over allerlei dagelijkse dingen die ik beleef of om me heen zie gebeuren, zonder hiermee echt de bedoeling te hebben, om een tijdsbeeld te schetsen.

Iemand die in de volgende eeuw leeft, zal zich als hij mijn verhaaltjes leest, over diverse dingen verbazen. Ten eerste het gebruik en het schrijven van boeken. Boeken bestaan tegen die tijd al lang niet meer. Ze nemen het dan tot zich via chips die in hun hersenen zijn geïmplanteerd. Geen uren tijdverlies dat gespendeerd moet worden aan het intensief en daadwerkelijk lezen.
Trouwens tegen die tijd zie je af en toe toch weer een echt boek verschijnen vanuit een soort van nostalgie of om de hersenen op ouderwetse manier te trainen.

Ze zullen zich ook verbazen over de ziekenzorg en aanverwante zaken. Iedereen heeft tegen die tijd verplicht een chipje ingeplant gekregen, wat alles wat er in je lichaam gebeurt herkent en registreert. Heb je het begin van een ziekte onder de leden, dan wordt dat op een centrale post opgemerkt en wordt die persoon gesommeerd medicijnen te gebruiken, die verdere verslechtering van een mogelijk probleem voorkomt en of zelfs oplost. Men zal zich verbazen over hoeveel mensen er in onze tijd werkzaam waren in de zorg en hoe omslachtig en uitgebreid de medisch zorg toen was. In ziekenhuizen zullen standaardoperaties tegen die tijd uitgevoerd worden door robots.

Als ze mijn verhaaltje als ‘Vlaggen of niet’ lezen, zullen ze zich afvragen, waar ging dat eigenlijk over.
Wat een protest van de boeren? Wat waren dat ook alweer. In de volgende eeuw komt het vlees en de melkproducten gewoon uit laboratoria, waar ze uit cellen worden opkweekt. O, stelt men zich de vraag, had het ook iets met de uitstoot van stikstof of zo te maken?
Tegen die tijd is onze planeet weer helemaal schoon, alles draait al tientallen jaren op waterstof en er staan nieuwe nog weer betere energietechnieken op stapel.

Ach zij zullen naar ons kijken zoals wij naar oude ansichtkaarten of filmpjes kijken, waar slechts een enkele auto in beeld verschijnt en het zich verplaatsen met paard en wagen nog normaal is. Een hondenkar wordt door de arme lieden gebruikt om iets te vervoeren. Zoiets is voor ons nu ook bijna onvoorstelbaar. Helaas zie je het nog wel in arme landen waar skeletten van paarden karren moeten trekken – een schrijnend beeld, maar nog steeds in die landen een dagelijkse realiteit.

Nooit zullen we te weten komen, hoe ze tegen onze huidige tijd aan kijken. Met medelijden? Vermoedelijk wel, misschien zien ze het wel als de overgangsjaren van totale vervuiling en ook de verregaande verloedering op allerlei gebied door onder andere overbevolking, als aanzet naar de nieuwe tijd, waarin alles schoner, socialer en gemakkelijker wordt. Zoals wij naar de industriële revolutie als aanzet tot de nieuwe tijd keken.

En of die tijd in die toekomstige eeuw beter zal zijn, ik denk het wel maar het gevaar bestaat dat we dan wel echt dreigen te vervallen in een soort van Big Brother is watching you maatschappij; wanneer alles geregistreerd wordt. Hoewel een groot voordeel is dat de misdaad tegen die tijd steeds minder zal lonen. Men kan immers zien wie waar was ten tijde van een misdrijf.

Ach het is nu eenmaal zo dat elke tijd in het verleden en toekomst z’n mankementen had of zal hebben. Het perfecte leven zullen we nooit meer bereiken.
Hadden we in een heel heel ver verleden, waarvan we niet eens meer precies weten hoe het toen is gegaan; maar met onze grijpgrage vingertjes van die, achteraf bekeken, erg zure appel moeten afblijven.

toekomst verleden chips energie waterstof

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 114