Het verhaal van de heks en de vreemde vogel
er was eens een heks
en zij woonde op een eiland
aan de voet van een berg
op een zolderkamertje
daar waar de weg ophoudt en het verhaal begint.
weet je wat zij zoal doet
de hele dag
ze betovert kinderen
tovert kinderen uit mensen
stopt ze in haar hart
en neemt ze mee
overal naar toe
drie, zes, tien, twaalf, honderd
allemaal zijn ze graag bij haar
houden van de heks
maar op een dag
nog niet zo lang gelee
wilde de heks niet opstaan
ze bleef in bed
ach dachten ze allemaal
laat maar even
ze is vast een beetje moe
maar het duurde en duurde
en men werd toch wel enigszins ongerust
sommigen zelfs bang
vooral de hazen Jaap en Joop hadden hier last van
en zelfs Jacobus de flierefluiter
deed op een dag nergens meer aan mee
en dat wil wat zeggen hoor
want Jacobus maakt altijd plezier
soms zelfs voor twee
iedereen kwam langs bij de heks
en vroeg haar wat er scheelde
ik ben verdrietig
zei ze dan
want ik ben alleen
vervolgens kuste zij de tranen van de verdrietige kindergezichtjes
ze deelde
de vogeltjes
zongen allang niet meer hun vrolijkste lied
de olifanten
anders zo heerlijk lomp
liepen nu voorzichtig
als op eieren
met wattenschoentjes aan
in het rond
je moet weten dat het eiland van de heks
namelijk niet zo groot is
dus olifanten
lopen er altijd in het rond
ook al omdat vierkant lopen
voor olifanten in het bijzonder
bijzonder moeilijk is
en op het eiland van de heks
wordt in de regel
nooit moeilijk gedaan
alleen als het echt niet anders kan
mag er moeilijk worden gedaan
en dan nog uitsluitend door kinderen
die zo’n onbestemd gevoel van groeien hebben
groot willen zijn
maar nu
raakten alle kinderen
en kindmensen bezorgd om de heks
die almaar stiller was geworden
nauwelijks meer lachte
zelfs Eduardo de Hyena
liep met zijn kop laag tussen z’n schouders
stilletjes met z’n staart tussen de poten
te ijsberen aan de rand van de uitgestrekte vlakte
die achter de zolderkamer van de heks begon.
en juist in die tijd
streek een vreemde vogel neer
in het grote bos achter de uitgestrekte vlakte voor de berg
waar het hutje van de heks stond
de vreemde vogel was verdwaald
in een voor hem vreemde omgeving
en hij keek vol verbazing
naar wat er zich rondom hem afspeelde
hij zong en floot zijn lied
vrolijk en helder
zoals altijd
tot Hermien de Geelgrijze Boomfluitgrillo
dat is een zo zeldzaam dier
dat zelfs het vermelden van haar naam
al een sensatie is die vragen oproept
hem aanriep
en tot enige stilte maande
verbaasd hoorde de vreemde vogel het verhaal over de bedroefde lieve heks aan
en hij ging
daarna
direct bij haar op bezoek
en zie wat er gebeurde
je gelooft het niet
ik zou het ook niet geloven
ware het niet
dat ik het allemaal gezien heb hé
en tevens de verteller ben van dit verhaal
de vreemde vogel ging naar binnen
bij de heks
terwijl iedereen had gevraagd
haar met rust te laten
ging hij toch naar binnen
ze keken elkaar aan
keken naar elkaar
in elkaar
diep
heel diep
in die warme grijsbruingroene ogen
die ze beiden hadden
totdat de heks diep ademhaalde
en zich wat uit de kussens verhief
iedereen
zelfs Eppo de Gekko hield de adem in
en zweeg
zo
zei de heks
zo
ben je daar eindelijk
vreemde vogeltovenaar
ja zei de vreemde vogel
ik ben verdwaald naar waar ik moest zijn
naar toe op weg was
ik weet het
zei de heks
maar het duurde wel een beetje lang
maar eh……..
probeerde Nella de Secretarisvogel
waarheen was U dan op weg
waar naar toe
zo vroeg zij de vreemde vogel
en dat was een juiste vraag
gesteld door een secretarisvogel dan natuurlijk hé
want zeg nou eerlijk
wie anders zou zo’n vraag stellen
juist
niemand dus
ik was op weg naar mijn thuis
antwoordde de vreemde vogel
en dat is hier
maar je bent hier nog nooit geweest
zeiden de murmeldiertjes
die vooraan in de deuropening zaten in koor
maar de vreemde vogel zei
ik ben hier nog nimmer geweest
en tevens nog nooit vertrokken
noch weggeweest
en hij begon zijn verhaal te vertellen
over het kleine jongetje
dat zolang doolde in het donker
zolang vocht tegen alles en iedereen
vaak dacht te vinden
maar altijd weer verder trok
alleen
de heks
bekend met het verhaal
want het was het hare
keek iedereen aan
heksen kunnen dat
iedereen tegelijkertijd aankijken
en zei voor iedereen hoorbaar met haar zachte stem
kom we gaan lekker op het bankje zitten
in de ondergaande zon
het is een lange dag geweest
en morgen is er weer een
ja ja die heks was heel niet dom
samen zaten zij op dat bankje
en deelden alles
met elkaar en iedereen
en als je goed oplet
en kind van de heks en vreemde vogel wilt zijn
kun je ze zien
zittend op hun bankje
in de zon
naast het hutje bij de berg
achter de uitgestrekte vlakte voor het grote bos
de heks en de vreemde vogel
bleven vanaf dat moment
voor altijd samen
één
en waren nooit meer
echt helemaal nooit meer
alleen
en mocht je denken dat dit alles verzonnen is, probeer dan weer te geloven, als een kind dat leest, dat leeft wat het leest, dan zal dat kind je leiden naar de heks en de vreemde vogel, en vertellen zij jou het vervolg van dit verhaal...
Geplaatst in de categorie: overig