Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Precies Jezus

{eventuele overeenkomsten tussen fictie(ve personages) en non-fictie(ve personen) zijn slechts de speling van een droevig lot en een heleboel toevalligheden die de auteur niet in de schrijvershand heeft}


Mijn haar los en je hoort het iedereen denken, zo af en toe durft een enkeling het zelfs aan het over zijn lippen te laten rollen: precies Jezus.
Het verbaast me niks als ik het weer eens hoor. Je moet weten, Jezus is verre familie van mij. Zijn vader is de oudoom van de bedovergrootvader die ook de bedovergrootvader van mijn vader is. Of was het van mijn moeder?
Het maakt niet uit, vorige week is het eindelijk wetenschappelijk bewezen: Jezus en ik, wij dragen verschrikkelijk veel gelijke genen in ons lijf. Het schijnen er zelfs zo opvallend veel te zijn, dat één van de wetenschappers die ons heeft onderzocht, al heeft gefluisterd dat wij misschien wel één en dezelfde persoon zijn. Of toch op zijn minst tweelingen die toevallig verschillende ouders hebben.
Goede God! Maagd Maria! Als ik dat mijn moeder vertel… Die zal lachen. Ik ben er zeker van dat ze het niet zo begrepen zal hebben op de mediaheisa die dat met zich zal meebrengen. Gelijk heeft ze, ze heeft een huishouden te runnen. Daar heeft ze het al druk genoeg mee.
Laat staan dat ze de tijd zou vinden om aan de verzamelde pers haarfijn uit te leggen hoe dat zo gekomen is en hoe ze dat in hemelsnaam zo lang verborgen heeft weten te houden, dat haar zoon de tweelingbroer van Jezus blijkt te zijn. En al die godsdienstfanaten moet ze ook niet hebben, daar ben ik zeker van. Die afkeer zit bij ons in de familie. Ook in de verre familie.
Dat betekent dat die fanaten het ook niet in hun hoofd moeten halen om bij Jezus aan zijn kop te komen zeuren, het maakt hem hypernerveus. En als hij hypernerveus is, krijg ik hem eerlijk gezegd liever niet op de koffie.
Is hij in zijn normale doen, dan is koffie drinken met Jezus best wel gezellig. Niet in het minst omdat we dat zwarte spul steevast na één kop voor bekeken houden. Hij ratelt dan altijd dezelfde paragraaf af. Die paragraaf ken ik ondertussen uit het hoofd.
"Niet dat ik die mokka smaak van Max Havelaar die jij altijd in de wereldwinkel koopt, niet lekker vind, verre van. Ik weet een karaktervolle en krachtige koffie met een subtiele bitterheid te waarderen, maar ik zou nu wel een iets meer geestrijk drankje lusten. Daar kikker ik van op, dat weet je."
"Ja, dat weet ik," denk ik dan, "even toch."
Want, geloof het of niet, al bij de tweede scheut whisky heft hij met een dubbele tong een Satanisch lied aan. Zo goed is hij niet tegen de drank bestand. Ik heb al vaak Jezus' kots kunnen opkuisen. Maar kwalijk kan ik hem dat niet nemen, mijn tweelingbroer is en blijft familie.

Schrijver: David Troch, 25 september 2003


Geplaatst in de categorie: familie

1.0 met 26 stemmen 2.922



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)