Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

1868 - 1922

Sprookje van de boze fee [deel II]

De boze fee hoorde die kreten, waar ze in eenzaamheid rondliep door het grote bos, en haar kleine witte tandjes drukten zich vaster in de volle, rode onderlip, en uit de raadselachtige diepten van haar grote donkerblauwe ogen schoot een blik van haat en smart en medelijden en oneindig verlangen.

`De dwazen,' sprak ze, `alsof de geboorte van een mens reden was tot verheuging.'

De boze fee was mooi. Ik wenste wel, dat ze een lelijke oude toverheks was, rimpelig en gebogen, met kleine, stekende, roodgerande ogen en een venijnige, tandeloze mond. O, hoe ik haar haten zou! Hoe ik het heerlijk zou vinden, haar zó te beschrijven, haar zó het kwaad te vergelden, dat ze over de mensen van dit ongelukkige land heeft gebracht...

De boze fee was mooi... Als iemand haar was tegen gekomen, zoals ze daar liep te lichten door het bos, in de gouden glans van het fraaie, golvende haar, en de smetteloze reinheid van haar slepend feeën gewaad, en - niet gemeenzaam met feeën, noch gewend de verschillende uitdrukking in feeëntrekken te bespieden - zijn ogen had opgeheven tot dat mooie, lieve gezicht en geblikt had in die droeve ogen, vol smachtend verlangen tot hem opgeheven... hij zou geen ogenblik gedacht hebben aan iets kwaads, maar blijde en beschroomd zou hij zijn hand hebben gelegd in de hare, in smekende liefde tot hem uitgestrekt, zou hij een kus hebben gedrukt op dat kleine rode mondje, dat zich hief tot zijn lippen, als het mondje van een bedroefd, onschuldig kind.

De boze fee is mooi. Wees voorzichtig, gij, die de eenzaamheid lief hebt als ik, voor wie het een genot is te dwalen door de stilte van het grote woud. Wees voorzichtig, wacht u voor de boze fee, vertrouw haar niet... Veel kwaad heeft ze gedaan, velen verlokte ze, niemand nog maakte ze gelukkig...

Het was stil in het bos.

De bijl van de houthakker rustte en de vuren der kolenbranders waren verlaten. Ook de kleine bosbessenkindertjes, die dagelijks hun mandjes kwamen volplukken van de bosbessenstruiken en met hun stemmetjes de lege stilte kwamen vullen, hadden de vuile blauwe mondjes en handjes laten wassen en waren met moeder meegegaan naar de stad, waar de koning een feest gaf aan armen en rijken, aan kleinen en groten, - waar ook de feeën waren genodigd - opdat ieder zich in de geboorte van het prinsesje verblijden zou.

Het was stil in het rond, nu zelfs geen geruis van feeënkleedjes bewoog langs de paden, geen geluid van feeënlachjes klonk door het struikgewas.

De boze fee voelde die stilte om zich heen - en de klank van vreugde hoorde ze heel van verre.

`De dwaas,' sprak ze, en haar wenkbrauwen trokken zich samen in angstige dreiging, `de dwaas - hij weet niet wat hij gedaan heeft.'

De koning was een beste man, braaf en eerlijk en fatsoenlijk, maar hij was voorzichtig, zó voorzichtig, alsof hij de Voorzienigheid zelf had moeten zijn.

En de koning hield niet van de boze fee.

En daar had hij dan ook gelijk in. Want hij wist immers, hoeveel kwaad ze reeds over zijn land en volk gebracht had. Hoe zíj het is, die de hagel-slag brengt en de storm, die juicht als de donderslagen dreunen door het woud, als de nederknetterende bliksem de takken doet kraken en scheuren, de stammen doet splijten, die de rivieren buiten hun oevers doet treden, en zich verheugt in het woeste geweld van het water, als het stormloopt op dijken en muren en mensenwoningen.

De boze fee - ach, ze heeft de mensen wel lief, maar ze haat de mensenwereld om het mensengedoe, en hun wijnbergen en aardappelvelden. Ze zou wel willen, geloof ik, dat de mensen de aarde maar lieten, zoals ze was, vol ongerepte bossen en onontgonnen heiden. Want de mensen heeft ze lief, maar ze haat wat de mensen liefhebben en ze heeft lief, wat de mensen haten en vrezen.

De dood heeft ze lief boven het leven en de duisternis boven het licht.

[wordt vervolgd]

Schrijver: Jacqueline van der Waals
Inzender: JM, 24 mei 2004


Geplaatst in de categorie: koningshuis

3.3 met 7 stemmen 1.071



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)