Relativeren
Vervelend wanneer je je het slachtoffer voelt van het overdonderende gedrag van een ander. In werksituaties wil dat nog wel eens voorkomen. Sommige chefs hebben er een handje van om misbruik van hun macht te maken. Ze proberen hun medewerkers in een slaafse rol te dwingen.
Op allerlei managementcursussen wordt er op gewezen hoe verkeerd zo’n gedrag wel is. Maar wie zich als leidinggevende onzeker voelt zal toch snel naar het middel van de onderdrukking grijpen…
Relativeren van de situatie is een goede manier om het dagelijks omgaan met zo’n vervelende figuur een tikkie draaglijk te maken. Stel je bijvoorbeeld voor dat de zich op zijn werk zo tiranniek gedragende chef thuis het sloofje is van zijn verschrikkelijke echtgenote. Zo gek is die gedachte niet eens, heel wat mensen proberen hun ondergeschikte rol in het echtelijk verkeer te compenseren door zich elders als tiran te gedragen.
Gebruikmakend van je eigen verbeeldingskracht kun je een heel eind komen. Stel je de chef voor aan de afwas, met een schortje voor en achter z’n vodden gezeten door zijn ontevreden loeder van een vrouw. Heerlijk toch! Ook heel leuk is het als je voor je ziet hoe hij met veel moeite zijn treiterkoppen van kinderen op tijd in bed probeert te krijgen…
‘Koning, keizer, admiraal…’ Bijna niets werkt zo relativerend als de gedachte aan iemand op het toilet. Loopt je meerdere met een van kwaadheid felrode kop rond, zie hem dan voor je terwijl hij met zijn broek op z’n schoenen tegen een hardnekkige verstopping vecht…
Maar ook met minder platvoerse fantasietjes is veel plezier te beleven. En het onderwerp hoeft niets eens altijd een kwade chef te zijn. Een tijdje geleden reed ik met een kennis door een volgens hem landschappelijk nogal bijzonder gebied. Voortdurend en tot mijn grote ergernis stortte hij zijn kennis van de langstrekkende flora en fauna over mij uit. Ik vind de natuur prachtig en mag er graag in vertoeven, maar beleef haar wel als één groot geheel. Of er nou een kluut, fuut, truut of gruut vliegt, het zal mij een rotzorg zijn…
Omdat het, met mijn handen aan het stuur, niet lukte om mij voor zijn overenthousiaste verhalen af te sluiten, zocht ik naar een truc. Plotseling had ik het gevonden: ik verbeeldde mij dat hij één van de cabaretiers uit Kopspijkers was, die voor een maffe natuurvorser speelde. Dat was genieten! Ik betreurde het toen we na een kwartiertje rijden een stad naderden...
Geplaatst in de categorie: werk