Onzekerheid
Ik loop elke dag vier maal met onze hond in de prachtige bosrijke omgeving in en rond ons dorp.
Maar sinds t begin van afgelopen week kom ik steeds minder mensen tegen.
En als ik ze tegenkom dan lopen ze met n grote boog om ons heen.
Wat is er aan de hand?
Ben ik melaats?
Heb ik lepra?
Heeft de buurt mijn levensgevaarlijke columns gelezen?
Ook in de Albert Heijn kijkt iedereen me aan alsof ik besmet ben.
Vanochtend was ik al om zeven uur op pad.
Een joggende plaatselijke schone in perfect afkledend sporttenue nam n omweg van zo'n tien meter.
Dit was de genadeklap voor mijn op positieve bevestiging gebaseerde zelfbeeld.
Er is blijkbaar iets ernstig mis met mij.
Zou de postbode misschien haar mond voorbij gepraat hebben?
En rondbazuinen dat ik brieven ontvang van de deurwaarder?
En de belastingdienst? En de gemeente?
Zou iemand gezien hebben dat ik 's nachts in de tuin stond te pissen?
Of de hond om half vier gisternacht in m'n pyjama heb uitgelaten?
Ik tast in het duister.
Ik hoor 's nachts de zware brom van overvliegende transporttoestellen.
Er staat een ongemeen felle ster aan de nachtelijke hemel.
Het is ongewoon koud en guur 's nachts.
Er is bijna geen kip op straat.
Waarom?
Mis ik iets?
Is er iets gebeurd dan? Daar weet ik niets van.
We kijken geen tv en lezen geen kranten.
Alleen Netflix en oude dvd's.
Waar is iedereen toch?
Ik probeer het te vragen aan de sporadische voorbijganger.
Maar ik word gemeden.
Mensen kijken op hun telefoons, praten tegen hun slimme gadgets.
Wat is er aan de hand?
Is er een atoombom gevallen?
En loop ik nietsvermoedend met Pottertje in de nucleaire fall-out?
Heb ik daarom van die rooie vlekken op m'n aangezicht?
Waarom is het zo verdacht stil?
Waarom is de school hier verderop dicht?
Moet ik de radio of tv laten aansluiten om erachter te komen?
Dat zou toch ál te bizar worden?
Het zal wel aan mij liggen, verkeerde uitstraling misschien.
M'n vrouw en ik werken wat in de tuin.
Lezen boeken, zoals we dat gewoon zijn.
Maar t voelt alsof er echt iets aan de hand is.
Iets angstaanjagends dat iedereen in z'n greep houdt.
Alsof iedereen ergens schuldig aan is.
Of ergens van verdacht wordt.
En elk moment kan worden aangehouden en opgepakt.
Is dit zoals de mensen in Rusland en Oost Duitsland zich voelden en gedroegen?
Nog niet zo lang geleden?
En wat is de rechtvaardiging van deze toestand?
Wat is er gebeurd dat dit grijze, neerdrukkende, vrolijkheid absorberende, magnetische wolkendek heeft doen neerdalen?
En waar ís iedereen plotseling?
Thuis? Nee toch zeker!
t Is potverdomme Lénte!
Alles komt naar buiten gesproten en iedereen zit binnen!
Zijn ze gék geworden?
Heeft de krankzinnigheid, de collectieve verstandsverbijstering, waarover ik al jaren schrijf;
waar ik al jaren mensen voor gewaarschuwd heb; die ik al tientallen keren heb beschreven, nu dan toch definitief toegeslagen?
Het lijkt er op.
Alle tekenen wijzen in die richting.
Misschien ben ik het niet zelf, maar zijn het alle anderen.
Of heb ik iets gemist?
Is mijn geheugen van de laatste tien jaar gewist, en is het nu in werkelijkheid 2030?
En noemt iedereen het 2020?
De broer van Doornroosje?
De lelijke slaper?
Ben ik dat?
Of lig ik nog in m'n bed en droom dat ik hier zit te typen?
Dat ik vanochtend de hond uitliet en praktisch niemand tegenkwam?
En dat ik maar niet wakker wil worden?
Hoe zou ik dat moeten weten?
Als ik iemand bel, en die neemt op..
Hoe weet ik dan dat ik wakker ben of droom?
Moet ik die persoon dan op z'n woord geloven?
Een woord dat ik misschien zelf in m'n droom heb bedacht?
Begin ik nu gek te worden?
Begin ik nu dezelfde verschijnselen te vertonen als de zombies om me heen?
Kan het zijn dat ook zíj niet durven vragen wat er aan de hand is?
Zou het gevaarlijk zijn om hierover vragen te stellen?
Zou je zo kunnen worden opgepakt?
sNachts van je bed gelicht?
En op zo'n nachtelijke vlucht worden gezet naar onbekende bestemming?
Een of ander heropvoedingskamp?
Met andere soortgenoten?
Die ook in het duister tasten?
Wanneer houdt dit op?
Wie kan me helpen?
Als je dit leest, stuur me dan, als dat is toegestaan, en je jezelf en je familie niet in gevaar brengt, een berichtje.
Misschien in code. In geheimschrift, bijvoorbeeld A=B of zoiets.
XBU JT FS BBO EF IBOE??
Vertwijfeling
Schrijver: Ton Hettema, 22 maart 2020Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
geen tv, wel alert naar coronaradio om niet helemaal krankjorum te worden - ach mijn lieve vrouw zij luistert dagelijks zo trouw - en dan, als dat voorbij is of overgeslagen is beginnen de voordelen van de morgenstond, het goud in de mond, de schrijversuren en leeskwartieren...
of andersom, het kan verkeren...