Gevoelstemperatuur
Eerste paasdag was de warmste in vijfentwintig jaar. Dat stond op Teletekst, dus is het waar.
Eerlijk gezegd herinner ik mij van Pasen 1984 in het algemeen en van de temperatuur in het bijzonder hoegenaamd niets. Ik was toen twaalf, dus ik had wel wat beters te doen dan stilstaan bij het weer. Paaseieren vinden bijvoorbeeld.
Vorig jaar sneeuwde het met Pasen op veel plaatsen, schijnt. Ook dat wil ik meteen aannemen. Eerlijk gezegd is Pasen 2008 voor mij een zwarte vlek, want wanneer ligt er nu een wit pak in Nederland? Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen. In de pruimentijd, met andere woorden.
Maar wat las ik vorige week maandag over het weer? Dat we een nat Pasen zouden krijgen, als mijn geheugen me ditmaal niet in de steek laat. Niets zo veranderlijk als het KNMI. En niets zo vervelend als al die weerberichten, die met de regelmaat van de klok zelfs 'leading story' zijn op nieuwssite Nu. Het weer is nu eenmaal iets waar een beetje Nederlander het graag over heeft.
Goed, laten we dan even iets met elkaar afspreken. Vanaf nu houden we op met die overdreven aandacht voor het weer. Ik wil vooraf niet lezen dat we een warme Koninginnedag krijgen, laat staan dat het achteraf de warmste was sinds 1987. Ook het aantal centimeters neerslag dat er valt in een plek als pak 'm beet Silvolde laat me koud als ijs. Mijn gevoelstemperatuur heeft het laagste punt in dertig jaar bereikt, zo is zojuist bekend geworden.
Geplaatst in de categorie: actualiteit