Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Cofinanciering

In overheidsland is cofinanciering bedacht. Diverse overheidslagen geven dan aan één project subsidie en de bestuurders kunnen hun raad zeggen dat ze een brug hebben aangelegd, of een natuurterrein hebben verfraaid, of een verkeerssituatie hebben verbeterd voor 1/3 van het geld of nog minder.

Europa is er een kei in. Rijk en provincie doen er vrolijk aan mee en soms zoeken ze zelfs semi-overheidsorganen, zoals woningbouwcorporaties, waterschappen en organisaties als de VNG.
Een tweede voordeel is, dat als je de ander laat meedenken en meebetalen, dat de ander in ieder geval niet dwars gaat liggen. Als de Betuwelijn een cofinanciering was tussen Rijk en aanliggende gemeenten, was deze dankzij de medewerking van de gemeenten vast goedkoper uitgevallen.
Er zitten echter addertjes onder het gras.

In de eerste plaats levert het bestuurlijke drukte op. Bestuurders hebben een hekel aan bestuurlijke drukte, want ze moeten al zoveel overleggen. Cofinanciering betekent dat ze het niet helemaal zelf voor het zeggen hebben, dus moeten ze steeds onderhandelen met andere overheden om te voorkomen dat hun belang dan wel hun ego ondergesneeuwd raakt.

De oplossing die men bedenkt tegen bestuurlijke drukte is natuurlijk dat gemeenten en waterschappen worden samengevoegd. Al jaren staan de provincies onder druk om ook samengevoegd te worden maar doordat mensen zich teveel identificeren met provincies en provincies sterker zijn dan gemeenten is dat nog niet gelukt.
Overigens, als het lukt, waarom zouden we dan niet ook landen laten fuseren? Nederland kan best samengevoegd worden met Vlaanderen en als ‘Land’ worden toegevoegd aan Duitsland. Eindelijk. Dan is de vergissing van het Bourgondische Rijk tussen Frankrijk en Duitsland ook verleden tijd. Winnen we met voetbal ook zo nu en dan eens een wereldcup.

Maar terug naar onze bestuurders en hun cofinancieringhobby.
Er is nog een addertje en dat is dat als er bezuinigd moet worden dit nooit op de cofinancieringprojecten zal gebeuren. Niemand van de deelnemende partijen durft zijn inbreng te verminderen, uit angst dat andere partijen het ook gaan doen en het hele project in gevaar komt. Dit geldt zelfs voor projecten die een deelnemende partij liever niet uitgevoerd zien worden.
De hobby is namelijk zo ver voortgeschreden, dat elke overheid meewerkt aan vele cofinancieringprojecten en als partij X zich uit project A terugtrekt, zal partij Y zich uit B terugtrekken en dat wil X dan weer niet. Het gevolg is dat een project dat via cofinanciering wordt betaald vrijwel altijd doorgaat. Het zitten in een rijdende trein. Bestuurders kunnen volksvertegenwoordigers dwingen te volgen.

Moeten we het dan maar afschaffen?

Nee. Er zitten immers ook voordelen aan.

Schrijver: Jan R. Lunsing
26 november 2009


Geplaatst in de categorie: maatschappij

2.0 met 4 stemmen 880



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)