Videotheek
De videotheek waar ik ooit ruzie maakte met de eigenaar, gaat misschien sluiten. Dat zou zo maar kunnen want het gaat slecht met de videotheken in Nederland. In vijf jaar is de totale omzet gehalveerd. Ja, dat snap ik als je ziet hoe makkelijk je een film van internet kunt plukken. Of je koopt er één voor een paar euro en na een keer kijken ruil je 'm met vrienden of je gooit 'm weg.
Toen ik nog films leende was dat anders. Een bezoekje aan de videotheek was bijna een uitstapje. Een mooie vrolijk verlichte ruimte met duizenden banden in de rekken. Heerlijk om daar langs te dwalen. En leuk om die dozen uit het rek te plukken en te lezen wat die filmmakers voor bizarre, grappige of fantasierijke ideeën bedacht hadden. Meestal koos ik voor de aanbieding van drie voor een week, maar ik merkte dat ik steeds meer moeite kreeg om die derde film te kiezen.
Of het nu aan mij lag of aan de films weet ik niet. Maar toen ik zelfs de tweede film niet meer kon vinden ben ik gestopt met lenen. Ik heb het nog wel geprobeerd bij een andere videotheek dichter bij huis. Die winkel zag er eerlijk gezegd niet veelbelovend uit. Schreeuwerig, druk en een beetje onverzorgd. Binnen klonk een orkaan van geluid want op liefst drie plekken stonden televisies te loeien met films die ik in ieder geval niet wilde zien.
De verkoper zei dat ik niet zo maar kon inschrijven. Ik moest mij legitimeren en een afschrift van mijn giro meenemen. Dat vond ik belachelijk. Toen bleek dat ik ook nog elke maand min of meer verplicht was om iets te lenen. Als ik dat niet deed moest ik weer opnieuw mijn legitimatie laten zien. Ik zei dat ik het een idiote regel vond, waarop hij een rare opmerking maakte. Toen werd ik kwaad. "Dat is de laatste keer dat ik hier geweest ben", zei ik. "En de eerste keer", grijnsde de verkoper. Daarin moest ik hem gelijk geven, al liet ik dat natuurlijk niet merken. Maar binnenkort ga ik ook gelijk krijgen.
inbox.comGeplaatst in de categorie: maatschappij
videotheek
209
Geef je reactie op deze inzending: