Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Henk J. Meier was geen mooiprater

De publieke klok is er uitgewerkt. Niet de kerkklok, maar waar zijn nog kerken. Eerst lieten ze de tijd versukkelen. Geen klok liep meer gelijk en géén liep doorgaans gelijk met de radio. Wij zwervers verstrooide professoren Polen asielzoekers e.a. hadden toen nog enig houvast. Maar dat is met de invoering van de zomertijd compleet voorbij. De klokken zijn allemaal in één nacht uit het straatbeeld verdwenen.

Dat moet op afspraken in ongekende breedten berusten. Georganiseerd door een hyper geraffineerd brein met schier onbeperkte toegang tot netwerken. Een samenzwering die de grote massa en de spraakmakende gemeente ontgaat. Die leven met hun eigen klok en kunnen zich allang niet anders meer voorstellen. Wij van het tijdproletariaat waren stil teruggedrongen tot een verwaarloosbare minderheid. Compleet geïsoleerd in onze waarneming. Hoongelach wacht als we onze muil opentrekken.

Mijn op 7 april jongstleden overleden journalist-schrijver Henk J. Meier had meteen de pen gegrepen. Al was uiteindelijk ongerechtigheid vooral de schuld van het kapitaal, mijn vriend stond klaar voor ultieme minderheden. Steeds op de bres voor individuelen die buiten het systeem vallen. Alleen bij H.J. Hofland merkte ik vergelijkbaar oog en sympathie voor marginale underdogs. Wel afstandelijker.

Henk, geboren 1937 in Groningen, verloor 7 mei 1945 het topje van zijn ringvinger. Werd ervan afgeschoten in de bevrijdingseuforie door Duitsers verschanst in de Grote Club op de Dam. Hij noemde ‘t lachend ‘kleuterverzet’. De start van een kleurrijk bestaan.
Hij vertelde Corry Verkerk in Het Parool hoe hij zijn manshoog schilderij in de jaren vijftig naar jazzcafé De Lijmkit droeg. ‘Een gele woestijn met de schedel van een stier die de aanschouwer droefgeestig aankeek’, een existentialistische proeve. Naar zijn zeggen was hij toentertijd ongeveer de enige Nederlander die Sartre en Camus las.

Met Bouke Jagt begon hij in 1957 het ‘Leidseplein’-tijdschrift, vooral met poëzie. Zijn mooiste tijd was waarschijnlijk die met het geruchtmakende Ratio, dat hij ‘voor vrijdenkers’ oprichtte. New Journalism avant la lettre, met zijn provoreportages van binnenuit. Daarnaast essays. Zijn interview met W.F. Hermans Ratio 1, 1964 nr. 5-6 is terecht veel geprezen.

Bij Provo was Henk vanaf het eerste moment. Bevriend speciaal met Robbie antirookmagiër Grootveld en fotograaf Cor Jaring. Hij ging er prat op Cor uit de haven te hebben gehaald. ‘Wij zeiden Henkie Egocentrie’ vertelde Willie, Cors echtgenote, bij de crematie op de Nieuwe Ooster Begraafplaats’. Met een traan en een knipoog.

Want wij die daar waren hielden van Henk, met zijn moeilijke karakter. Gelijkhebberig. Vaak ruzie. Eenmaal aan het woord niet te stoppen. Hoogst eigenaardig principieel, zelden populair. Ondanks zijn schat aan verhalen. Ik weet nog dat-ie hoofdredacteur van Sextant werd en ik hem feliciteerde. Maar hij was al weer ontslagen. Conflict over de koers. Te libertair voor de NVSH die de 100.000 abonnees(!) in gevaar zag.

Hij verhuisde uit Amsterdam naar Oldenzijl(Gr) in 1974 met zijn schat Jeanine. Werkte voor Het Dagblad voor het Noorden tot zijn pensioen. Oud-collega Albert de Lange vertelt herkenbaar hoe hij daar functioneerde.
Ook bij de NVSG, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten. Hij heette ‘lulmeier’ op Lauswolt – golfclub in Beetsterzwaag. Omdat-ie zoveel kletste in vergelijking met alle andere meijers. Absoluut een goed mens al had-ie tijd nodig om zichzelf te lachen.

Nooit zal ik de kennismaking met Jeanine vergeten. Hij wilde zijn verliefdheid met ons, kroegkompanen in Café De Druif op Rapenburg, delen. Om beurten werden wij allen genood voor de maaltijd. Hoe ontroerend lief terughoudend zo mogelijk nederig was Henk toen.
Die liefde hield gelukkig stand.


Zie ook: http://www.dbnl.org/tekst...1_01/herm014faja01_01_0006.php

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 16 april 2011


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 10 stemmen 543



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)