Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Een fokking roze vèrèke

‘Ich bin ein Niederlander.’ Hij zei het natuurlijk in het Nederlands, Nasrdin Dchar. 'Ik ben Nederlander. Ik ben Marokkaan. Ik ben Moslim. En ik heb een fokking Gouden Kalf!' Voor Marokkanen in Nederland lijkt de uitspraak van de Gouden Kalf 2011 winnaar bijna net zo bevrijdend als het beroemde ‘Ich bin ein Berliner’ van president Kennedy voor de Duitsers. Nasrdin verklaarde zijn publiek niet alleen zijn Nederlanderschap, maar ook zijn Marokkaanse identiteit en zijn geloof.

Maar ach, Marokkaan en moslim, wat zegt dat nou? Ik moet denken aan de woorden van Theo van Gogh. ‘Wat de meeste mensen roepen is niet zo interessant. Wie iets zegt en wat iemand zegt in een klimaat waarin niet alles gezegd kan worden is pas interessant.’ ‘Ik ben Nederlander, ik ben Marokkaan en ik ben een homo’ zet zoden aan de dijk. Of ‘ik ben Nederlander, ik ben Marokkaan en ik ben een atheist.’ Dat is ook een statement. Ik vermoed dat we daar nog een paar Gouden Kalveren op moeten wachten.

Laat ik het niet helemaal weg relativeren, dat bevrijdende gevoel van onze Marokkaanse medelanders. Ik herken er wel wat in. Tenslotte is Nederlands niet mijn moedertaal. Mijn eerste contact met het Nederlands begon op de kleuterschool. Thuis was Brabants de voertaal. Ik hoor het veel bij Brabo’s en Limbo’s in den vreemde terug. De subtiele integratieprobleempjes die het leven ‘boven de grote rivieren’ met zich mee brengt. Het leven kan af en toe zwaar zijn, als reserve-Belg.

Maar de Zuid-Nederlandse emancipatie is zo goed als klaar. Cabaratiers als Hans Teeuwen en Theo Maassen, en zangers/liedjesschrijvers als Jack Poels van Rowwen Hèze en Gé Reinders hebben van het Brabants en Limburgs respectabele dialecten gemaakt. In De bende van Oss wordt Brabants gesproken, zonder ondertiteling. Zo wil ik het zien!

Nu nog een prijs voor de film die het meest heeft bijgedragen aan de emancipatie van een minderheid. Geen kalf, maar een vèrèke, wat mij betreft. Een fokking roze vèrèke. Voor de niet Brabanders onder ons: dat is een varkentje. De prijs voor 2012 is nu al een gelopen race. 8 December is ie in de bioscoop: Maaskantje vs Schijndel in New Kids Nitro. Oordeel zelf of we daar blij mee moeten zijn.

Schrijver: de Thuistoerist, 10 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: discriminatie

3.2 met 13 stemmen 302



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Mw. Van de Wijngaard
Datum:
10 oktober 2011
Wist je trouwens dat de lach van veel Duitsers na Kennedy's beroemde "Ich bin ein Berliner" helemaal niet alleen een bevrijdende was, maar ook gewoon humor? Duits was geweest: "Ich bin Berliner". Door te zeggen "Ich bin ein Berliner", met lidwoord "ein", zei Kennedy voor de Duitsers letterlijk: ik ben een oliebol. Dat werkte ongetwijfeld vertederend, maar zeker ook een beetje op de lachspieren...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)