Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Scheid je mee?

Het kan niet waar zijn. Een vaag besef dringt door mijn barstende koppijn. Gescheiden? Yes, gescheiden. Argumenten pro en contra tollen door mijn brein. Conflicten. Ruzie. Wat zeggen we de kinderen? Wel of geen advocaat? Hoe moet het met wonen? En het geld? Vragen, vragen, geen antwoorden.

Oké, het was een kwestie van tijd. Ik was de enige op de afdeling die nog steeds bij zijn eerste partner was. Tijdens de lunch is praten over exen en nieuwe vlammen hét gezelschapsspel. Bij haar was het niet anders. Vrouwen boven de veertig waren allemaal minstens een keer gescheiden. En toch was nog elke jonge collega maandenlang van slag als ze haar eerste huwelijk zag naderen. Hoteldebotel, meer nog van de bruidsjurk dan van de bruidegom. Dat dan weer wel.

Maar wij? Haha, nee hoor wij stonden sterk in onze schoenen. Wij lieten ons geen kies-voor- jezelf oor aannaaien. We wisten dat de meeste scheidingen worden aangepraat door de vriendinnen- of vriendengroep waarin de meerderheid de eerste huwelijksboot zag stranden en gloedvol kletst over herwonnen vrijheid, verzwijgend dat ze schipperen tussen buitenschoolse opvang, overwerk, advocatensessies en nieuwe schoonouders.

Psychiater Bram Bakker legde het mooi uit op tv bij Moraalridders eergisteravond. Hij schreef er een boek over. Lange relaties zijn goed voor de kinderen, goed voor de partners, goed voor... Jaja, zal best, maar stuk is stuk.

Shit, hebben we aan alles gedacht - kinderen, bezoekregeling, huis, auto delen, spulletjes... zijn we de hond vergeten. De hond is dol op haar, volgt haar overal. Maar zij durft ’s avonds niet alleen met hem uit. Te donker, te laat. Honderden keren heb ik haar gezegd dat hij haar echt wel zal beschermen, maar ze heeft angstvisioenen van engerds die in de bosjes zitten en de hond mollen en dan...

Het angstzweet breekt me uit. Ik wil er niet aan denken. En dan...

God, hou ik toch nog van haar?

Dat is toch godsonmogelijk na al dat gescheld, gevloek en getier. Mijn ogen zoeken naar de druppels yoghurt die nog ergens aan het behang moeten kleven omdat ik gister net op tijd bukte toen ze het dessert richting mijn hoofd zwiepte.

Moraalridder Bram kan me nog meer vertellen. Ik join de club op kantoor en schuif aan bij het nationale gezelschapsspel. Morgen geen tomatensoep op het behang. Of iets anders dieproods.


Zie ook: http://www.gmboekentekst.nl

Schrijver: George Knottnerus, 16 maart 2012


Geplaatst in de categorie: huwelijk

3.3 met 12 stemmen 908



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
16 maart 2012
Email:
moi636yahoo.com
Mooi verwoord, de lezer blijft in het ongewisse.
Naam:
Mariek
Datum:
16 maart 2012
Dus Brammetje Bakker heeft je niet tot andere gedachten kunnen brengen. Toch jammer dat jij 'de standvastige' nu ook tot het 'clubje' toetreedt. Of....
Ik lees graag hoe het verder gaat. Sterkte!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)