Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Lieve knipoog van de kapster

Het is algemeen bekend dat veel mannen niet graag naar de kapper gaan. Ik ook niet, maar ik geef toe dat er een verschil is aan wie je je haren toevertrouwt. Vroeger, toen ik met mijn vader mee ging, voelde ’s mans knipwerk als een straf. Daarna is het nooit meer echt goed gekomen tussen mij en de kappers.

Je hoofd in handen van een kapster, dat was vanaf de eerste keer een andere ervaring. Het lijkt wel alsof die vrouwen de onrust door je hoofdharen heen kunnen voelen en je met fijnzinnige bewegingen op je gemak kunnen stellen. Vorige week kreeg ik dat relaxte gevoel zelfs al voordat ik mijn nekspieren om die wasbak moest krommen. Vriendelijke glimlach, lieve knipoog en schalkse babbel, dat was mijn kennismaking met een nieuwe kapster.

Tijdens de knipsessie ontdekten we steeds meer overeenkomsten. Ze vertelde het ene verhaal na het andere. Toen het gesprek op buitenlandse reizen kwam, bleek dat we ook hier op één lijn zaten. En ook onze muzikale smaak verschilde nauwelijks. Ondertussen dwaalden mijn gedachten weg. Hoe vertel ik dit mijn vriendin? Zal ik het wel vertellen? Ze is niet jaloers, maar ze wil wel alles weten; waar ik ben en wat ik doe, met wie ik praat en waarover.

Mijn kapster babbelde vrolijk door. Ze vertelde dat ze tijdens een van haar reizen toevallig met de Rolling Stones in hetzelfde hotel zat. Ja, ze stond zelfs samen met Mick Jagger in de lift. Dat leverde haar via de manager een VIP-kaartje op voor het concert in Rio. En een telefoontje van dezelfde manager toen de Stones een jaar later in Nederland optraden. Vriendelijk verzoek of ze zin had om een paar uur voor het concert naar het Amstel Hotel te komen. Dat deed ze, niet verklappend dat ze ondertussen in verwachting was en haar vriend thuis achterbleef.
In het Amstel Hotel bleek dat de interesse van de heer Jagger verflauwd was. Hij liet zich niet zien. De kapster keerde terug naar huis... zei ze met een knipoog.

Ook ik ging terug naar huis. Fraai geknipt, iets korter dan gepland, want de kapster had even niet opgelet. Geen punt, met een brede grijns wimpelde ik de bezwaren van mijn vriendin weg. En ik vertelde het hele verhaal.
”Ach jullie mannen”, sneerde mijn vriendin. “Jullie zijn ook allemaal hetzelfde. Geloof je zo’n verhaal nu echt?”
Mmm, tja, verdorie, ze kan gelijk hebben, maar.... Laat die haren maar snel groeien, dan kan ik het checken.

Schrijver: Rob Chevallier, 17 september 2012


Geplaatst in de categorie: liefde

1.6 met 5 stemmen 241



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)