Kerstmisser
Om toch een witte kerst in huis te halen, kan ik nu voedselbankieren. De groente deel ik met Lola, die van één deur verderop, naast de barbecue. Zij kan ook zo wild worden van deze laatste dagen, het is te zien aan die big bright eyes...zal er een beetje wodka bij doen, daar knapt haar velletje zo lekker van op.
Er blijft maar bal weinig hangen van al die pieckfijne feestdagen, valt het uiteinde vroeger dan ooit zullen we kappen met een boom, zo gezellig moet het elk jaar, zijn het die godgloeiende knusse lampjes maar...kunnen we in een volgend leven iedereen er warmpjes bij laten zitten.
Als de mensch is wat hij eet, lijken we straks op een aangespoelde walvis met veel detail voor een gevoelig kerstmis en willen minimaal op de foto met een hapje uit zijn reet.
Nou kan je wel krijsen als kleine katjes tegen een plafond gemept worden, maar het is ook kunst om in te houden uit ergernis; al die lege vakken in de supermarkt...dán heb je een crisis.
Geplaatst in de categorie: kerstmis
Hartstikke schrijnend vind ik het dat in geen enkele periode van het jaar zó veel mensen zelfmoord plegen terwijl anderen deze dagen gezellig bij elkaar zitten te schransen.
je laat ons weer verwonderd achter, goed hoor Monique!