Zevenblad voor de mond
Na gedane arbeid is het heerlijk vertoeven in jouw tuin, rommelig florissant groeit en bloeit van alles door elkaar. Moet kunnen volgens jou maar zevenblad niet, dat zal en moet met wortel en al uit de grond van je hart.
Desalniettemin is het een nuttig plantje, je kunt er thee van trekken en is lekker in een salade. Toch help ik jou en trek mij een ongeluk aan wortels tot diep in de grond. En dan vinden we kleefkruid, afgrijzen weerspiegelt zich in de palm van je handen als klittenbandsluiting, psoriasis haakt in kloven en laat niet meer los.
Alleen de heg staat er nog, de rest is weg. Geen zevenblad meer, de duizendknoop is doorgehakt, geen eenjarige of vaste plant meer te zien. De natuur beteugeld, betegeld. Op pijnlijke voeten draag jij het gewicht van je lijf en bezemt verdriet naar de rand van het trottoir.
Een paradijs verder weg dan ooit.
Geplaatst in de categorie: verdriet